วันเสาร์ที่ 14 มกราคม 2017
สัปดาห์ที่ 1 เทศกาลธรรมดา
ฮบ 4:12-16 /    มก 2:13-17
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                            
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกไปริมฝั่งทะเลสาบอีก ประชาชนต่างมาเฝ้าพระองค์ พระองค์จึงทรงสั่งสอนเขา ขณะที่ทรงพระดำเนินไป พระองค์ทรงเห็นชายคนหนึ่งชื่อเลวี บุตรของอัลเฟอัสกำลังนั่งอยู่ที่ด่านภาษี จึงตรัสสั่งเขาว่า “จงตามเรามาเถิด” เขาก็ลุกขึ้นตามพระองค์ไป

     ขณะที่พระเยซูเจ้าทรงร่วมโต๊ะเสวยพระกระยาหารที่บ้านของเลวี คนเก็บภาษีและคนบาปหลายคนมาร่วมโต๊ะกับพระองค์และบรรดาศิษย์ เพราะมีหลายคนติดตามพระองค์มา บรรดาธรรมาจารย์ที่เป็นฟาริสีเห็นพระองค์เสวยร่วมกับคนบาปและคนเก็บภาษี จึงถามศิษย์ของพระองค์ว่า “ทำไมอาจารย์ของท่านกินอาหารกับคนเก็บภาษีและคนบาป” พระเยซูเจ้าทรงได้ยินดังนั้นจึงตรัสตอบว่า “คนสบายดีไม่ต้องการหมอ แต่คนเจ็บไข้ต้องการ เราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรม แต่เรามาเพื่อเรียกคนบาป”

 (พระวาจาของพระเจ้า)

-----------

 การบังเกิดของพระเจ้า คือ การปรากฎพระองค์ในสภาพมนุษย์
 ดังนั้น สิ่งที่จดหมายถึงชาวฮีบรู ค้นพบ "พระเจ้าในสภาพมนุษย์" ก็คือ
 "เมื่อเรามีมหาสมณะยิ่งใหญ่ผู้ซึ่งผ่านเข้าสู่สวรรค์แล้ว คือพระเยซูเจ้าพระบุตรของพระเจ้า เราจงยึดมั่นอยู่ในการแสดงความเชื่อของเราเถิด เพราะเหตุว่าเราไม่มีมหาสมณะที่ร่วมทุกข์กับเราผู้อ่อนแอไม่ได้ แต่เรามีมหาสมณะผู้ทรงผ่านการผจญทุกอย่างเหมือนกับเรา ยกเว้นบาป ดังนั้น เราจงเข้าไปสู่พระบัลลังก์แห่งพระหรรษทานด้วยความมั่นใจเพื่อรับพระกรุณา และพบพระหรรษทานเกื้อกูลในยามที่เราต้องการ"
 นี่คือ "ชีวิตมนุษย์"
 ผ่านทุกอย่าง แต่ ไม่จมจ่อม
 รับสภาพทุกอย่าง แต่ ไม่เลือกเอาแต่ได้
 มีกระบวนการสุข กระบวนทุกข์ แต่ไม่เลือกเสพแต่สุข
 นี่คือ ความเป็นจริง ในสภาพมนุษย์ ที่ "พระเยซูผู้ทรงรับเอากาย" เป็นอย่างเรา
 ตามพระวาจาที่สรุปตอนสุดท้ายที่บอกว่า
 "เราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรม แต่เรามาเพื่อเรียกคนบาป”