วันอาทิตย์ที่ 7 พฤษภาคม 2017
สัปดาห์ที่ 4 เทศกาลธรรมดา
บทอ่าน กจ 2:14ก,36-41 / 1ปต 2:20ข-25 / ยน 10:1-10  
   พระเยซูเจ้านายชุมพาบาลที่ดีทรงใช้ภาพของประตูและคอกแกะ เพื่ออธิบายถึงบทบาทของพระองค์ และความหมาย ของการเป็นสมบัติของพระองค์ ที่ชี้ให้เห็นความหมายขั้นพื้นฐาน ของการปกปักรักษา ของความปลอดภัย ของความแน่นอน และของความอยู่ดีกินดี สิ่งที่กล่าวมานี้ คือคุณสมบัติของนายชุมพาบาลที่ดี ซึ่งเฝ้ามองฝูงแกะ และมอบชีวิตของเขาให้แก่แกะเหล่านั้น (1ปต 2:25)

พระวรสารต้องการที่จะให้เรารับรู้ว่า การที่เราจะเป็นสมบัติของพระเยซูเจ้านั้น หมายความว่า เราจะต้องมีชีวิต และมีความชื่นชมยินดี ในความเอาใจใส่ดูแล และความรักของพระองค์ ในฐานะที่พระองค์เป็นนายชุมพาบาลที่ดี เรามีส่วนในชีวิตของพระเป็นเจ้า ผ่านทางพระเยซูเจ้า ซึ่งเป็นประตูและหนทาง (ยน 14:6) ในบทอ่านที่ 1 ได้อธิบายว่า การที่เราจะมีส่วนในชีวิตของพระเป็นเจ้านั้น อาศัยศีลล้างบาปในพระนามของพระเยซูเจ้า และอาศัยอำนาจของพระจิตเจ้า (กจ 2:38)

 เราแต่ละคนทำหน้าที่ เป็นทั้งนายชุมพาบาล และลูกแกะ ถ้าเราเป็นนายชุมพาบาล เราควรสวดภาวนาว่า “ขอพระเป็นเจ้าโปรดอภัยโทษแก่ลูก ที่หลายครั้งที่ลูกในฐานะที่เป็นคริสตชน และเป็นสมาชิกของพระศาสนจักร ได้ละเลยที่จะแสวงหาและดูแลเอาใจใส่ผู้ต่ำต้อยเหล่านั้น ที่ถูกทำให้กลัวตกใจกลัว ถูกปล่อยให้โดดเดี่ยว และอยู่ในความเจ็บปวด เพราะมีบางคนได้ตกเป็นเหยื่อของความเห็นแก่ตัว ขอโปรดให้ลูกที่ไม่สามารถที่จะตอบสนองเสียงร้องของพระองค์ ด้วยการทำหน้าที่ดูแลเอาใจใส่ ในฐานะเป็นนายชุมพาบาลที่ดีได้มีความละอายใจที่ลึกซึ้ง” (Sean Brady)…และถ้าเราเป็นลูกแกะ เราต้องสวดภาวนาว่า “ลูกเหมือนลูกแกะที่เจ็บป่วย ที่เดินหลงทางไป จากฝูงสัตว์ที่เหลือ ถ้าพระเป็นเจ้านายชุมพาบาลที่ดี ซึ่งนำลูกใส่บ่า และนำลูกกลับมายังฝูงของพระองค์ การเดินของลูกสะดุด และไม่มีพลังที่จะลุกขึ้น  เท้าของลูกก็จะหมดแรง (นักบุญเยโรม)