ข้อความเตือนใจ
          วันหนึ่งพระราชาได้สั่งให้นักปราชญ์ของพระองค์ให้ไปหาข้อความสำหรับติดในท้องพระโรง เพื่อเตือนใจพระองค์  ในเวลาที่พระองค์มีความสุข ไม่ให้พระองค์หลงระเริงในความสุขจนเกินไป หรือเวลาที่พระองค์มีความทุกข์ ก็ไม่ให้พระองค์มีความโศกเศร้าจนเกินไป
          นักปราชญ์คนนั้นกลับไปที่บ้าน คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่า ควรจะใช้ข้อความใดดี ภรรยาของนักปราชญ์เห็นสามีมีท่าทีเคร่งเครียด ก็เข้าไปสอบถาม และเมื่อทราบเรื่องราวจากเขา ภรรยาก็เสนอข้อความหนึ่งให้เขา ซึ่งเขาก็เห็นดีด้วย จึงนำไปเสนอพระราชา ซึ่งพระองค์ก็ทรงพอพระทัยอย่างมาก
          ข้อความนั้นก็คือ “แล้วมันจะผ่านไป”