คุณห่วงอะไร ?
ชายหนุ่มรูปหล่อฐานะร่ำรวยกำลังขับรถเบนซ์คันงามซิ่งไปตามถนนด้วยความเร็วสูง อย่างไม่คาดฝันรถเสียหลักพุ่งชนเสาไฟฟ้าอย่างจัง ชายหนุ่มกระเด็นหลุดออกมาจากซากรถ เขาร้องคร่ำครวญเสียงดัง “โอ๊ย แย่แล้วรถเบนซ์ของฉัน มันพังพินาศยับเยินหมดเลย”
“นี่คุณ รถนะมันสมบัตินอกกาย ไปห่วงมันทำไม ห่วงแขนของคุณดีกว่า แขนซ้ายคุณนะขาดกระเด็นไปอยู่ที่ข้างถนน” ตำรวจที่เข้ามาช่วยชายหนุ่มกล่าวเตือนสติ พอเห็นแขนซ้ายของตนเองขาดตกอยู่ข้างทาง ชายหนุ่มจึงคร่ำครวญอย่างคิดได้ว่า “โอ๊ย นาฬิกาโรเล็กซ์ของฉัน ป่านนี้พังหมดแล้ว”
ชวนรำพึง
หลาย ๆ ครั้งบรรยากาศในโลกวัตถุนิยมทำให้หลายคนหลงลืมคุณค่าทางจิตวิญญาณ บางทีเขาให้ความสำคัญกับวัตถุมากกว่าชีวิตมนุษย์ซึ่งเป็นฉายาของพระเจ้าเสียอีก หลายครั้งเราจึงพบข่าวการฆ่า การทำร้ายร่างกายกันด้วยสาเหตุเพียงเล็กน้อย พ่อแม่หลายคนห่วงที่จะหาอาหารให้ลูกรับประทาน โทรทัศน์ วิทยุ คอมพิวเตอร์ เงินทองให้ลูกใช้ แต่เขาลืมไปว่าลูกก็ต้องการอาหารฝ่ายจิตด้วย คือ ความสัมพันธ์ คำแนะนำ เวลา กำลังใจ ตัวอย่างที่ดีที่พ่อแม่พึงให้แก่เขา แล้วคุณล่ะ คุณห่วงอะไรมากกว่ากัน วัตถุ หรือ ชีวิตของคุณเอง?
