“จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวเธสะโลนิกา ฉบับที่ 1”
1.คำขึ้นต้น (4)
b) ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน
2. “ซึ่งอยู่ในพระเจ้าพระบิดา และในพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้า”
ศีลล้างบาปทำให้ข้าพเจ้าจุ่มอยู่ในความรักที่พระคริสตเจ้าทรงมีต่อข้าพเจ้า เป็นความรักเดียวกันที่พระบิดาทรงมีต่อพระบุตร ความรักทำให้ผู้หนึ่งอยู่ในอีกผู้หนึ่ง เหมือนกับพำนักอยู่ในซึ่งกันและกัน และเดชะพระจิตเจ้า ข้าพเจ้าอยู่ในพระบิดาและในพระบุตร ดังที่ พระบิดาและพระบุตรอยู่ในข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นสมาชิกในครอบครัวของพระเจ้า ดังที่พระเจ้าเป็นสมาชิกในครอบครัวของข้าพเจ้าก็ว่าได้ (เทียบ ยน 14:15-23)
ถ้าข้าพเจ้าไม่อยู่กับพระเจ้าเช่นนี้ ข้าพเจ้าเป็นผู้ลี้ภัย เป็นผู้จาริกแสวงบุญ เพราะพระเจ้าทรงเป็นสถานที่โดยธรรมชาติสำหรับมนุษย์ จิตใจที่ถ่อมตนและยอมรับว่า เป็นบุตรของพระเจ้าคือที่พำนักของพระเจ้า หลังจากที่มนุษย์ทำบาป พระเจ้าตรัสถามอาดัมว่า “ท่านอยู่ที่ไหน” (ปฐก 3:9)
รูเปอร์ท แห่งดอยท์ซ (Rupert of Deutz) นักเทววิทยาคณะเบเนดิกตินอธิบายคำถามนี้ว่า “ถูกต้องทีเดียวที่พระเจ้าตรัสถามอาดัมเช่นนี้ เพราะอาดัมได้ออกจากพระเจ้า ไม่อยู่ในที่ของตน สถานที่ของมนุษย์คืออยู่ในพระเจ้า”
ศีลล้างบาปทำให้ข้าพเจ้ากลับมาอยู่ในที่ของตนคือ ทำให้ข้าพเจ้าจุ่มอยู่ในพระบุตรในฐานะน้อง และจุ่มอยู่ในพระบิดาในฐานะบุตร เพราะพระเจ้าประทานพระจิตเจ้า (เทียบ รม 5:5) พระจิตเจ้าทรงเป็นเหมือนลมปราณและชีวิตของพระเจ้า ทรงเป็นความรักระหว่างพระบิดากับพระบุตร ทรงเป็นของประทานที่พระบิดาทรงมอบพระองค์เองแด่พระบุตร และพระบุตรทรงมอบพระองค์เองแด่พระบิดา พระบุตรผู้ทรงรับธรรมชาติมนุษย์และทรงถูกตรึงบนไม้กางเขนเพื่อเป็นพี่น้องของมนุษย์ทุกคน ก็ทรงถ่ายทอดพระจิตเจ้าแก่ข้าพเจ้า ความรักของพระบุตรที่ทรงรับจากพระบิดาและทรงมอบแด่พระบิดาตั้งแต่นิรันดรภาพ ถูกเปิดเผยในกาลเวลาจากด้านข้างพระวรกายของพระองค์ที่ถูกแทง ทำให้ข้าพเจ้ามีชีวิตใหม่ เพราะไม่มีเพียงการเกิดฝ่ายกายจากธรรมชาติเบื้องล่าง แต่ยังมีการเกิดฝ่ายจิตจากเบื้องบน กายของข้าพเจ้าเริ่มมีชีวิตในครรภ์ของมารดาฉันใด ข้าพเจ้าผู้เป็นที่ของรักของพระคริสตเจ้าก็เริ่มมีชีวิตจากบาดแผลในพระทัยของผู้ทรงรักข้าพเจ้าฉันนั้น
คริสตชนพบศักดิ์ศรียิ่งใหญ่ในฐานะเป็นสมาชิกครอบครัวของพระเจ้า (เทียบ อฟ 2:19) พระเจ้าทรงเรียกข้าพเจ้าและข้าพเจ้าเป็นบุตรแท้จริงของพระองค์ (เทียบ 1 ยน 3:1) นี่คือความจริงลึกซึ้งของมนุษย์ทุกคน เป็นรากฐานความต้องการของมนุษย์ที่จะพบความรักสมบูรณ์ไม่มีเงื่อนไข เปรียบได้กับความหิวกระหายที่พระเจ้าเท่านั้นทรงตอบสนองได้ ตราบใดที่ข้าพเจ้ายังไม่ได้รับการตอบสนอง ข้าพเจ้าไม่เป็นอิสระ ข้าพเจ้าจำเป็นต้องแสวงหาวิธีต่าง ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการนี้ แต่ความหิวกระหายจะคงอยู่มากยิ่งขึ้นและไม่มีวันดับ
ข้าพเจ้ารู้ว่าอยู่ในพระบุตรและในบิดาผู้ทรงเป็นจุดมุ่งหมายและชีวิตของข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารู้ว่าไม่ได้มาจากความว่างเปล่าและจะกลับไปสู่ความว่างเปล่า ข้าพเจ้าจึงดำเนินชีวิตได้อย่างอิสระ เพราะมีความรักแบบบุตรและเพื่อนพี่น้อง ข้าพเจ้ารักได้เพราะพระเจ้าทรงรักข้าพเจ้า และข้าพเจ้ารักเหมือนพระเจ้าได้ เพราะความรักของพระเจ้านั่นเอง อิสรภาพและภราดรภาพไม่เป็นเพียงความรู้สึกเลื่อนลอย ไม่เป็นอุดมคติที่เป็นไปไม่ได้ แต่เป็นท่าทีที่มาจากจิตสำนึกว่า ข้าพเจ้าเป็นของพระเจ้าและดำเนินชีวิตให้สอดคล้องกับพระชนมชีพของพระเยซูเจ้าพระบุตรผู้ทรงเป็นพระฉบับของมนุษย์ทุกคน พระคริสตเจ้าทรงเปิดเผยและทรงมอบภาพลักษณ์ที่แท้จริงของการเป็นมนุษย์แก่ข้าพเจ้า แม้บาปทำลายโฉมหน้าของข้าพเจ้าสักเพียงใด
3. “ขอพระหรรษทานและสันติสถิตกับท่านทั้งหลายเถิด”
ประโยคนี้สรุปข่าวสารที่นำความชื่นชมยินดีที่นักบุญเปาโลต้องการมอบให้แก่คริสตชนเหล่านั้น ยังเป็นคำทักทายที่ใช้ในพิธีกรรมของพระศาสนจักรจนถึงทุกวันนี้ และอาศัยพระศาสนจักรความปรารถนาดีนี้จะต้องไปถึงมนุษย์ทุกคน