เพลงสดุดีที่ 142 (Vg 141)

คำภาวนาของผู้ถูกเบียดเบียนa

ผู้ประพันธ์คำอ้อนวอนบทนี้ถูกจองจำ เพราะถูกกล่าวหาโดยที่มิได้ทำผิดอะไร. “เรือนจำ” ในที่นี้อาจเป็นภาพเปรียบเทียบถึงความทุกข์ที่ทำให้เขารู้สึกว่าถูกเบียดเบียน และถูกทอดทิ้งให้อยู่โดดเดี่ยว แต่เขาก็มั่นใจว่าถึงมนุษย์จะไม่มาช่วย พระเจ้าจะเสด็จมาช่วยเหลือตนอย่างแน่นอน ความคิดที่น่าสังเกตใน สดด บทนี้คือผู้ประพันธ์มิได้วอนขอพระเจ้า ให้ทรงทำลายศัตรูเหมือนในเพลงสดุดีประเภทอ้อนวอนทั่วๆ ไป คริสตชนจึงแลเห็นภาพของพระคริสตเจ้าผู้ทรงรับทรมานได้อย่างชัดเจนใน สดด บทนี้

บทกวีสอนใจของกษัตริย์ดาวิด เมื่อประทับอยู่ในถ้ำ บทภาวนา

1      ข้าพเจ้าร้องเสียงดังเรียกหาพระยาห์เวห์

            ข้าพเจ้าร้องเสียงดังวอนขอพระยาห์เวห์

2      คำคร่ำครวญของข้าพเจ้าพรั่งพรูออกมาเฉพาะพระพักตร์พระองค์

            ข้าพเจ้าบรรยายถึงความกังวลใจเฉพาะพระพักตร์

3      เมื่อจิตของข้าพเจ้าอ่อนกำลัง

            พระองค์ก็ทรงทราบทางเดินของข้าพเจ้า

        เขาทั้งหลายวางบ่วงแร้ว

            บนหนทางที่ข้าพเจ้ากำลังเดิน

4      โปรดทอดพระเนตรดูทางขวามือbเถิด

            แล้วจะทรงเห็นว่าไม่มีผู้ใดจำข้าพเจ้าได้

        ข้าพเจ้าไม่มีที่ใดจะเข้าไปหลบภัยได้

            ไม่มีผู้ใดใส่ใจชีวิตของข้าพเจ้า

5      ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าร้องหาพระองค์และพูดว่า

            "พระองค์ทรงเป็นแหล่งลี้ภัยของข้าพเจ้า

        ทรงเป็นส่วนมรดกของข้าพเจ้าในแผ่นดินแห่งผู้เป็น"c

6      ขอพระองค์ทรงฟังเสียงวอนขอของข้าพเจ้า

            เพราะข้าพเจ้าเป็นทุกข์อย่างมาก

        ขอพระองค์ทรงช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากผู้เบียดเบียนข้าพเจ้า

            เพราะเขาทั้งหลายแข็งแรงกว่าข้าพเจ้า

7      โปรดทรงนำชีวิตของข้าพเจ้าออกไปจากที่คุมขัง

            แล้วข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระนามของพระองค์

        บรรดาผู้ชอบธรรมจะมาห้อมล้อมข้าพเจ้าd

            เพราะพระองค์ทรงทำดีต่อข้าพเจ้า

142 a คริสตชนประยุกต์ใช้เพลงสดุดีบทนี้กับพระคริสตเจ้าผู้ทรงรับทรมาน

b ผู้ป้องกัน(ในศาล)มักจะยืนอยู่ทางด้านขวา ดู สดด 109:31; อสย 63:12

c "ในแผ่นดินแห่งผู้เป็น" หมายถึงชีวิตในโลกนี้ ดู สดด 27:13; 52:5 เทียบ สดด 16:5; 46:1; 91:2

d บรรดาผู้ชอบธรรมรวมเป็นหนึ่งเดียวในการขอบพระคุณพระเจ้าที่ทรงช่วยผู้จงรักภักดีต่อพระองค์ให้รอดพ้น ดู สดด 64:10; 107:42.