เพลงสดุดีที่ 66

บทเพลงขอบพระคุณพระเจ้า^a

ภาคแรกและภาคที่สองของ สดด บทนี้มีความแตกต่างกันมาก ภาคแรกเป็นการขอบพระคุณที่ประชากรอิสราเอลถวายแด่พระเจ้า ส่วนภาคที่สองเป็นคำอธิษฐานภาวนาส่วนตัวเมื่อถวายบูชาขอบพระคุณ ผู้รู้หลายท่านจึงคิดว่า สดด บทนี้เป็นการรวมบทเพลงสดุดีสองบทเข้าด้วยกัน แต่บางท่านก็ว่าการเปลี่ยนสรรพนามจากพหูพจน์เป็นเอกพจน์เป็นข้อพิสูจน์ว่า สดด บทนี้เป็นการขอบพระคุณของอิสราเอลทั้งชาติ โดยมีกษัตริย์ในฐานะผู้แทนของประชากรเป็นผู้นำการภาวนา แต่คำอธิบายง่ายๆ น่าจะเป็นว่าภาคที่สองของ สดด บทนี้เป็นคำอธิษฐานภาวนาส่วนตัวเมื่อมีการถวายบูชาขอบพระคุณ ในบริบทของพิธีกรรมส่วนรวมของชุมชนทั้งชาติ ในฐานะคริสตชน เราต้องร่วมใจกันเป็นชุมชนเมื่อขอบพระคุณพระเจ้า สำหรับพระพรที่พระองค์ประทานให้เราในองค์พระคริสตเจ้า ไม่ว่าสำหรับพระพรที่ได้รับเป็นส่วนรวมหรือที่เราแต่ละคนได้รับเป็นส่วนตัว

สำหรับหัวหน้านักขบร้อง บทเพลง เพลงสดุดี

¹แผ่นดินทั้งมวลเอ๋ย จงโห่ร้องสรรเสริญพระเจ้าเถิด

²จงร้องเพลงสดุดีสรรเสริญพระสิริรุ่งโรจน์แห่งพระนามพระองค์

        จงถวายพระเกียรติแด่พระองค์ด้วยถ้อยคำสรรเสริญ

³จงทูลพระเจ้าเถิดว่า “พระราชกิจของพระองค์ช่างน่าเกรงขาม

        พระอานุภาพช่างยิ่งใหญ่

แม้กระทั่งศัตรูยังก้มลงเฉพาะพระพักตร์

⁴แผ่นดินทั้งมวลกราบนมัสการพระองค์

        ร้องเพลงสดุดีแด่พระองค์ ร้องเพลงสดุดีสรรเสริญพระนามพระองค์”

                                                                           (พักครู่หนึ่ง)

⁵มาเถิด จงดูพระราชกิจของพระเจ้า

        การกระทำของพระองค์ต่อมนุษย์ช่างน่าพิศวง

⁶พระองค์ทรงเปลี่ยนท้องทะเลเป็นแผ่นดินแห้ง

        ทรงให้เขาทั้งหลายเดินข้ามแม่น้ำไป^b

ดังนั้น เราจงยินดีในพระเจ้าเถิด

⁷พระองค์ทรงปกครองด้วยพระอานุภาพตลอดกาล

        พระเนตรเฝ้าดูนานาชาติ

เพื่อคนกบฏจะไม่ลุกขึ้นต่อสู้กับพระองค์

                                                                           (พักครู่หนึ่ง)

⁸ประชาชาติทั้งหลาย จงถวายพระพรแด่พระเจ้าของเรา

        ให้ได้ยินเสียงสรรเสริญพระองค์ดังกึกก้อง

⁹พระองค์ทรงรักษาชีวิตของเราไว้^c

        ไม่ทรงอนุญาตให้เท้าของเราสะดุด

¹⁰ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทดสอบข้าพเจ้าทั้งหลาย

        ทรงใช้ไฟทดสอบข้าพเจ้าทั้งหลายเหมือนทรงถลุงแร่เงิน

¹¹ทรงปล่อยให้ข้าพเจ้าทั้งหลายติดกับดัก

        ทรงวางภาระหนักไว้บนบ่าข้าพเจ้าทั้งหลาย

¹²ทรงปล่อยให้ผู้คนขี่ม้าเหนือศีรษะข้าพเจ้าทั้งหลาย

        ข้าพเจ้าทั้งหลายเดินดำน้ำลุยไฟ

แต่ในที่สุดก็ทรงนำออกมายังที่ปลอดภัย^d

¹³ข้าพเจ้าจะนำเครื่องเผาบูชาเข้ามาถวายถึงบ้านของพระองค์

        เพื่อแก้บนตามคำสัญญาที่ให้ไว้

¹⁴เป็นคำสัญญาที่ออกจากปากของข้าพเจ้า

        เป็นถ้อยคำที่ข้าพเจ้ากล่าวไว้ในยามทุกข์ร้อน

¹⁵ข้าพเจ้าจะถวายสัตว์อ้วนพีเป็นเครื่องเผาบูชาแด่พระองค์

        พร้อมกับควันหอมจากแกะเพศผู้

ข้าพเจ้าจะถวายโคและแพะเพศผู้เป็นเครื่องเผาบูชา

                                                                           (พักครู่หนึ่ง)

¹⁶ท่านทั้งหลายที่ยำเกรงพระเจ้า จงมาและจงฟังเถิด

ข้าพเจ้าจะบอกเล่าสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำเพื่อข้าพเจ้า

¹⁷ข้าพเจ้าร้องเสียงดังเรียกหาพระองค์

        คำสรรเสริญอยู่ในปากข้าพเจ้า

¹⁸ถ้าข้าพเจ้ามีความชั่วร้ายอยู่ในใจ

        องค์พระผู้เป็นเจ้าคงไม่ทรงฟังข้าพเจ้า

¹⁹แต่พระเจ้ากลับทรงฟัง

        ทรงตั้งพระทัยฟังเสียงข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนา

²⁰ขอถวายพระพรแด่พระเจ้า

        พระองค์ไม่ทรงปฏิเสธคำภาวนาของข้าพเจ้า

ไม่ทรงถอนความรักมั่นคงของพระองค์จากข้าพเจ้า

66 a เพลงสดุดีบทนี้คงใช้ในพิธีกรรมขอบคุณพระเจ้า ตั้งแต่ข้อ 13 กริยาอยู่ในรูปเอกพจน์ น่าจะเป็นถ้อยคำที่ประธานในพิธีกล่าวแทนประชาชน

^b ข้อนี้กล่าวพาดพิงถึงการที่ชาวอิสราเอลข้ามทะเลต้นกก (อพย 14-15) และข้ามแม่น้ำจอร์แดน (ยชว 3) ซึ่งเป็นเหตุการณ์ตัวอย่าง 2 ประการในประวัติศาสตร์ของชาติอิสราเอล การกล่าวพาดพิงเช่นนี้ยังพบได้อีกใน สดด 74:13-15; 114

^c แปลตามตัวอักษรว่า “ทรงวางวิญญาณของเราไว้ในชีวิต” (หรือ “ระหว่างผู้เป็น”) สำนวนแปลโบราณภาษากรีกหลายฉบับจึงเรียกบทสดุดีนี้ว่า “บทสดุดีแห่งการกลับคืนชีพ” และใช้ในพิธีกรรมปัสกา

^d “ออกมายังที่ปลอดภัย” แปลตามสำนวนแปลโบราณ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ยังความอิ่มหนำ”