เพลงสดุดีที่ 27

บทภาวนาแสดงความวางใจในพระเจ้า

สดด บทนี้แบ่งได้เป็น 2 ตอน ตอนแรก (ข้อ 1-6) แสดงความวางใจอย่างเต็มที่ต่อพระเจ้า ส่วนตอนที่สอง (ข้อ 7-12) เป็นคำอ้อนวอนของผู้ที่ถูกใส่ร้ายกล่าวหา ถึงกระนั้นก็ไม่มีความขัดแย้งกัน เพราะท่าทีทั้งสองนี้สับเปลี่ยนกันอยู่เสมอในชีวิตจริง ความเชื่อมั่นในพระเจ้า มิได้ห้ามเราไม่ให้ทูลวอนพระเจ้าในการภาวนา ให้ทรงทราบถึงความทุกข์ยากของเราตามความเชื่อของ คริสตชน วลี "แดนของผู้เป็น" ในข้อ 13 อาจหมายถึงชีวิตหน้ากับพระเจ้า

ของกษัตริย์ดาวิด

1      พระยาห์เวห์ทรงเป็นความสว่างและทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น

        ข้าพเจ้าจะกลัวผู้ใด?

        พระยาห์เวห์ทรงเป็นป้อมปราการปกป้องชีวิตของข้าพเจ้า

        ข้าพเจ้าจะหวาดกลัวผู้ใดเล่า?

2      เมื่อคนชั่วร้ายเข้ามาโจมตีข้าพเจ้า

        เพื่อจะกินร่างข้าพเจ้า

        คู่อริและศัตรูของข้าพเจ้านั่นแหละ

        จะต้องสะดุดและล้มลง

3      แม้กองทัพจะตั้งค่ายประจันหน้าข้าพเจ้า

        ใจข้าพเจ้าก็จะไม่หวั่นกลัว

        แม้การรบจะมาคุกคามข้าพเจ้า

        ข้าพเจ้าก็ยังจะวางใจด้วยเช่นกัน

4      ข้าพเจ้าขอเพียงสิ่งเดียวจากพระยาห์เวห์

        สิ่งเดียวนี้ข้าพเจ้ากำลังแสวงหา

        คือการได้พำนักอยู่ในพระเคหาของพระยาห์เวห์ทุกวันตลอดชีวิต

        เพื่อชมความงามของพระยาห์เวห์

        และคอยเฝ้าอยู่ในพระวิหารของพระองค์

5      ในวันเคราะห์ร้าย พระองค์ทรงซ่อนข้าพเจ้าไว้ใต้ชายคาของพระองค์

        ทรงซุกข้าพเจ้าไว้ภายในกระโจมของพระองค์a

        ทรงวางข้าพเจ้าไว้สูงบนหินผา

6      บัดนี้ข้าพเจ้าจึงยกศีรษะขึ้นเหนือเหล่าศัตรูที่อยู่โดยรอบ

        ข้าพเจ้าจะถวายเครื่องบูชาแสดงความชื่นชมในกระโจมของพระองค์

        จะขับร้องและสดุดีสรรเสริญพระยาห์เวห์

7      ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงฟังเสียงข้าพเจ้า

        เมื่อข้าพเจ้าร้องเรียกพระองค์

        โปรดทรงพระกรุณาตอบข้าพเจ้าด้วยเถิด

8      ใจข้าพเจ้าคิดคำนึงถึงพระวาจาที่ว่า

        "จงแสวงหาใบหน้าของเราเถิด"b

        ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้ากำลังแสวงหาพระพักตร์ของพระองค์อยู่

9      ขอพระองค์อย่าทรงซ่อนพระพักตร์จากข้าพเจ้า

        อย่ากริ้วและอย่าทรงขับไล่ข้ารับใช้ของพระองค์เลย

        พระองค์ทรงเป็นผู้ช่วยเหลือข้าพเจ้า

        โปรดอย่าทรงจากข้าพเจ้าไป อย่าทรงละทิ้งข้าพเจ้าไว้

        ข้าแต่พระเจ้า ผู้ทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น

10    แม้บิดามารดาจะทอดทิ้งข้าพเจ้า

        พระยาห์เวห์ก็ทรงรับข้าพเจ้าไว้

11    ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงสอนข้าพเจ้าให้รู้จักทางของพระองค์

        โปรดทรงนำข้าพเจ้าให้เดินบนเส้นทางราบเรียบ

        เพราะศัตรูกำลังคอยทำร้ายข้าพเจ้าอยู่

12    ขอพระองค์อย่าทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าให้ศัตรูทำตามใจ

        พยานเท็จลุกขึ้นมาปรักปรำข้าพเจ้า

        มุ่งมั่นแต่จะทำร้ายข้าพเจ้า

13    ข้าพเจ้าเชื่อแน่ว่าจะได้เห็นความดีของพระยาห์เวห์

        ในแผ่นดินแห่งผู้เป็นc

14    จงมีความหวังในพระยาห์เวห์เถิด จงเข้มแข็ง จงทำใจกล้า

        จงมีความหวังในพระยาห์เวห์เถิด

27 a“ร่มชายคา” และ “กระโจม” ในข้อนี้หมายถึงพระวิหารที่กรุงเยรูซาเล็ม

b สำนวน “แสวงหาพระพักตร์ของพระเจ้า” (เทียบ อมส 5:4 เชิงอรรถ c) แต่เดิมหมายถึงการไปที่สักการสถานเพื่อทราบพระประสงค์ของพระเจ้า (2 ซมอ 21:1) แต่ในภายหลังยังมีความหมายกว้างๆอีกว่า “มีความรู้เกี่ยวกับพระเจ้า” หรือ “ดำเนินชีวิตเฉพาะพระพักตร์พระองค์   ส่วนสำนวน “แสวงหาพระเจ้า” (สดด 40:16;  69:6; 105:3; ฉธบ 4:29) หมายถึงการรับใช้พระองค์อย่างซื่อสัตย์

c สำนวน “จะได้เห็นความดีของพระยาห์เวห์ในแผ่นดินแห่งผู้เป็น” ในสมัยมัคคาบีจะมีความหมายแสดงความเชื่อในชีวิตหลังความตาย