เพลงสดุดีที่ 22

ความทุกข์ทรมานและความหวังของผู้ชอบธรรม^a

ภาคแรกของ สดด บทนี้ (ข้อ 1-21) เป็นคำอ้อนวอนของบุคคลหนึ่ง ซึ่งรู้สึกว่าถูกพระเจ้าทรงทอดทิ้งอย่างสิ้นเชิงให้อยู่ในความทุกข์ แต่ในภาคที่สอง คำอ้อนวอนเปลี่ยนความรู้สึกเป็นการแสดงความยินดีขอบคุณพระเจ้า เมื่อผู้อธิษฐานภาวนามั่นใจว่าความทุกข์ที่เขากำลังรับอยู่จะมีประโยชน์สำหรับชนทั้งชาติ พระเยซูเจ้าตรัสข้อความข้อแรกของ สดด บทนี้ เมื่อทรงถูกตรึงบนไม้กางเขน จึงทำให้ สดด บทนี้เป็น “เพลงสดุดีเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์” (Messianic psalm) ที่กล่าวถึงการที่พระเยซูเจ้าทรงรับทรมาน กลับคืนพระชนมชีพและรับพระสิริรุ่งโรจน์

สำหรับหัวหน้านักขับร้อง ตามทำนองเพลง “แม่กวางแห่งรุ่งอรุณ”^bเพลงสดุดีของกษัตริย์ดาวิด

 

¹ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ทำไมพระองค์จึงทรงทอดทิ้งข้าพเจ้า

        ทำไมจึงทรงอยู่ห่างไกล ไม่ทรงฟังคำคร่ำครวญของข้าพเจ้าที่ร้องขอความช่วยเหลือ

²ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเรียกหาเวลากลางวัน พระองค์ก็มิได้ทรงตอบ

        เรียกหาเวลากลางคืน แต่ไม่พบความสงบใจเลย

³แต่พระองค์ทรงเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์

        ประทับอยู่กับอิสราเอล ประชากรที่สรรเสริญพระองค์^c

⁴บรรพบุรุษของข้าพเจ้าทั้งหลายวางใจในพระองค์

        เขาวางใจ พระองค์ก็ทรงปลดปล่อยให้เป็นอิสระ

⁵เขาร้องหาพระองค์ให้ทรงช่วย ก็ได้รับความรอดพ้น

        เขาวางใจในพระองค์ และไม่เคยผิดหวังเลย

⁶แต่ข้าพเจ้าเป็นเสมือนหนอน มิใช่มนุษย์

        เป็นที่เหยียดหยามของคนทั้งหลาย ใครๆ ก็ดูหมิ่น

⁷ผู้ใดเห็นข้าพเจ้าก็เยาะเย้ย

        เขายิ้มหยันและสั่นศีรษะ พลางพูดว่า

⁸“เขาวางใจในพระยาห์เวห์^d ก็ให้พระองค์ทรงช่วยซิ

        ถ้าพระองค์ทรงรักเขา ก็ให้พระองค์ทรงปลดปล่อยเขา”

⁹พระองค์ทรงดึงข้าพเจ้าออกจากครรภ์

        ทรงมอบข้าพเจ้าไว้ในอ้อมกอดของมารดา

¹⁰ข้าพเจ้าพึ่งพระองค์ตั้งแต่เกิดมาแล้ว

        พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้าตั้งแต่ในครรภ์มารดา

¹¹โปรดอย่าทรงอยู่ห่างจากข้าพเจ้า เพราะความเดือดร้อนกำลังเข้ามาใกล้

        และไม่มีใครช่วยเหลือข้าพเจ้าเลย

¹²กระทิงจำนวนมากเรียงรายห้อมล้อมข้าพเจ้า

        กระทิงแห่งบาชานโอบใกล้เข้ามา

¹³เขาอ้าปากกว้างใส่ข้าพเจ้า

        เหมือนสิงโตแยกเขี้ยวคำราม

¹⁴พลังของข้าพเจ้าร่อยหรอเหมือนน้ำไหล

        กระดูกทุกชิ้นเคลื่อนหลุดออกจากกัน

หัวใจของข้าพเจ้าเหลวเหมือนขี้ผึ้ง

        หลอมละลายอยู่ภายในอกของข้าพเจ้า

¹⁵คอข้าพเจ้า^eแห้งผากราวกับดินเผา

        ลิ้นเกาะติดอยู่กับเพดานปาก

พระองค์ทรงวางข้าพเจ้าไว้ในธุลีแห่งความตาย

¹⁶สุนัขฝูงหนึ่งรี่เข้ามากลุ้มรุมข้าพเจ้า

        อันธพาลกลุ่มหนึ่งปรี่เข้ามาประชิด

เขาเจาะไช^fมือและเท้าของข้าพเจ้า

¹⁷ข้าพเจ้านับกระดูกของข้าพเจ้าได้ทุกชิ้น

        เขาต่างจ้องมองข้าพเจ้าและสะใจ

¹⁸เขานำเสื้อผ้าของข้าพเจ้ามาแบ่งปันกัน

        นำเสื้อยาวของข้าพเจ้ามาจับสลากกัน

¹⁹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าทรงอยู่ห่างจากข้าพเจ้า

        พระองค์ทรงเป็นพลังของข้าพเจ้า

โปรดเสด็จมาช่วยข้าพเจ้า โดยเร็วเถิด

²⁰โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากคมดาบ

        ช่วยชีวิตข้าพเจ้าให้พ้นจากแรงขย้ำของสุนัข

²¹โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นจากปากสิงโต

        พ้นจากเขาของกระทิงป่า

แล้วพระองค์ทรงตอบข้าพเจ้า^g

²²ข้าพเจ้าจะประกาศพระนามพระองค์แก่บรรดาพี่น้อง

        จะสรรเสริญพระองค์ในหมู่ประชากรที่มาชุมนุมกัน

²³ท่านทั้งหลายที่ยำเกรงพระยาห์เวห์ จงสรรเสริญพระองค์เถิด

        พงศ์พันธุ์ยาโคบเอ๋ย จงถวายพระเกียรติแด่พระองค์

พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงเคารพยำเกรงพระองค์

²⁴เพราะพระองค์มิได้ทรงรังเกียจผู้ยากไร้

        หรือดูถูกความเดือดร้อนของเขา

มิได้ทรงซ่อนพระพักตร์

        แต่ทรงฟังเสียงร้องของเขาขอความช่วยเหลือจากเขา

²⁵ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระองค์ในหมู่ประชากรจำนวนมากที่มาชุมนุมกัน

        จะแก้บนต่อหน้าผู้ที่ยำเกรงพระองค์

²⁶คนยากจนจะได้กินจนอิ่ม^h

        ผู้แสวงหาพระยาห์เวห์จะสรรเสริญสดุดีพระองค์

ขอให้เขาทั้งหลายมีชีวิตอย่างเป็นสุขตลอดไป

²⁷ประชาชนทั่วโลกจะจดจำและกลับมาหาพระยาห์เวห์

        ประชาชาติทุกตระกูลจะกราบนมัสการพระองค์ⁱ

²⁸เพราะพระยาห์เวห์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์

        ทรงปกครองนานาชาติ

²⁹ผู้ทรงอำนาจในแผ่นดินจะกราบนมัสการพระองค์^j

        มนุษย์ทุกคนที่ต้องตายจะก้มกราบเฉพาะพระพักตร์

แต่ข้าพเจ้าจะมีชีวิตเพื่อพระองค์

³⁰บุตรหลานของข้าพเจ้าจะรับใช้พระองค์^k

        จะประกาศถึงพระยาห์เวห์แก่คนรุ่นหลังสืบไป^l

³¹และจะประกาศความเที่ยงธรรมของพระองค์แก่ประชากรที่จะเกิดมา

        ว่านี่คือพระราชกิจของพระองค์

 

22 a เพลงสดุดีบทนี้เริ่มต้นด้วยคำคร่ำครวญของผู้บริสุทธิ์ที่ถูกเบียดเบียน ซึ่งอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากพระยาห์เวห์ จะจบลงเป็นการขอบพระคุณที่ทรงช่วยให้รอดพ้น (ข้อ 22-26) ข้อความในข้อ 23 ทำให้เพลงสดุดีบทนี้เป็นเพลงที่ใช้ขับร้องในพิธีกรรมประจำชาติ ส่วนบทสรุป (ข้อ 27-31) ที่กล่าวถึงนานาชาติยอมรับพระยาห์เวห์เป็นกษัตริย์นั้น ดูเหมือนจะเป็นผลตามมาจากความทุกข์ยากของผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ผู้นี้

^b อาจเป็นชื่อเพลงที่คุ้นหูในสมัยนั้น ต้นฉบับแปลโบราณหลายฉบับแปลว่า “เพื่อขอความช่วยเหลือในยามรุ่งอรุณ”

^c ต้นฉบับภาษากรีกว่า “พระองค์ประทับอยู่ในที่ศักดิ์สิทธิ์ ทรงเป็นคำสรรเสริญแห่งอิสราเอล"

^d ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “จงวางใจ”

^e “คอข้าพเจ้า” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “พลังของข้าพเจ้า”

^f “เจาะไช” แปลโดยคาดคะเนตามฉบับแปลโบราณ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เหมือนสิงโต” ซึ่งไร้ความหมาย น่าสังเกตว่าข้อความนี้ชวนให้คิดถึง อสย 53:5 แต่ผู้นิพนธ์พระวรสารไม่ได้อ้างถึงข้อนี้โดยตรงในเรื่องพระทรมาน

^g “แล้วพระองค์ทรงตอบข้าพเจ้า” แต่นักวิชาการคาดคะเนว่า คำนี้น่าจะอ่านว่า “ความน่าสงสารของข้าพเจ้า” หรือ “ข้าพเจ้าผู้น่าสงสาร”

^h “คนยากจนจะได้กินจนอิ่ม” เป็นการเท้าความถึงงานเลี้ยงสมัยพระเมสสิยาห์ (อสย 55:1ฯ) มากกว่าจะคิดถึงพิธีเลี้ยงหลังการถวายศานติบูชา (ลนต 3:1 เชิงอรรถ a)

ⁱ “พระองค์” (บุรุษที่ 3) ตามฉบับแปลโบราณ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “พระองค์” (บุรุษที่ 2)

^j “พระองค์” แปลโดยคาดคะเน (ak-lo) ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เขาทั้งหลายได้กิน” (aklu)

^k ข้อ 30-31 เข้าใจยากเพราะตัวบทในต้นฉบับไม่สมบูรณ์ จึงต้องแปลโดยคาดคะเนเทียบกับต้นฉบับแปลโบราณ

^l “สืบไป” แปลตามตัวอักษรว่า “เขาทั้งหลายจะมา”