เพลงสดุดีที่ 16

พระยาห์เวห์ทรงเป็นสมบัติล้ำค่า

สดด บทนี้เป็นคำภาวนาของชาวเลวีซึ่งไม่มีกรรมสิทธิ์ยึดครองที่ดินเหมือนชาวอิสราเอลเผ่าอื่นๆ (เทียบ กดว 18:20) พระเจ้าทรงเป็น "ส่วนมรดก" เพียงอย่างเดียวของเขา เขาเลี้ยงชีพจากสิ่งของที่ประชาชนถวายแด่พระเจ้าในพระวิหารเท่านั้น เพื่อจะซื่อสัตย์ต่อการที่พระเจ้าทรงเรียกนี้ เขาจึงต้องไม่เข้าไปเกี่ยวข้องอะไรเลยกับการนับถือรูปเคารพ เขาดำเนินชีวิตอยู่ตลอดเวลาด้วยความยินดีเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า และเชื่อมั่นว่าความสัมพันธ์นี้จะคงอยู่ต่อไปหลังความตาย คริสตชนในสมัยแรกคิดว่าข้อท้ายๆ ของ สดด บทนี้กล่าวทำนายถึงการกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้า (เทียบ กจ 2:24-28) เพลงสดุดีบทนี้มีความหมายพิเศษสำหรับผู้ที่ละทิ้งทุกสิ่งเพื่อเป็นนักบวชติดตามพระคริสตเจ้า

มิคตามa ของกษัตริย์ดาวิด

1      ข้าแต่พระเจ้า โปรดทรงคุ้มครองข้าพเจ้า

               เพราะข้าพเจ้าลี้ภัยมาพึ่งพระองค์

2      ข้าพเจ้าทูลพระยาห์เวห์ว่า “พระองค์ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า

               พระองค์ทรงเป็นความดีที่สุดของข้าพเจ้า

3      บรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งอยู่บนแผ่นดิน

               เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ข้าพเจ้าชื่นชมb

4      ผู้ที่นมัสการพระอื่นจะมีความทุกข์มากขึ้นc

               แต่ข้าพเจ้าจะไม่มีวันหลั่งเลือดสัตว์เป็นบูชาถวายพระเหล่านั้น

               จะไม่มีวันให้นามของพระเหล่านั้นอยู่บนริมฝีปากของข้าพเจ้าเลย

5      พระยาห์เวห์ทรงเป็นมรดกส่วนของข้าพเจ้า

               และทรงเป็นชะตากรรมของข้าพเจ้า

               พระองค์เท่านั้นทรงคุ้มครองชะตาชีวิตของข้าพเจ้าให้             ปลอดภัย

6      เส้นแบ่งเขตที่ดินของข้าพเจ้าอยู่ในพื้นที่รื่นรมย์

               มรดกส่วนของข้าพเจ้าช่างงดงามยิ่งนักd

7      ข้าพเจ้าถวายพรแด่พระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นที่ปรึกษาของข้าพเจ้า

               แม้ยามค่ำคืน จิตใจeก็ยังพร่ำสอนข้าพเจ้า

8      ข้าพเจ้าตั้งพระยาห์เวห์ไว้เบื้องหน้าข้าพเจ้าเสมอ

               ถ้ามีพระองค์ประทับอยู่เบื้องขวา ข้าพเจ้าจะไม่                                 หวั่นไหว

9      ดังนั้น หัวใจข้าพเจ้าจึงร่าเริง วิญญาณfข้าพเจ้าก็ยินดี

               ร่างกายของข้าพเจ้าจะพักผ่อนอย่างปลอดภัย

10    เพราะพระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าไว้ในแดนมรณะ

         จะไม่ทรงปล่อยให้ผู้ซื่อสัตย์ของพระองค์ต้องเผชิญเหวลึกg

11    พระองค์จะทรงสอนข้าพเจ้าให้รู้จักหนทางแห่งชีวิต

               ข้าพเจ้าจะยินดีอย่างเต็มเปี่ยมเมื่ออยู่เฉพาะพระพักตร์

          ข้าพเจ้าจะมีความสุขตลอดไปเมื่ออยู่เบื้องขวาของพระองค์

16 a “มิคตาม” เราไม่ทราบว่าคำนี้แปลว่าอะไร อาจหมายถึงชนิดของบทประพันธ์ หรือวิธีขับร้อง

b ข้อความในข้อ 2-3 ไม่สมบูรณ์ จึงต้องแปลโดยการคาดคะเน บางคนคิดว่า “ผู้ศักดิ์สิทธิ์” ในที่นี้หมายถึงรูปเคารพของเทพเจ้าที่ชาวอิสราเอลมักถูกชักจูงให้ไปนมัสการ เทียบ อสย 57:6; 65:5; 66:3ฯ

c “ผู้ที่นมัสการพระอื่น” แปลโดยการคาดคะเน ตัวบทภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน อาจหมายความว่า “วิ่งตามผู้อื่น” ได้ด้วย

d ผู้ประพันธ์เพลงสดุดีบทนี้คงเป็นชนเผ่าเลวี เพราะยืนยันว่าส่วนมรดกที่ตนได้รับคือพระยาห์เวห์ ซึ่งเปรียบได้กับ “พื้นที่น่ารื่นรมย์” “เป็นส่วนมรดกที่งดงามยิ่งนัก”  น่าสังเกตคำที่ใช้ในบริบทนี้ได้แก่ “ชะตากรรม ชะตาชีวิต ส่วนมรดก เส้นแบ่งเขตที่ดิน พื้นที่รื่นรมย์ ฯลฯ” ซึ่งเป็นของประทานจากพระยาห์เวห์  “ชะตาชีวิต” แปลตามตัวอักษรว่า “ถ้วย” ดู 11:6 เชิงอรรถ d  ส่วน “เส้นแบ่งเขตที่ดิน”  ดู มคา 2:4-5

e “จิตใจ” แปลตามตัวอักษรว่า “ไต” สำหรับคนโบราณ ไตเป็นที่ตั้งของความคิดและความรู้สึกใต้สำนึก ดู 7:9; สภษ 23:16; ยรม 12:2

f “วิญญาณ” แปลตามตัวอักษรว่า  “เกียรติยศ” (ดู 7:5 เชิงอรรถ d) หรือ “ตับ” ซึ่งเป็นที่ตั้งของเจตจำนง น่าสังเกตว่าผู้ประพันธ์ต้องการบอกว่าพระเจ้าทรงรู้จักมนุษย์อย่างถ่องแท้ทั้งภายในและภายนอก จึงใช้คำต่างๆที่หมายถึงส่วนสำคัญของมนุษย์ เช่น ไต (สัญลักษณ์ของอารมณ์) มือขวา (อำนาจ) ใจ (ความคิดและมโนธรรม) ตับ (เจตจำนง) ร่างกายหรือ “เนื้อ” (ธรรมชาติมนุษย์ทั้งหมด)

g ผู้ประพันธ์เพลงสดุดีบทนี้ทุ่มเทชีวิตจิตใจให้พระยาห์เวห์ ความเชื่ออันเข้มข้นและการอุทิศตนโดยสิ้นเชิงแด่พระเจ้าเรียกร้องให้มนุษย์รวมเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ตลอดไป ดังนั้นเขาจึงอธิษฐานภาวนาขอให้พ้นจากความตาย ซึ่งจะทำลายความสัมพันธ์นี้ 6:5 ดู 49:15 เชิงอรรถ g ความหวังนี้ แม้ยังเลือนรางในขณะนั้นจะพัฒนาขึ้นจนเป็นความหวังชัดเจนถึงการกลับคืนชีพ ดู 2 มคบ 7:9 เชิงอรรถ c; ดนล 12:2