21 ¹พระทัยของกษัตริย์เป็นเหมือนธารน้ำในพระหัตถ์พระยาห์เวห์

พระเจ้าจะทรงผันไปทางไหนก็ได้ตามพระประสงค์

²มนุษย์เห็นว่ากิจการทั้งหมดของตนถูกต้อง

แต่ผู้ชั่งจิตใจคือพระยาห์เวห์

³การปฏิบัติความชอบธรรมและความยุติธรรม

เป็นที่โปรดปรานของพระยาห์เวห์มากกว่าการถวายเครื่องบูชา^a

⁴นัยน์ตายโส ใจเย่อหยิ่ง

เป็นเหมือนตะเกียง^bของคนชั่วร้ายและเป็นบาป

⁵แผนงานของคนขยันนำความอุดมสมบูรณ์มาให้อย่างแน่นอน

แต่ความรีบเร่งเกินไปนำความขัดสนมาให้

⁶ทรัพย์สมบัติที่ได้มาจากการพูดมุสา

เป็นเหมือนความเพ้อฝันของผู้แสวงหาความตาย

⁷ความรุนแรงของคนชั่วร้ายจะทำลายเขาจนสิ้นเชิง

เพราะเขาปฏิเสธไม่ยอมทำสิ่งที่ถูกต้อง

⁸หนทางของผู้ร้ายย่อมคดเคี้ยว

แต่ความประพฤติของผู้บริสุทธิ์ย่อมถูกต้อง

⁹อยู่ที่จั่วบนหลังคาบ้าน

ยังดีกว่าอยู่ในบ้านกับภรรยาที่ชอบทะเลาะวิวาท

¹⁰จิตใจของคนชั่วร้ายปรารถนาความชั่ว

นัยน์ตาของเขาไม่มีความเมตตากรุณาต่อเพื่อนบ้าน

¹¹เมื่อคนชอบเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนขาดสติก็ฉลาดขึ้น

เมื่อผู้มีปรีชาได้รับการสั่งสอน เขาก็ได้ความรู้มากขึ้น

¹²พระเจ้าผู้ทรงเที่ยงธรรม^cทรงสังเกตบ้านของคนชั่วร้าย

และทรงเหวี่ยงคนชั่วร้ายให้พินาศ

¹³ผู้ใดอุดหูไม่ฟังเสียงร้องของคนยากจน

เมื่อผู้นั้นร้องก็จะไม่มีผู้ใดฟัง

¹⁴ของกำนัลที่ให้อย่างปิดบังซ่อนเร้นย่อมทำให้ความโกรธสงบลง

สินบนจากใต้อกเสื้อย่อมทำให้ความโกรธแค้นอย่างรุนแรงสงบ

¹⁵การกระทำความยุติธรรมทำให้ผู้ชอบธรรมยินดี

แต่ทำให้ผู้ทำความชั่วหวาดกลัว

¹⁶ผู้ใดหันเหไปจากทางแห่งความเฉลียวฉลาด

ผู้นั้นจะพักอยู่ในชุมชนของผู้ตาย

¹⁷ผู้ที่รักความสุขสบายจะเป็นคนยากจน

ผู้ใดรักเหล้าองุ่นและน้ำมันหอม^dจะไม่ร่ำรวย

¹⁸คนชั่วร้ายเป็นค่าไถ่สำหรับผู้ชอบธรรม

ผู้ทรยศเป็นค่าไถ่สำหรับคนซื่อตรง^e

¹⁹อยู่ในแผ่นดินทุรกันดาร

ยังดีกว่าอยู่กับภรรยาที่ชอบทะเลาะวิวาทและโกรธง่าย

²⁰ทรัพย์สมบัติล้ำค่าและน้ำมันหอมอยู่ในบ้านของผู้มีปรีชา

แต่คนโง่เขลาล้างผลาญทุกสิ่ง

²¹ผู้แสวงหาความชอบธรรมและความเมตตากรุณา

จะพบชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ

²²ผู้มีปรีชาเข้าโจมตีเมืองของนักรบ

และทำลายป้อมปราการที่เขาวางใจ

²³ผู้รักษาปากและลิ้นของตน

ย่อมปกป้องตนเองจากความยากลำบาก

²⁴คนจองหอง หยิ่งยโส ได้ชื่อว่า “คนชอบเยาะเย้ย”

เขาประพฤติตนด้วยความเย่อหยิ่งจองหอง

²⁵ความปรารถนาของคนเกียจคร้านเป็นความตายสำหรับเขา

เพราะมือของเขาไม่ยอมทำงาน

²⁶ผู้ไม่นับถือพระเจ้าอยากได้มากขึ้น^fตลอดเวลา

แต่ผู้ชอบธรรมให้โดยไม่หวง

²⁷เครื่องบูชาของคนชั่วร้ายเป็นที่น่าสะอิดสะเอียน^g

ถ้าเขาถวายด้วยเจตนาไม่ดีก็ยิ่งน่าสะอิดสะเอียนมากขึ้น

²⁸พยานเท็จจะพินาศ

แต่ผู้ยอมฟังผู้อื่นจะพูดได้เสมอ

²⁹คนชั่วร้ายย่อมไม่ละอาย

แต่ผู้ชอบธรรมย่อมประพฤติมั่นคง

³⁰ไม่มีปรีชาญาณ ความเข้าใจ และคำปรึกษาใดๆ

จะเอาชนะพระยาห์เวห์ได้^h

³¹ท่านอาจเตรียมม้าไว้สำหรับวันสู้รบ

แต่พระยาห์เวห์ประทานชัยชนะ

21 a การย้ำว่าความจริงใจเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการประกอบศาสนพิธีปรากฏอยู่ทั่วไปในพันธสัญญาเดิม (ดู อสย 1:11ฯ; ยรม 7:21-23; ฮชย 6:6; อมส 5:22ฯ)

^b “เป็นเหมือนตะเกียงของคนชั่วร้ายและเป็นบาป” แปลโดยคาดคะเน บางคนอ่านคำภาษาฮีบรู “ตะเกียง” (ner) ว่า “การงาน” หรือ “รอยไถ” (nir) ต้นฉบับไม่ชัดเจน

^c “พระเจ้าผู้ทรงเที่ยงธรรม” ต้นฉบับไม่มีคำว่า “พระเจ้า” มีแต่คำว่า “ผู้เที่ยงธรรม” แต่บริบทชวนให้คิดว่า “ผู้เที่ยงธรรม” นี้คือ “พระเจ้า” (จากวลี “ทรงเหวี่ยงคนชั่วร้ายให้พินาศ”)

^d “เหล้าองุ่นและน้ำมันหอม” แปลตามตัวอักษรว่า “เหล้าองุ่นและน้ำมัน” ซึ่งเป็นการหมายถึงความเป็นอยู่อย่างสนุกสนานและสุขสบาย

^e เทียบ 11:8 สุภาษิตบทนี้ดูเหมือนจะสอนว่าในโลกนี้มีอัตราส่วนของความทุกข์และความสุข พระเจ้าทรงปกป้องผู้ชอบธรรมจากความทุกข์ที่พระองค์ทรงใช้ลงโทษคนชั่ว คนชั่วที่ถูกพระองค์ทรงลงโทษจึงคล้ายกับเป็น “ค่าไถ่” ไม่ให้ผู้ชอบธรรมต้องได้รับความทุกข์

^f “ผู้ไม่นับถือพระเจ้าอยากได้มากขึ้น” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “คนโลภมีความโลภ”

^g “น่าสะอิดสะเอียน” ต้นฉบับภาษากรีกอ่านว่า “น่าสะอิดสะเอียนสำหรับพระยาห์เวห์” เหมือนใน 15:8

^h “ไม่มี...จะเอาชนะพระยาห์เวห์ได้” แปลตามตัวอักษรว่า “ไม่อาจตั้งอยู่เฉพาะพระพักตร์”