วันอังคารที่ 6 ธันวาคม 2016
สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า
นักบุญนิโคลัส พระสังฆราช
บทอ่าน อสย 40:1-11 / มธ 18:12-14
     พระวรสารบทที่ 18 ของนักบุญมัทธิวในวันนี้ อาจได้รับชื่อว่า เป็นคำเตือนสำหรับหมู่คณะหรือครอบครัวของคนที่ใช้ชีวิตร่วมกัน  เพราะพระเยซูเจ้าได้ทรงกำหนดกฎเกณฑ์และแนวทาง ในการแก้ปัญหาที่เกิดขี้นในหมู่คณะและครอบครัว ปัญหาดังกล่าว คือ
ประการที่ 1 ถ้ามีคนใดคนหนึ่งในสังคมหรือครอบครัวเกิดหลงผิดไป เราจะมีแนวในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างไร?

ประการที่ 2 พระเยซูเจ้าได้ใช้การเปรียบเทียบเรื่องการติดตามลูกแกะที่หลงทางไป เพื่อสอนให้ผู้เป็นหัวหน้าหรือพ่อแม่ที่รับผิดชอบต้องพยายามนำคนที่หลงผิดนั้น

กลับมายังหมู่คณะและครอบครัวอีกครั้งหนึ่ง แม้ไม่มีหลักประกันว่า จะสามารถพบคนที่หลงทาง และนำกลับมายังหมู่คณะและครอบครัวอีกครั้งหนึ่ง แต่ผู้เป็นหัวหน้าและพ่อแม่จะต้องใช้ความพยายามอย่างสุดความสามารถ เพราะพระบิดาเจ้าสวรรค์ ไม่มีพระประสงค์ให้ใครสูญหายไป เพราะพระองค์ทรงรักทุกคน และทุกคนมีค่าสำหรับพระองค์เสมอ หมู่คณะและครอบครัวของคริสตชนที่นมัสการพระบิดาเจ้า จะต้องเป็นหมู่คณะและครอบครัวแห่งความรักและความเมตตากรุณา

 หมู่คณะและครอบครัวคือบ้านพักแห่งชีวิต ที่ถูกออกแบบมาโดยทุกคนในหมู่คณและครอบครัว  จึงมิควรให้หมู่คณะและครอบครัว เป็นบ้านที่เรามีอยู่แคบลง หรืออุดอู้ เพราะกักเก็บอารมณ์ไว้ในใจมากจนเกินไป  แต่ควรเป็นบ้านของชีวิต ที่มีหน้าต่างแห่งใจ คือพร้อมจะรับความเย็นแห่งสายลม คือ ความเมตตากรุณา และละอองฝนแห่งความรัก เพื่อทำให้ใจของเราและผู้คนในหมู่คณะและครอบครัวได้รับความสงบเย็นพร้อมกันขอให้เราถามตัวเองว่า เราปฏิบัติอย่างไรต่อคนที่หลงผิด?...เราเคยใช้ความพยายามที่จะช่วยนำเขากลับมายังเส้นทางที่ถูกต้องหรือไม่?...

และถ้าเราเองกำลังหลงผิดไป เราคิดหรือไม่ว่า ในทุกปรากฎการณ์ จุดเริ่มต้นมักจะเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุดเสมอ เป็นต้นจุดเริ่มต้นของการเริ่มต้นชีวิตใหม่...

คนทุกคนล้วนมีความผิดพลาดทั้งนั้น แต่ไม่ว่าจะผิดนานเท่าไร  ชีวิตที่คงเหลืออยู่ก็คงจะสูญเปล่า ถ้าหากเราปล่อยให้ความผิดพลาดเป็นแค่อยากเปลี่ยนแปลงชีวิตให้ดีขึ้น โดยไม่เริ่มต้นลงมือเปลี่ยนแปลงให้มันเป็นความจริงเสียที