ง. ข้อความเพิ่มเติมหนังสือบันทึกคำปลอบโยน
ประกาศกเยเรมีย์ซื้อทุ่งนาที่ตำบลอานาโธทa
32 1พระยาห์เวห์ตรัสกับประกาศกเยเรมีย์ ในปีที่สิบรัชสมัยของกษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์ ซึ่งเป็นปีที่สิบแปดในรัชสมัยของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ 2ขณะนั้น กองทัพของกษัตริย์แห่งบาบิโลนกำลังล้อมกรุงเยรูซาเล็มอยู่ ประกาศกเยเรมีย์ถูกจองจำอยู่ในลานกองทหารองครักษ์ซึ่งอยู่ในพระราชวังกษัตริย์แห่งยูดาห์ 3กษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์ทรงสั่งให้จองจำเขาไว้ ตรัสว่า “ทำไมท่านจึงประกาศพระวาจา พูดว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ ดูซิ เราจะมอบเมืองนี้ไว้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน กษัตริย์พระองค์นี้จะทรงยึดเมืองนี้ได้ 4กษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์จะทรงหนีไม่พ้นมือของชาวเคลเดีย แต่จะทรงถูกมอบอย่างแน่นอนไว้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน ซึ่งจะตรัสกับพระองค์โดยตรงเฉพาะพระพักตร์ 5กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์จะทรงนำกษัตริย์เศเดคียาห์ไปยังกรุงบาบิโลน พระองค์จะประทับอยู่ที่นั่นจนกว่าเราจะไปเยี่ยม พระยาห์เวห์ตรัส ถ้าท่านทั้งหลายจะต่อสู้กับชาวเคลเดีย ก็จะไม่ประสบความสำเร็จ’”
6ประกาศกเยเรมีย์พูดว่า “พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 7ดูซิ ฮานัมเอลบุตรของชัลลูม ลุงของท่านจะมาหาท่าน พูดว่า ‘จงซื้อที่นาของฉันซึ่งอยู่ที่ตำบลอานาโธท ท่านมีสิทธิ์จะซื้อเพราะเป็นญาติใกล้ชิด’ 8แล้วฮานัมเอลลูกพี่ลูกน้องก็มาหาข้าพเจ้าที่ลานกองทหารองครักษ์ตรงตามพระวาจาของพระยาห์เวห์ พูดกับข้าพเจ้าว่า ‘จงซื้อที่นาของฉันซึ่งอยู่ที่ตำบลอานาโธทในแผ่นดินเบนยามิน เพราะท่านมีสิทธิ์จะถือกรรมสิทธิ์เพราะเป็นญาติใกล้ชิด จงซื้อไว้เถิด’ ข้าพเจ้ารู้ว่านี่เป็นพระบัญชาของพระยาห์เวห์ 9ข้าพเจ้าจึงซื้อที่นาที่ตำบลอานาโธทจากฮานัมเอลลูกพี่ลูกน้องของข้าพเจ้า และได้ชั่งเงินให้เขาหนักสิบเจ็ดบาท 10ข้าพเจ้าเขียนหนังสือสัญญาประทับตราผนึกไว้ เรียกพยานมาและใช้ตาชั่ง ชั่งเงินให้ 11แล้วข้าพเจ้าก็นำหนังสือสัญญาการซื้อขายที่ประทับตราแล้ว ซึ่งมีข้อตกลงและเงื่อนไข รวมทั้งสำเนาที่ไม่ได้ประทับตรา 12ข้าพเจ้ามอบหนังสือสัญญาการซื้อขายให้แก่บารุคบุตรของเนริยาห์ บุตรของมาอาเสอาห์ ต่อหน้าฮานัมเอลลูกพี่ลูกน้องbของข้าพเจ้า ต่อหน้าพยานที่ลงนามในหนังสือสัญญาการซื้อขาย และต่อหน้าชาวยูดาห์ซึ่งอยู่ในลานกองทหารองครักษ์ 13ข้าพเจ้าสั่งบารุคต่อหน้าเขาทั้งหลายว่า 14‘พระยาห์เวห์จอมจักรวาลพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า จงนำหนังสือสัญญาเหล่านี้ รวมทั้งหนังสือสัญญาการซื้อขายที่ประทับตรา และสำเนาที่ไม่ได้ประทับตรา บรรจุไว้ในภาชนะดิน เพื่อเก็บรักษาอยู่ได้เป็นเวลานาน 15เพราะพระยาห์เวห์จอมจักรวาลพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า จะมีการซื้อขายบ้านเรือน ไร่นา และสวนองุ่นอีกในแผ่นดินนี้’
16เมื่อข้าพเจ้ามอบหนังสือสัญญาการซื้อขายแก่บารุคบุตรของเนริยาห์แล้ว ข้าพเจ้าได้อธิษฐานต่อพระยาห์เวห์ว่า 17‘ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงสร้างฟ้าและแผ่นดินด้วยพระอานุภาพยิ่งใหญ่ และด้วยพระหัตถ์ที่เหยียดออก สำหรับพระองค์ไม่มีสิ่งใดที่ทรงทำไม่ได้ 18พระองค์ทรงสำแดงความรักมั่นคงแก่มนุษย์พันชั่วอายุคน แต่ทรงตอบสนองความผิดของบิดาให้ตกถึงลูกหลานสืบต่อมาอย่างสาสมc ข้าแต่พระเจ้าผู้ใหญ่ยิ่งและทรงอานุภาพ พระนามพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมจักรวาล 19พระองค์ทรงมีแผนการยิ่งใหญ่และทรงพระอานุภาพ ทำให้แผนการนั้นสำเร็จ พระองค์ทอดพระเนตรเห็นวิถีทางทุกอย่างของมนุษย์ ประทานรางวัลแก่ทุกคนตามความประพฤติและตามผลการกระทำของเขา 20พระองค์ทรงทำเครื่องหมายอัศจรรย์และปาฏิหาริย์ในแผ่นดินอียิปต์ และจนถึงบัดนี้ก็ยังทรงกระทำในอิสราเอลและในหมู่มนุษย์ ทรงทำให้พระนามเป็นที่เลื่องลือไปเหมือนทุกวันนี้ 21พระองค์ทรงนำอิสราเอลประชากรของพระองค์ออกจากแผ่นดินอียิปต์ ด้วยเครื่องหมายอัศจรรย์และปาฏิหาริย์ ด้วยพระหัตถ์ที่เข้มแข็งและพระกรที่เหยียดออก เป็นที่น่าเกรงขามยิ่งนัก 22พระองค์ประทานแผ่นดินนี้ให้แก่เขาทั้งหลายตามที่ทรงสาบานไว้แก่บรรพบุรุษของเขา เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ 23เขาทั้งหลายได้เข้าไปยึดครองแผ่นดินนี้ แต่ไม่ยอมเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระองค์ ไม่ยอมปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระองค์ ไม่ยอมทำสิ่งที่ทรงบัญชาให้เขาทำ พระองค์จึงทรงบันดาลให้เหตุร้ายทั้งหมดนี้เกิดขึ้นแก่เขา 24ดูซิ ศัตรูได้สร้างเชิงเทินล้อมเมืองนี้เพื่อจะยึดอยู่แล้ว เมืองนี้ได้ถูกมอบไว้ในมือของชาวเคลเดียผู้กำลังโจมตีด้วยดาบ การขาดแคลนอาหาร และโรคระบาด พระองค์ตรัสสิ่งใดก็เป็นจริง พระองค์ทรงเห็นอยู่แล้ว 25ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ยังตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า ‘จงนำเงินไปซื้อที่นาเถิด และจงเรียกพยานมา แม้เมืองนี้อยู่ในมือของชาวเคลเดียแล้ว’”
26พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าdว่า 27“ดูซิ เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของมนุษย์ทุกคน มีสิ่งใดบ้างที่เราทำไม่ได้”
28“ดังนั้น พระยาห์เวห์ตรัสว่า ดูซิ เราจะมอบเมืองนี้ไว้ในมือของชาวเคลเดีย และในมือของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน ซึ่งจะยึดเมืองนี้ได้ 29ชาวเคลเดียที่กำลังโจมตีเมืองนี้จะเข้ามาจุดไฟเผาเมือง รวมทั้งบ้านเรือนที่มีคนเคยเผากำยานบนดาดฟ้าถวายแด่พระบาอัล และเทเครื่องดื่มบูชาถวายแด่เทพเจ้าอื่น เพื่อยั่วยุให้เราโกรธ 30ชาวอิสราเอลและชาวยูดาห์ไม่ได้ทำอะไรเลยตั้งแต่วัยเยาว์ นอกจากความชั่วต่อหน้าเรา ชาวอิสราเอลไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากยั่วยุให้เราโกรธเพราะการกระทำของตน พระยาห์เวห์ตรัส 31ตั้งแต่วันที่สร้างขึ้นจนถึงวันนี้ เมืองนี้ได้ยั่วยุให้เราขุ่นเคืองและโกรธ เราจึงจะทำให้เมืองนี้พ้นไปจากสายตาของเรา 32เพราะความชั่วทั้งหมดของชาวอิสราเอลและชาวยูดาห์ ที่เขาได้ทำเพื่อยั่วยุให้เราโกรธ คือ ประชาชน บรรดากษัตริย์และเจ้านาย บรรดาสมณะและประกาศก ชาวยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็ม 33เขาทั้งหลายหันหลังให้เรา มิใช่หันหน้า แม้เราได้เอาใจใส่สอนเขาeอย่างต่อเนื่อง แต่เขาก็ไม่ยอมเชื่อฟังและรับคำสั่งสอนของเรา 34กลับไปตั้งสิ่งน่าสะอิดสะเอียนไว้ในวิหารซึ่งได้รับนามตามชื่อของเรา ทำให้วิหารนี้มีมลทิน 35เขาสร้างสักการสถานบนที่สูงถวายพระบาอัลในหุบเขาเบนฮินโนม เพื่อใช้ไฟเผาบุตรชายหญิงของตนถวายแด่เทพโมเลค เราไม่เคยสั่งเขาให้ทำเช่นนี้ และไม่เคยคิดว่าเขาจะทำสิ่งน่าสะอิดสะเอียนนี้ เพื่อชักชวนยูดาห์ให้ทำบาป”
36“ดังนั้น พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้เกี่ยวกับเมืองที่ท่านทั้งหลายfพูดว่า ‘ได้ถูกมอบไว้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลนด้วยดาบ การขาดแคลนอาหาร และโรคระบาดแล้ว’ 37ดูซิ เราจะรวบรวมเขามาจากแผ่นดินทั้งหลายที่เราได้ขับไล่เขาให้ไปอยู่ด้วยความขุ่นเคือง ความโกรธ และความเกรี้ยวกราดอย่างยิ่ง เราจะนำเขากลับมายังสถานที่นี้ และจะให้เขาอาศัยอยู่อย่างปลอดภัย 38เขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา 39เราจะให้เขามีใจเดียวในความคิดและการกระทำ เขาจะได้ยำเกรงเราทุกวันเพื่อความดีของตน และของลูกหลานที่จะตามมาในอนาคต 40เราจะทำพันธสัญญานิรันดรกับเขาทั้งหลาย เราจะไม่เลิกทำดีต่อเขา เราจะใส่ความยำเกรงเราไว้ในใจของเขา เขาจะได้ไม่หันเหไปจากเราอีก 41ใช่แล้ว เราจะยินดีทำความดีต่อเขา เราจะปลูกเขาไว้ในแผ่นดินนี้อย่างมั่นคง สุดจิตสุดใจของเรา 42เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เราได้นำเหตุร้ายใหญ่หลวงมาสู่ประชากรนี้ฉันใด เราก็จะนำความดีทุกอย่างที่เราได้สัญญาไว้มาสู่เขาฉันนั้น 43จะมีการซื้อขายที่นากันในแผ่นดินนี้ ซึ่งท่านทั้งหลายพูดว่า เป็นที่ร้าง ไม่มีมนุษย์หรือสัตว์อาศัยอยู่ ถูกมอบไว้ในมือของชาวเคลเดียแล้ว 44ผู้คนจะใช้เงินซื้อที่นา จะเขียนหนังสือสัญญาและประทับตรา จะเรียกพยานในแผ่นดินเบนยามิน ในบริเวณรอบๆ กรุงเยรูซาเล็ม ในหัวเมืองแห่งยูดาห์ ในหัวเมืองแถบภูเขา ในหัวเมืองแถบลาดเขาเชเฟลาห์ และในหัวเมืองแถบเนเกบ เพราะเราจะให้เขาทั้งหลายกลับสู่สภาพเดิม’” พระยาห์เวห์ตรัส
32 a เหตุการณ์นี้ซึ่งได้รับคำอธิบายเป็นสัญลักษณ์ (ดู 18:1 เชิงอรรถ a) เกิดขึ้นในปี 587 ก่อน ค.ศ. เมื่อชาวเคลเดียได้กลับมาล้อมกรุงเยรูซาเล็มอีก (ข้อ 2, 24) ตามคำทำนายใน 34:21-22 ไม่ต้องสงสัยว่าการซื้อที่นานี้เกี่ยวข้องกับการแบ่งปันทรัพย์สินที่ประกาศกเยเรมีย์อยากไปจัดการที่ตำบลอานาโธท (37:12) ข้อเขียนต้นฉบับซึ่งเป็นอัตชีวประวัติ (ข้อ 6ข-17ก, 24-29ก, 42-44) ดูเหมือนจะถูกขยายความโดยคำนำ (ข้อ 1-6ก) คำอธิษฐาน (ข้อ 17ข-23 ที่ทำให้คิดถึงคำอธิษฐานใน นหม 9) และข้อความเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์ (ข้อ 29ข-41) ซึ่งกลับมากล่าวถึงความคิดหลักของประกาศกเยเรมีย์อีก
b “ลูกพี่ลูกน้อง” แปลตามตัวอักษรว่า “บุตรของลุง” ตามต้นฉบับคัดลอกภาษากรีกและซีเรียค (ดู ข้อ 7-8) ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ลุง” *** บารุคเป็นเลขานุการของประกาศกเยเรมีย์ (ดู 36:32)
c “อย่างสาสม” แปลตามตัวอักษรว่า “เข้าไปในอก” สำนวนนี้คงคิดถึงธรรมเนียมการนำอาหารและสิ่งของใส่ไว้ในอกเสื้อที่ทำให้เป็นถุงใส่สิ่งของได้ (นรธ 3:15; 2 พกษ 4:39 เทียบ อสย 65:6 เชิงอรรถ e) บางคนแปลว่า “ถึงหัวใจ”
d “กับข้าพเจ้า” ตามต้นฉบับภาษากรีก และ Vetus Latina เป็นการเล่าต่อเนื่องจากข้อ 16 ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “กับเยเรมีย์”
e “เราได้...สอนเขา” แปลตามสำนวนแปลโบราณต่างๆ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เพื่อสอน”
f “ท่านทั้งหลาย” ในภาษากรีกอยู่ในรูปเอกพจน์ ในภาษาฮีบรูอยู่ในรูปพหูพจน์ เช่นเดียวกับในข้อ 43
