จดหมายของประกาศกเยเรมีย์ถึงผู้ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยที่กรงุบาบิโลน
29 1นี่คือข้อความของจดหมายที่ประกาศกเยเรมีย์ส่งจากกรุงเยรูซาเล็ม ไปถึงบรรดาผู้อาวุโส สมณะ ประกาศก และประชากรทั้งหมดที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ได้กวาดต้อนจากกรุงเยรูซาเล็มไปเป็นเชลยที่กรุงบาบิโลน 2จดหมายนี้เขียนขึ้นหลังจากที่กษัตริย์เยโคนิยาห์พระชนนีทรงออกจากกรุงเยรูซาเล็ม พร้อมกับบรรดาขันทีและเจ้านายของยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม บรรดาช่างไม้และช่างเหล็กไปแล้ว 3จดหมายนี้ถูกส่งไปกับเอลาสาร์บุตรของชาฟาน และกับเกมาริยาห์บุตรของคิลคียาห์ ซึ่งกษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์ทรงส่งไปเฝ้ากษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนaที่กรุงบาบิโลน จดหมายนี้มีข้อความว่า
4“พระยาห์เวห์จอมจักรวาลพระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสกับบรรดาผู้ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลย ซึ่งเราได้เนรเทศจากกรุงเยรูซาเล็มไปยังกรุงบาบิโลนดังนี้ 5จงสร้างบ้านและเข้าพักอาศัยอยู่ที่นั่น จงปลูกสวนและกินผลจากสวนนั้น 6จงมีภรรยาและมีบุตรชายบุตรหญิง จงหาภรรยาให้บุตรชายและหาสามีให้บุตรหญิง เพื่อเขาจะได้มีบุตรชายและบุตรหญิงด้วย ท่านทั้งหลายจงทวีจำนวนขึ้น อย่าลดจำนวนลงเลย 7จงแสวงหาความเจริญรุ่งเรืองของเมืองซึ่งเราได้กวาดต้อนท่านไปเป็นเชลย จงอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์เพื่อเมืองนั้น เพราะความเจริญรุ่งเรืองของท่านขึ้นอยู่กับความเจริญรุ่งเรืองของเมืองนั้น 8เพราะพระยาห์เวห์จอมจักรวาลพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า อย่ายอมให้บรรดาประกาศกที่อยู่ในหมู่ท่าน และผู้ทำนายของท่าน หลอกลวงท่าน อย่าเชื่อความฝันที่เขาทั้งหลายได้ฝัน 9เพราะถ้อยคำที่เขาอ้างว่าประกาศในนามของเรานั้นเป็นความเท็จ เราไม่ได้ส่งเขาไป พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้
10พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เมื่อครบเจ็ดสิบปีสำหรับกรุงบาบิโลนแล้ว เราจะมาเยี่ยมท่าน จะทำให้คำสัญญาของเราที่จะนำท่านกลับมาสู่สถานที่นี้เป็นความจริง 11ใช่แล้ว เรารู้แผนการที่เราวางไว้สำหรับท่าน พระยาห์เวห์ตรัส เป็นแผนการที่นำความเจริญรุ่งเรือง ไม่ใช่นำเหตุร้าย เพื่อให้อนาคตของท่านมีความหวังเต็มเปี่ยม 12เมื่อท่านจะเรียกขานเรา มาหาเรา และอธิษฐานภาวนาต่อเรา เราจะฟังท่าน 13เมื่อท่านจะแสวงหาเรา ท่านก็จะพบเรา เพราะท่านจะแสวงหาเราด้วยสิ้นสุดใจ 14เราจะยอมให้ท่านพบเรา พระยาห์เวห์ตรัส เราจะรื้อฟื้นให้ท่านมีสภาพเดิม จะรวบรวมท่านทั้งหลายจากนานาชาติ และจากทุกแห่งที่เราขับไล่ท่านให้ไปอยู่ พระยาห์เวห์ตรัส เราจะนำท่านกลับมายังสถานที่ซึ่งเราได้เนรเทศให้ท่านจากไป”
15“แต่ท่านทั้งหลายพูดว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงแต่งตั้งประกาศกสำหรับเราทั้งหลายที่กรุงบาบิโลน’ 16พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้bเกี่ยวกับกษัตริย์ผู้ประทับบนบัลลังก์ของกษัตริย์ดาวิด และเกี่ยวกับประชากรทั้งหมดผู้อาศัยอยู่ในเมืองนี้ คือญาติพี่น้องของท่านที่มิได้ถูกกวาดต้อนไปกับท่าน 17พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้ ดูซิ เราจะส่งดาบ การขาดแคลนอาหาร และโรคระบาดมาลงโทษเขาทั้งหลาย เราจะทำเขาให้เป็นเหมือนผลมะเดื่อเทศที่เน่าเสียจนกินไม่ได้ 18เราจะไล่ตามเขาด้วยดาบ การขาดแคลนอาหาร และโรคระบาด จะทำให้เขาเป็นที่สยดสยองของอาณาจักรทั้งหมดในแผ่นดิน ให้เป็นที่สาปแช่ง เป็นสิ่งน่าหวาดกลัว เป็นที่เยาะเย้ย เป็นขี้ปากของนานาชาติซึ่งเราได้ขับไล่ให้เขาไปอยู่ด้วย 19เพราะเขาทั้งหลายไม่ยอมฟังถ้อยคำของเรา พระยาห์เวห์ตรัส แม้เราได้ส่งบรรดาประกาศกผู้รับใช้ของเรามาพบเขาอย่างต่อเนื่อง แต่เขาcไม่ยอมฟัง พระยาห์เวห์ตรัส 20แต่ท่านทั้งหลายผู้ถูกกวาดต้อน ซึ่งเราได้ส่งจากกรุงเยรูซาเล็มมาถึงกรุงบาบิโลน จงฟังพระวาจาของพระยาห์เวห์เถิด”
21“พระยาห์เวห์จอมจักรวาลพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้เกี่ยวกับอาคับบุตรของโคลายาห์ และเกี่ยวกับเศเดคียาห์บุตรของมาอาเสอาห์ ผู้ประกาศความเท็จแก่ท่านทั้งหลายในนามของเราว่า ดูซิ เราจะมอบเขาทั้งสองคนไว้ในมือของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน พระองค์จะทรงประหารชีวิตเขาทั้งสองคนต่อหน้าท่าน 22เมื่อชาวยูดาห์ที่ถูกกวาดต้อนเป็นเชลยไปที่กรุงบาบิโลนจะสาปแช่งผู้ใด ก็จะอ้างถึงชะตากรรมของคนทั้งสองนี้ พูดว่า ‘ขอพระยาห์เวห์ทรงกระทำกับท่านเหมือนที่ทรงกระทำกับเศเดคียาห์และอาคับ ซึ่งกษัตริย์แห่งบาบิโลนทรงสั่งให้ถูกเผาไฟเถิด’ 23เพราะเขาทั้งสองคนได้ทำสิ่งน่าละอายในอิสราเอล ได้ล่วงประเวณีกับภรรยาของเพื่อนบ้าน และได้พูดเท็จในนามของเรา ซึ่งเรามิได้สั่งเขา เราเป็นผู้รู้ และเราเป็นพยาน” พระยาห์เวห์ตรัส
คำกล่าวโทษเชไมอาห์
24ท่านจงไปบอกเชไมอาห์ชาวเนเคลามว่า 25“พระยาห์เวห์จอมจักรวาลพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ เพราะท่านได้ส่งจดหมายในนามของตนไปถึงประชากรทุกคนผู้อาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม ถึงเศฟันยาห์บุตรของมาอาเสอาห์สมณะ และถึงสมณะทุกคนว่า 26‘พระยาห์เวห์ทรงแต่งตั้งท่านให้เป็นสมณะแทนสมณะเยโฮยาดา ให้ดูแลพระวิหารของพระยาห์เวห์ จับกุมคนบ้าทุกคนที่ทำตนเป็นประกาศกใส่ขื่อคา 27บัดนี้ ทำไมท่านจึงไม่ลงโทษเยเรมีย์ชาวอานาโธทซึ่งประกาศพระวาจาแก่ท่านทั้งหลาย 28เพราะเขาได้ส่งสารมาถึงพวกเราที่กรุงบาบิโลนว่า การเป็นเชลยจะยืดเยื้อ จงสร้างบ้านและเข้าพักอาศัยอยู่ที่นั่น จงปลูกสวนและกินผลจากสวนนั้น’”d
29สมณะเศฟันยาห์อ่านจดหมายนี้ให้ประกาศกเยเรมีย์ฟัง 30แล้วพระยาห์เวห์ตรัสแก่ประกาศกเยเรมีย์ว่า 31“จงส่งสารนี้ไปถึงทุกคนที่ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้เกี่ยวกับเชไมอาห์ชาวเนเคลามว่า เพราะเชไมอาห์ได้พูดกับท่านเหมือนเป็นประกาศก โดยที่เราไม่ได้ส่งเขามา ทำให้ท่านวางใจในการมุสา 32พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่า ดูซิ เราจะลงโทษเชไมอาห์ชาวเนเคลามและลูกหลานของเขา เขาจะไม่มีผู้ใดในครอบครัวที่รอดชีวิตในหมู่ประชากรนี้ที่จะได้เห็นความเจริญรุ่งเรืองซึ่งเราจะทำกับประชากรของเรา พระยาห์เวห์ตรัส เพราะเขาได้พูดยุยงให้เป็นกบฏต่อพระยาห์เวห์”
29 a การส่งทูตไปกรุงบาบิโลนครั้งนี้คงเป็นการส่งทูตครั้งเดียวกันกับที่กล่าวไว้ใน 51:39
b ข้อ 16-20 ไม่พบในต้นฉบับภาษากรีก เป็นข้อความที่เสริมเข้ามา ซึ่งเห็นได้ชัดเจนขึ้น เพราะประโยคที่เริ่มในข้อ 15 นั้นจบลงในข้อ 21
c “เขา(ทั้งหลาย)” แปลโดยคาดคะเนตามบริบท ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ท่านทั้งหลาย”
d ประโยคที่เริ่มด้วยคำว่า “เพราะท่าน...” ในข้อ 25 ถูกทิ้งค้างไว้ ข้อ 24-25 ดูเหมือนจะถูกดัดแปลง ตัวบทภาษากรีกแตกต่างกันมากจากตัวบทภาษาฮีบรู ซึ่งไม่สู้จะชัดเจนนัก
