คารวกิจที่มีมลทินของยูดาห์^a

17 ¹“บาปของยูดาห์ถูกเขียนไว้ด้วยปากกาเหล็ก

ถูกสลักไว้ในใจ

และบนเชิงงอนพระแท่นบูชาของเขาทั้งหลาย^b

ด้วยเหล็กจารที่มีปลายเพชร

²บรรดาบุตรของเขาจะได้ระลึกถึงแท่นบูชา

และเสาศักดิ์สิทธิ์ของเขา^c

ใกล้ต้นไม้เขียวบนเนินเขาสูงทั้งหลาย

³ภูเขาของเราที่อยู่กลางทุ่งเอ๋ย

เราจะให้ทรัพย์สินและทรัพย์สมบัติของเจ้าถูกปล้น

เพราะบาปที่เจ้าได้ทำบนที่สูงทั่วเขตแดนของเจ้า^d

⁴เจ้าจะต้องปล่อยมือจากมรดก^eซึ่งเราได้มอบให้เจ้า

เราจะทำให้เจ้าเป็นทาสรับใช้ศัตรู

ในแผ่นดินที่เจ้าไม่รู้จัก

เพราะความโกรธของเราลุกเป็นไฟซึ่งจะเผาไหม้อยู่ตลอดไป”^f

สุภาษิตต่างๆ

            ⁵พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า

“คนที่วางใจในมนุษย์ย่อมถูกสาปแช่ง

เขาพึ่งพลังของมนุษย์

ใจของเขาหันออกจากพระยาห์เวห์

⁶เขาเป็นเหมือนพุ่มไม้ในถิ่นทุรกันดาร

ไม่เห็นความดีใดๆ ที่มาถึง^g

เขาจะอาศัยอยู่ในที่แห้งแล้งของถิ่นทุรกันดาร

ในแผ่นดินเค็มที่ไม่มีผู้คนอาศัย”

⁷“คนที่วางใจในพระยาห์เวห์ย่อมได้รับพระพร

พระยาห์เวห์ทรงเป็นความหวังของเขา

⁸เขาจะเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมน้ำ

ซึ่งหยั่งรากออกไปที่ลำน้ำ

เมื่อความร้อนมาถึง เขาก็ไม่กลัว

ใบของเขาคงเขียวอยู่เสมอ

เขาจะไม่กังวลใจในปีที่แห้งแล้ง

จะไม่หยุดออกผล”

⁹จิตใจหลอกลวงมากกว่าสิ่งอื่นทั้งหมด

ไม่อาจแก้ไข ผู้ใดจะรู้จักใจได้

¹⁰“เรา พระยาห์เวห์ สำรวจจิต

และทดสอบใจ

เพื่อจะตอบแทนแต่ละคน

ตามความประพฤติของเขา”

¹¹“ผู้สะสมทรัพย์สมบัติอย่างอยุติธรรม

เป็นเหมือนนกกระทาที่ฟักไข่ของนกอื่น

เขาจะต้องละทิ้งทรัพย์สมบัติเหล่านี้กลางคัน

ในวาระสุดท้ายทุกคนจะเห็นว่าเขาเป็นคนโง่”

ความวางใจต่อพระวิหารและในพระยาห์เวห์^h

          ¹²พระบัลลังก์รุ่งเรืองสูงส่งตั้งแต่แรกเริ่ม

เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรา

¹³ข้าแต่พระยาห์เวห์ ความหวังของอิสราเอล

ทุกคนที่ละทิ้งพระองค์จะต้องอับอาย

ผู้ที่หันเหไปจากพระองค์จะถูกจารึกไว้ในแดนมรณะⁱ

เพราะเขาได้ละทิ้งพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นแหล่งน้ำที่ไหลอยู่ตลอดเวลา

คำอธิษฐานภาวนาของประกาศกเยเรมีย์

            ¹⁴ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงรักษาข้าพเจ้า

แล้วข้าพเจ้าก็จะหายจากโรค

โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น

แล้วข้าพเจ้าก็จะรอดพ้น

เพราะพระองค์ทรงสมควรที่ข้าพเจ้าจะสรรเสริญ

¹⁵ดูซิ เขาทั้งหลายพูดกับข้าพเจ้าว่า

“พระวาจาพระยาห์เวห์อยู่ที่ไหน

พระวาจานั้นจงเป็นจริงเถิด”^j

¹⁶ข้าพเจ้าไม่เคยคาดคั้นให้พระองค์ส่งเหตุร้าย^k

ข้าพเจ้าไม่เคยปรารถนาวันแห่งความหายนะ

พระองค์ทรงทราบแล้ว

คำที่ออกจากปากของข้าพเจ้าก็อยู่เฉพาะพระพักตร์

¹⁷ขออย่าทรงเป็นเหตุให้ข้าพเจ้าต้องหวาดกลัว

พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพเจ้าในวันเลวร้าย

¹⁸โปรดให้ผู้เบียดเบียนข่มเหงข้าพเจ้าต้องอับอาย

ไม่ใช่ข้าพเจ้า

โปรดให้เขาทั้งหลายต้องหวาดกลัว

ไม่ใช่ข้าพเจ้า

โปรดทรงนำวันเลวร้ายมาให้เขาทั้งหลาย

โปรดทรงทำลายเขาเป็นสองเท่า

การรักษาวันสับบาโตให้เป็นวันศักดิ์สิทธิ์^l

          ¹⁹พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงไปยืนที่ประตู ‘บุตรของประชากร’ ซึ่งเป็นประตูที่บรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์เสด็จเข้าออก และจงไปยืนที่ทุกประตูของกรุงเยรูซาเล็ม ²⁰ท่านจงบอกเขาว่า ‘ท่านทั้งหลาย ทั้งกษัตริย์แห่งยูดาห์ ชาวยูดาห์และผู้อาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มทั้งหลายที่เข้าทางประตูเหล่านี้ จงฟังพระวาจาของพระยาห์เวห์เถิด ²¹พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ถ้าท่านทั้งหลายอยากมีชีวิต ก็จงระวังอย่าแบกหามสัมภาระใดๆ ในวันสับบาโต หรือนำสัมภาระนั้นผ่านทางประตูต่างๆ ของกรุงเยรูซาเล็ม ²²อย่าแบกสัมภาระใดออกจากบ้านในวันสับบาโต อย่าทำงานใดๆ แต่จงรักษาวันสับบาโตให้เป็นวันศักดิ์สิทธิ์ดังที่เราได้สั่งบรรพบุรุษของท่าน ²³แต่เขาก็ไม่เชื่อฟังหรือเงี่ยหูฟัง ยิ่งกว่านั้น ยังดื้อรั้นไม่ยอมฟังและไม่ยอมรับคำตักเตือน ²⁴ถ้าท่านทั้งหลายตั้งใจฟังเรา พระยาห์เวห์ตรัส และไม่แบกสัมภาระใดเข้าทางประตูเมืองนี้ในวันสับบาโต แต่ทำให้วันสับบาโตเป็นวันศักดิ์สิทธิ์โดยไม่ทำงานใดๆ ในวันนั้น ²⁵บรรดากษัตริย์และเจ้านายผู้ประทับบนพระบัลลังก์ของกษัตริย์ดาวิดจะเสด็จเข้าทางประตูต่างๆ ของเมืองนี้ จะเสด็จมาบนรถศึกหรือทรงม้า ทั้งบรรดากษัตริย์ เจ้านาย ชาวยูดาห์และผู้อาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มทั้งหลาย เมืองนี้จะมีคนอาศัยอยู่ตลอดไป ²⁶และประชาชนจะมาจากเมืองต่างๆ ของยูดาห์และจากหมู่บ้านโดยรอบกรุงเยรูซาเล็ม จากแผ่นดินเบนยามิน จากลาดเขาเชเฟลาห์ จากดินแดนแถบภูเขา และจากแคว้นเนเกบ นำเครื่องเผาบูชา สักการบูชา ธัญบูชาและกำยาน นำมาเป็นเครื่องบูชาขอบพระคุณในพระวิหารของพระยาห์เวห์ ²⁷แต่ถ้าท่านทั้งหลายไม่ฟังคำสั่งของเราให้รักษาวันสับบาโตเป็นวันศักดิ์สิทธิ์ และไม่แบกสัมภาระและนำเข้าทางประตูต่างๆ ของกรุงเยรูซาเล็มในวันสับบาโต เราจะก่อไฟที่ประตูเหล่านี้ ไฟนั้นจะเผาผลาญพระราชวังทั้งหลายของกรุงเยรูซาเล็ม และจะไม่ดับ’”

17 a ข้อ 1-4 ไม่มีในต้นฉบับภาษากรีก

^b “พระแท่นบูชาของเขาทั้งหลาย” ตามสำนวนแปลภาษาละติน (Vg) ต้นฉบับภาษาฮีบรูมีเพียง “พระแท่นบูชา”

^c “เสาศักดิ์สิทธิ์ของเขา” แปลตามตัวอักษรว่า “อาเชราห์ของเขาทั้งหลาย” (ดู อพย 34:13 เชิงอรรถ e; วนฉ 2:3 เชิงอรรถ i)

^d “เพราะบาปที่เจ้าได้ทำบนที่สูงทั่วเขตแดนของเจ้า” ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เพราะที่สูงของเจ้า เพราะบาปทั่วเขตแดนของเจ้า” เราได้เรียงลำดับคำให้สอดคล้องกับข้อความใน 15:13

^e “(ปล่อย)มือจากมรดก” แปลโดยคาดคะเน ตามตัวอักษรว่า “(ปล่อย)มือของเจ้า” (yadeka) ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “(ปล่อย)และจากเจ้า” (ubeka)

^f “ความโกรธของเรา....ตลอดไป” เป็นข้อความคล้ายกับใน 15:14.

^g “ไม่เห็นความดีใดๆ ที่มาถึง” ตามตัวอักษรว่า “ไม่เห็นว่าความดีมาถึง” กริยา “เห็น” ในข้อนี้มีพยัญชนะเหมือนกับกริยา “กลัว” ในข้อ 8 ซึ่งเป็นประโยคที่คล้องจองกัน

^h ข้อความสองข้อนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่ผลงานของประกาศกเยเรมีย์ (เทียบ 7:1-15)

ⁱ “(หันเหไป)จากพระองค์” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “(หันเหไป)จากเรา” *** “ในแดนมรณะ” แปลตามตัวอักษรว่า “ในแผ่นดิน” ซึ่งหมายถึงแผ่นดินของผู้ตาย หรือแดนมรณะ

^j “พระวาจานั้นจงเป็นจริงเถิด” คำขู่ของประกาศกเยเรมีย์ยังไม่เป็นจริง ดังนั้น เวลาที่ประกาศกกล่าวถ้อยคำเหล่านี้จึงอยู่ก่อนปี 598 ก่อน ค.ศ.

^k “ข้าพเจ้าไม่เคยคาดคั้นให้พระองค์ส่งเหตุร้าย” แปลตามตัวอักษรโดยคาดคะเนว่า “ข้าพเจ้าไม่ได้เร่งตามหลังพระองค์ให้ส่งเหตุร้าย” ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ข้าพเจ้าไม่รีบเร่งตามหลังพระองค์มากกว่าคนเลี้ยงแกะ”

^l นักวิชาการผู้อธิบายพระคัมภีร์แทบทุกคนไม่เชื่อว่าข้อความตอนนี้เป็นของประกาศกเยเรมีย์ จากเหตุผลที่ว่า ข้อความนี้ให้ความสำคัญแก่วันสับบาโต ซึ่งเป็นสิ่งที่เยเรมีย์ไม่เคยทำ