ความแห้งแล้งครั้งยิ่งใหญ่a
14 1เมื่อเกิดความแห้งแล้งแล้ว พระยาห์เวห์ตรัสกับเยเรมีย์ว่า
2“ยูดาห์กำลังไว้ทุกข์
หัวเมืองต่างๆb อ่อนกำลัง
ประชาชนโศกเศร้าประดุจกลิ้งเกลือกอยู่บนแผ่นดิน
กรุงเยรูซาเล็มส่งเสียงร้องขึ้นไปเบื้องบน
3ผู้มีสกุลส่งผู้รับใช้ให้ไปตักน้ำ
เขาก็ไปยังที่เก็บน้ำ
แต่ไม่พบน้ำ
จึงกลับมาพร้อมกับภาชนะเปล่า
เขาผิดหวังและอับอาย
จึงเอาผ้าคลุมศีรษะ
4พื้นดินแห้งแล้ง
เพราะไม่มีฝนตกบนแผ่นดิน
ชาวนาอับอาย
จึงเอาผ้าคลุมศีรษะ
5แม้แต่แม่กวางที่ตกลูกในท้องทุ่ง
ก็ยังทิ้งลูก เพราะไม่มีหญ้า
6ลาป่ายืนอยู่บนที่สูงโล่งเตียน
หายใจหอบเหมือนหมาใน
ตามืดมัว
เพราะไม่มีหญ้าเขียว”
7ข้าแต่พระยาห์เวห์
แม้ความผิดเป็นพยานกล่าวโทษข้าพเจ้าทั้งหลาย
โปรดทรงช่วยให้รอดพ้นเพราะเห็นแก่พระนามพระองค์เถิด
ความไม่ซื่อสัตย์ของข้าพเจ้าทั้งหลายมีมากมาย
ข้าพเจ้าทั้งหลายได้ทำบาปผิดต่อพระองค์
8ข้าแต่พระยาห์เวห์c ผู้ทรงเป็นความหวังของอิสราเอล
เป็นพระผู้ช่วยอิสราเอลให้รอดพ้นในยามลำบาก
ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนคนต่างถิ่นในแผ่นดินนี้
หรือเหมือนคนเดินทางที่แวะมาค้างเพียงคืนเดียว
9ทำไมพระองค์ทรงเป็นเหมือนคนมึนงง
เหมือนคนมีกำลังแต่ช่วยเหลือผู้ใดไม่ได้
ถึงกระนั้น ข้าแต่พระยาห์เวห์
พระองค์ประทับอยู่ในหมู่ข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นประชากรของพระองค์
โปรดอย่าทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าเลย
10พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ถึงประชากรนี้ว่า “เขาทั้งหลายชอบเร่ร่อนไปตามที่ต่างๆ ไม่ยั้งเท้าเลย พระยาห์เวห์จึงไม่พอพระทัยเขา พระองค์ทรงระลึกถึงความผิดและจะทรงลงโทษบาปของเขา”
11แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานภาวนาเพื่อความอยู่อย่างเป็นสุขของประชากรนี้ 12ถึงเขาจะจำศีลอดอาหาร เราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา ถึงเขาจะถวายเครื่องเผาบูชาและธัญบูชา เราก็จะไม่รับ แต่เราจะทำลายล้างเขาด้วยดาบ ด้วยการขาดแคลนอาหาร และด้วยโรคระบาด”
13ข้าพเจ้าจึงทูลตอบว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า ดูซิ บรรดาประกาศกบอกเขาว่า ‘ท่านทั้งหลายจะไม่เห็นดาบ การขาดแคลนอาหารจะไม่เกิดแก่ท่าน แต่เราจะให้สันติภาพแท้จริงแก่ท่านในสถานที่นี้’”
14แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ประกาศกเหล่านี้ประกาศความเท็จในนามของเรา เราไม่ได้ส่งเขา เราไม่ได้สั่งเขา ไม่เคยพูดกับเขาเลย เขาประกาศนิมิตเท็จ คำพยากรณ์ไร้สาระ เป็นความเพ้อฝันจากจิตใจของเขาเอง 15ดังนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับบรรดาประกาศกที่ประกาศวาจาในนามของเรา ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ส่งเขามา และพูดว่า ‘จะไม่มีดาบและการขาดแคลนอาหารในแผ่นดินนี้’ บรรดาประกาศกเหล่านี้จะถูกทำลายด้วยดาบและการขาดแคลนอาหาร 16ส่วนประชากรที่ได้ฟังประกาศกเหล่านี้จะถูกโยนทิ้งอยู่ตามถนนของกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการขาดแคลนอาหารและดาบ จะไม่มีผู้ใดฝังศพของเขา รวมทั้งศพของภรรยา บุตรชาย และบุตรหญิง เราจะทำให้ความชั่วของเขาตกเหนือพวกเขา”
17พระยาห์เวห์ตรัสสั่งข้าพเจ้า
ให้ไปประกาศถ้อยคำนี้แก่เขาทั้งหลายว่าd
“ตาของเราน่าจะหลั่งน้ำตาทั้งคืนทั้งวันโดยไม่หยุด
เพราะบุตรหญิงพรหมจารีของประชากรของเราได้รับภัยพิบัติยิ่งใหญ่
เป็นบาดแผลสาหัสไม่มีทางรักษาให้หายได้
18ถ้าเราออกไปในทุ่งนา ก็เห็นผู้ถูกฆ่าด้วยดาบ
ถ้าเราเข้าไปในกรุง ก็เห็นผู้ที่อดอาหารตาย
ทั้งบรรดาประกาศกและสมณะเดินไปมาในแผ่นดิน
โดยไม่รู้ว่าจะไปไหน”
19ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงทอดทิ้งยูดาห์โดยสิ้นเชิงแล้วหรือ
พระองค์ทรงรังเกียจศิโยนแล้วหรือ
ทำไมพระองค์จึงทรงเฆี่ยนตีข้าพเจ้าทั้งหลาย
ให้บาดเจ็บจนไม่มีทางรักษา
ข้าพเจ้าทั้งหลายรอคอยสันติภาพ แต่ไม่มีอะไรดีเกิดขึ้น
รอคอยเวลาให้หายจากโรค ก็มีแต่ความน่าสยดสยอง
20ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าทั้งหลายยอมรับความเลวร้ายของตน
และความชั่วร้ายของบรรพบุรุษ
ข้าพเจ้าได้ทำบาปผิดต่อพระองค์
21เพราะเห็นแก่พระนามพระองค์
ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าทั้งหลาย
ขออย่าทรงปล่อยให้ที่ประทับแห่งพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์eถูกลบหลู่
โปรดทรงระลึกถึงข้าพเจ้าทั้งหลาย
และอย่าทรงเพิกถอนพันธสัญญาที่ทรงทำไว้กับข้าพเจ้าทั้งหลายเลย
22ในบรรดารูปเคารพของนานาชาติ มีรูปเคารพใดบ้างทำให้ฝนตกได้
ท้องฟ้าจะให้ฝนตกหนักได้โดยลำพังตนเองหรือ
ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย
มิใช่พระองค์หรือที่ทรงทำเช่นนี้
ข้าพเจ้าทั้งหลายจึงวางใจในพระองค์
เพราะพระองค์ทรงทำสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
14 a ความแห้งแล้งครั้งใหญ่นี้คงเกิดขึ้นในรัชสมัยของกษัตริย์เยโฮยาคิม (609-598 ก่อน ค.ศ.) คำสนทนาโต้ตอบของพระยาห์เวห์กับประกาศกเยเรมีย์มีลักษณะคล้ายกับเพลงคร่ำครวญที่ใช้ในพิธีกรรม (เทียบ สดด 74; 79; ยอล 1-2) ข้อความนี้มีโครงสร้างดังนี้ (1) ข้อ 2-6 บรรยายถึงความแห้งแล้งและการขาดแคลนอาหาร (2) ข้อ 7-9 คำคร่ำครวญของประชากร (3) ข้อ 10-12 พระดำรัสตอบของพระยาห์เวห์ (4) ข้อ 13-16 การร้องทุกข์ของประกาศกเยเรมีย์ (5) ข้อ 17-18 กล่าวอีกครั้งหนึ่งถึงความแห้งแล้งนี้ (6) ข้อ 19-22 ประชากรคร่ำครวญอีกครั้งหนึ่ง (7) 15:1-4 พระยาห์เวห์ตรัสตอบอีกครั้งหนึ่ง แม้ว่าประชาชนยอมรับผิดตามที่ประกาศกเยเรมีย์ขอร้อง พระยาห์เวห์ก็มิได้ทรงช่วยเหลือเขาตามคำวอนขอนั้น และยังทรงเสริมอีกว่า นอกจากความแห้งแล้งแล้ว ประชาชนจะต้องถูกศัตรูเข้าโจมตีอีกด้วย
b “หัวเมืองต่างๆ” แปลตามตัวอักษรว่า “บรรดาประตูของเธอ” (เทียบ ฉธบ 12:17; 16:15)
c “พระยาห์เวห์” ตามต้นฉบับคัดลอกภาษากรีก 13 ฉบับ และตามสำนวนแปลโบราณภาษาละติน (Vetus Latina) ต้นฉบับภาษาฮีบรูละพระนาม “พระยาห์เวห์”
d ข้อความนี้เป็นถ้อยคำของผู้เรียบเรียง เพื่อนำพระวาจาที่พระยาห์เวห์ตรัสบรรยายถึงความทุกข์ยากที่ประชากรกำลังได้รับ
e “ที่ประทับแห่งพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์” หมายถึงเนินเขาศิโยนที่ตั้งพระวิหารที่กรุงเยรูซาเล็ม
