การคร่ำครวญประชดกรุงบาบิโลนa
47 1ธิดาพรหมจารีbแห่งบาบิโลนเอ๋ย
จงลงมานั่งในฝุ่นดินเถิด
ธิดาของชาวเคลเดียเอ๋ย
จงนั่งบนพื้นดินเถิด ไม่มีบัลลังก์อีกแล้ว
เพราะเจ้าจะไม่ได้ชื่ออีกต่อไปว่า
“ผู้อ่อนโยนและละเอียดอ่อน”
2จงจับหินโม่ จงโม่แป้งเถิด
จงถอดผ้าคลุมหน้าออก
ยกชายกระโปรงขึ้นให้เห็นขา
และลุยข้ามแม่น้ำไป
3เจ้าจะต้องเปลือยกาย
ทุกคนจะเห็นความน่าอับอายของเจ้า
เราจะแก้แค้น
และจะไม่มีผู้ใดขัดขวางเราได้c
4พระผู้ไถ่ของเราตรัสเช่นนี้d
พระนามพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมจักรวาล
พระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของอิสราเอล
5ธิดาของชาวเคลเดียเอ๋ย
จงนั่งเงียบๆ จงเข้าไปซ่อนตัวในความมืด
เพราะเจ้าจะไม่ได้ชื่ออีกต่อไปว่า
“นางพญาแห่งราชอาณาจักรทั้งหลาย”
6เราโกรธประชากรของเรา
เราปล่อยให้มรดกของเราเป็นมลทิน
เราจึงมอบเขาไว้ในมือของเจ้า
แต่เจ้ามิได้แสดงความกรุณาต่อเขา
เจ้าวางแอกหนักไว้บนบ่า แม้บ่าของคนชรา
7เจ้าคิดว่า “ฉันจะเป็นนางพญาตลอดไป”
จึงไม่เคยสนใจเรื่องเหล่านี้
ไม่เคยคิดถึงอนาคตเลย
8บัดนี้ เจ้าผู้มักมากในกามคุณและนั่งอยู่อย่างมั่นใจ
จงฟังเรื่องนี้เถิด
เจ้าคิดว่า “ฉันยิ่งใหญ่กว่าผู้ใดทั้งสิ้นe
ฉันจะไม่ต้องเป็นม่าย
จะไม่ต้องเป็นทุกข์เพราะสูญเสียลูก”
9แต่ทั้งสองสิ่งนี้จะเกิดขึ้นกับเจ้าโดยฉับพลันในวันเดียว
คือเจ้าจะต้องสูญเสียลูกและเป็นม่าย
ทั้งๆ ที่เจ้าใช้วิทยาคมมากมาย
และใช้อำนาจยิ่งใหญ่จากเวทมนตร์คาถา
10เจ้าเชื่อมั่นในความเลวร้ายของเจ้า
พูดว่า “ไม่มีผู้ใดเห็นฉัน”
ปรีชาญาณและความรู้ของเจ้าทำให้เจ้าหลงไป
เจ้าจึงคิดว่า “ฉันยิ่งใหญ่กว่าผู้ใดทั้งสิ้น”
11แต่ภัยพิบัติจะมาเหนือเจ้า
ซึ่งเจ้าไม่รู้จะปัดเป่าได้อย่างไร
ภัยพิบัติจะตกเหนือเจ้า
ซึ่งเจ้าจะหลีกเลี่ยงไม่พ้น
ความพินาศจะมาถึงเจ้าโดยฉับพลัน
โดยที่เจ้าไม่รู้ล่วงหน้า
12จงใช้เวทมนตร์คาถาและวิทยาคมมากมายของเจ้าต่อไปเถิด
ซึ่งเจ้าออกแรงใช้มาตั้งแต่วัยเยาว์
บางทีเจ้าอาจจะสำเร็จได้
บางทีเจ้าอาจทำให้ผู้อื่นกลัวได้
13เจ้าแสวงหาที่ปรึกษามากมายจนเหน็ดเหนื่อยแล้ว
บรรดาโหราจารย์จงออกมาช่วยเจ้าให้รอดพ้นเถิด
เขาดูดาว และทำนายทุกเดือนให้เจ้ารู้ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น
14ดูซิ เขาทั้งหลายเป็นเหมือนซังข้าว
ไฟจะเผาผลาญเขา
เขาช่วยตนเองให้พ้นจากกำลังของเปลวเพลิงไม่ได้
จะไม่มีถ่านทำให้อุ่น ไม่มีไฟที่ใครจะผิง
15บรรดานักวิทยาคมfของเจ้าจะเป็นเช่นนั้น
เจ้าออกแรงใช้วิทยาคมเหล่านี้มาตั้งแต่วัยเยาว์
เขาแต่ละคนจะไปตามทางของตน
ไม่มีผู้ใดจะช่วยเจ้าให้รอดพ้นได้
47 a บทประพันธ์บทนี้เขียนในแบบ “qinah” หรือ “เพลงคร่ำครวญ” เป็นตัวอย่างเพียงแห่งเดียวในหนังสืออิสยาห์ที่สองที่เป็น “คำกล่าวโทษนานาชาติ” เหมือนในหนังสือประกาศกอื่นๆ บทประพันธ์บทนี้มีรูปแบบที่ชอบใช้ระลึกถึงคำประกาศพระวาจาที่กล่าวถึงการลงโทษกรุงเยรูซาเล็ม
b “ธิดาพรหมจารี” เป็นวลีที่มักใช้เมื่อกล่าวถึงเมืองหรือประเทศ ประหนึ่งว่าเป็นบุคคลหนึ่ง ดู 23:12 (เมืองไซดอน); 37:22 = 2 พกษ 19:21; ยรม 14:17 (“ประชากรของเรา”); 46:11 (อียิปต์); พคค 1:15 (ยูดาห์); 2:13 (ศิโยน).
c “ไม่มีผู้ใดขัดขวางเราได้” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เราจะไม่”
d ข้อนี้ในภาษาฮีบรูไม่มีคำกริยา และอาจเป็นข้อความที่เสริมเข้ามาในภายหลัง เราแปลตามต้นฉบับภาษากรีกซึ่งมีคำกริยาว่า “ตรัส”
e กรุงบาบิโลนดูเหมือนจะพยายามแข่งขันกับพระยาห์เวห์ (เทียบ 42:8; 45:14; 46:9) ดังนั้น จะถูกลงโทษเพราะความเย่อหยิ่งของตน
f “นักวิทยาคม” คำนี้โดยปกติมักจะหมายความว่า “พ่อค้า” (แปลตามรากศัพท์ว่า “ผู้มาและไป”) แต่เมื่อเทียบกับคำเดียวกันในภาษาอัคคาเดียน คำนี้มีความหมายว่า “นักวิทยาคม” หรือ “ผู้ทำไสยใช้เวทมนตร์” (ดูข้อ 9, 12-13)
