ความรุ่งเรืองของกรุงเยรูซาเล็มa
35 1ถิ่นทุรกันดารและแผ่นดินแห้งแล้งจงยินดีเถิด
ทุ่งเวิ้งว้างจงเปรมปรีดิ์และผลิดอกเหมือนต้นดอกดิน
2สถานที่นี้จงผลิดอกอย่างอุดม
จงเปรมปรีดิ์และขับร้องด้วยความยินดี
เพราะได้รับสิริรุ่งโรจน์แห่งเลบานอน
ได้รับความรุ่งเรืองแห่งภูเขาคารเมลและที่ราบชาโรน
ทุกคนจะเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์
และเห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าของเรา
3จงทำให้มือที่อ่อนแอแข็งแรงขึ้น
จงทำให้หัวเข่าที่ซวนเซมีความมั่นคง
4จงกล่าวกับคนที่ท้อแท้ว่า
“จงมานะเถิด อย่ากลัวเลย”
ดูซิ พระเจ้าของท่านทั้งหลายจะเสด็จมาเพื่อช่วยท่านให้รอดพ้น
และจะทรงลงโทษศัตรูของท่านอย่างสาสม
5แล้วนัยน์ตาของคนตาบอดจะมองเห็น
หูของคนหูหนวกจะได้ยิน
6คนง่อยจะกระโดดได้อย่างกวาง
และคนใบ้จะร้องตะโกนด้วยความยินดี
เพราะน้ำจะพุ่งขึ้นมาในถิ่นทุรกันดาร
และลำธารจะไหลในทุ่งเวิ้งว้าง
7พื้นดินแห้งผากจะกลายเป็นสระน้ำ
และดินที่ถูกแดดเผาจะกลายเป็นพุน้ำ
รังที่อาศัยของหมาในจะกลายเป็นพงอ้อและป่าต้นกก
8ที่นั่นจะมีทางหลวงซึ่งจะเรียกว่า “มรรคาศักดิ์สิทธิ์”
ผู้มีมลทินจะไม่เดินตามทางนี้b
และคนโง่เขลาจะไม่หลงทางที่นั่น
9ที่นั่นจะไม่มีสิงโตอีกต่อไป
จะไม่มีใครพบสัตว์ร้ายเดินตามทางนั้น
แต่ผู้ที่ได้รับความรอดพ้นจะเดินที่นั่น
10ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงไถ่ไว้แล้วจะกลับมายังศิโยน
พลางโห่ร้องด้วยความชื่นชม
ความยินดีจะอยู่บนศีรษะcของเขาตลอดไป
ความชื่นบานและความยินดีจะติดตามเขา
ความโศกเศร้าและการถอนใจจะหนีไปจากเขา
35 a บทที่ 34 เป็นคำสาปแช่งชาวเอโดม บทที่ 35 นี้เป็นคำอวยพรสำหรับกรุงเยรูซาเล็ม ภาษาที่ใช้ในบทนี้คล้ายกับภาษาที่ใช้ในภาคที่สองของหนังสืออิสยาห์ (อสย 40-55)
b ต้นฉบับเสริมว่า “พระองค์จะทรงเป็นผู้ใช้ทางนี้” ซึ่งหมายถึง “พระยาห์เวห์” แต่นักวิชาการส่วนมากคิดว่าข้อความนี้เป็นข้อความเพิ่มเติมของผู้คัดลอก
c “บนศีรษะ” ผู้เขียนเปรียบเทียบความยินดีกับสัมภาระที่ผู้เดินทางเทินไว้บนศีรษะขณะเดินทาง