กษัตริย์ผู้ชอบธรรม^a

32 ¹ดูซิ กษัตริย์พระองค์หนึ่งจะทรงครองราชย์ด้วยความชอบธรรม

                    และเจ้านาย^bจะปกครองด้วยความยุติธรรม

          ²แต่ละคนจะเป็นเหมือนที่กำบังลม

เป็นที่ป้องกันให้พ้นจากพายุฝน

เป็นเหมือนคูน้ำในที่แห้งผาก

เหมือนร่มเงาของศิลาก้อนใหญ่ในแผ่นดินแห้งแล้ง

³ตาของผู้มองเห็นจะไม่ปิดอีก

หูของผู้ได้ยินจะตั้งใจฟัง

⁴จิตใจของคนที่หุนหันจะคิดอย่างรอบคอบ

และลิ้นของผู้ติดอ่างจะพูดคล่องและชัดเจน

⁵จะไม่มีผู้ใดเรียกคนโง่ว่าคนใจกว้าง

หรือเรียกคนทุจริตว่าคนดีอีกต่อไป

คนตระหนี่และคนใจกว้าง^c

          ⁶คนโง่พูดเรื่องโง่เขลา

ใจของเขาคิดแต่จะทำผิด

          เพื่อประกอบความอธรรม

และพูดโยนความผิดให้พระยาห์เวห์

เพื่อปล่อยคนหิวโหยให้อดอยาก

และไม่ให้เครื่องดื่มแก่ผู้กระหาย

⁷อุบายของคนทุจริตก็ชั่วร้าย

เขาคิดแต่จะวางแผนการทำความชั่ว

เพื่อกล่าวเท็จทำลายคนยากจน

แม้เมื่อคนยากจนเป็นฝ่ายถูกต้อง

⁸แต่คนใจกว้างคิดเฉพาะสิ่งที่ดี

เขาทำสิ่งที่ดีอยู่เสมอ

กล่าวโทษสตรีชาวกรุงเยรูซาเล็ม^d

          ⁹หญิงทั้งหลายที่ทะนงตนเอ๋ย

จงลุกขึ้น ฟังเสียงของข้าพเจ้าเถิด

บรรดาบุตรหญิงที่มั่นใจตนเองมากเกินไป

จงเงี่ยหูฟังคำพูดของข้าพเจ้า

¹⁰หญิงทั้งหลายที่มั่นใจตนเองมากเกินไปเอ๋ย

อีกปีเศษ ท่านจะกลัวตัวสั่น

เพราะการเก็บองุ่นจะสิ้นสุด

และจะไม่มีการเก็บเกี่ยวอีก

¹¹หญิงที่ทะนงตนเอ๋ย จงกลัวตัวสั่นเถิด

หญิงที่มั่นใจตนเองมากเกินไปเอ๋ย

จงหวาดกลัวเถิด

จงเปลื้องเสื้อผ้า

และนำผ้ากระสอบมาคาดสะเอวเถิด

¹²จงข้อน-อกเพราะไม่มีไร่นาที่รื่นรมย์

ไม่มีสวนองุ่นที่มีผลดกอีกแล้ว

¹³เพราะที่ดินของประชากรของเรา

จะมีแต่ต้นหนามและกอหนามงอกขึ้นมา

เพราะจะไม่มีบ้านที่รื่นเริง

และไม่มีเมืองที่สนุกสนาน

¹⁴เพราะพระราชวังจะถูกทอดทิ้ง

เมืองที่มีผู้คนหนาแน่นจะถูกทิ้งร้าง

เนินโอเฟล^eและหอคอยจะกลายเป็นถ้ำตลอดไป

เป็นที่สำราญของลาป่า

เป็นทุ่งหญ้าของฝูงแพะแกะ

พระเจ้าทรงสัญญาจะประทานพระจิตเจ้า^f

            ¹⁵ในที่สุด พระเจ้าจะทรงหลั่งพระจิตลงมาจากเบื้องบนเหนือเราทั้งหลาย

                    แล้วถิ่นทุรกันดารจะกลายเป็นสวนผลไม้

          จนใครๆ จะคิดว่าสวนผลไม้นั้นเป็นป่า

          ¹⁶ความยุติธรรมจะพำนักอยู่ในถิ่นทุรกันดาร

                    และความชอบธรรมจะอาศัยอยู่ในสวนต้นไม้

          ¹⁷ความยุติธรรมจะก่อให้เกิดสันติ

                    และความชอบธรรมจะทำให้เกิดความสงบสุขตลอดไป

          ¹⁸ประชากรของพระเจ้าจะอยู่ในที่พำนักแห่งสันติ

                    ในที่อาศัยปลอดภัย ในที่พักสงบ

          ¹⁹แม้ป่าจะถูกทำลาย^g

                    และเมืองจะทรุดจมลง

          ²⁰ท่านทั้งหลายย่อมเป็นสุข ท่านจะหว่านพืชตามริมห้วย

                    จะปล่อยโคและลาให้เล็มหญ้าโดยอิสระ

32 a เป็นการบรรยายถึงการปกครองที่ดี โดยใช้ถ้อยคำเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์ (เทียบ 29:18; 35:5) แม้จะไม่ชัดเจนเท่ากับใน 9:1-6; 11:1-9

^b “เจ้านาย” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “สำหรับเจ้านาย”

^c คำบรรยายถึงคนตระหนี่และคนใจกว้างที่นี่มีลักษณะเหมือนกับข้อความในหนังสือสุภาษิต อาจเป็นข้อความที่ผู้มีปรีชาแต่งขึ้นและถูกนำมาไว้ที่ตรงนี้เป็นการอธิบายความในข้อ 5 ซึ่งกล่าวถึงคนโง่และคนดี

^d เป็นคำกล่าวเตือนสำหรับบรรดาสตรี คล้ายกับใน 3:16-24 แต่อาจแต่งขึ้นในช่วงเวลาหลังจากนั้น ข้อความบอกเวลาในข้อ 10 ชวนให้คิดถึง 29:1 บางทีที่นี่ด้วย เราต้องเข้าใจข้อความนี้ในความหมายกว้างๆ เท่านั้น

^e “เนินโอเฟล” เป็นที่ตั้งของกรุงเยรูซาเล็มโบราณ อยู่ทางทิศใต้ของพระวิหาร (ดู 2 พศด 27:3; นหม 3:27) “หอคอย” (เป็นคำแปลโดยคาดคะเน เพราะคำภาษาฮีบรูคำนี้ [bahan] พบได้ที่นี่เท่านั้น) อาจเป็น “หอคอยใหญ่” ที่กล่าวถึงใน นหม 3:26-27

^f ข้อความนี้เป็นบทประพันธ์ที่ทำนายว่าพระเจ้าจะทรงส่งพระจิตเจ้าแก่มนุษย์ คงเขียนขึ้นในสมัยหลังเนรเทศในแนวเดียวกับที่ประกาศกโยเอลเคยกล่าวไว้ (เทียบ ยอล 3:1-2)

^g “ถูกทำลาย” แปลโดยคาดคะเนตามสำเนาโบราณฉบับหนึ่ง ต้นฉบับว่า “ลูกเห็บจะตก”