กล่าวโทษกรุงดามัสกัสและอาณาจักรอิสราเอล

17 ¹คำพยากรณ์กล่าวโทษกรุงดามัสกัส^a

          ดูซิ กรุงดามัสกัสจะไม่เป็นเมืองอีกแล้ว

                    จะเป็นแต่กองสิ่งปรักหักพัง

          ²เมืองบริวาร^bจะถูกทิ้งร้างตลอดไป

                    จะเป็นที่อยู่ของฝูงแพะแกะ

          ซึ่งจะนอนโดยไม่มีผู้ใดรบกวน

          ³เอฟราอิมจะสูญเสียป้อมปราการ

                    และกรุงดามัสกัสจะสูญเสียอำนาจปกครอง

          ชาวซีเรียที่รอดชีวิตจะมีความรุ่งเรืองเหมือนกับชาวอิสราเอล

                    พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัส

          ⁴วันนั้น ความรุ่งเรืองของยาโคบจะตกต่ำ

                    ร่างกายที่เคยอ้วนพีจะซูบผอมลง

          ⁵จะเป็นเหมือนผู้เก็บเกี่ยว^cรวบต้นข้าว

                    ใช้มือเกี่ยวรวงข้าว

และเก็บข้าวตกในหุบเขาเรฟาอิม

          ⁶จะมีแต่ผลตกค้างเหลืออยู่เพียงไม่กี่ผล

                    เหมือนเมื่อฟาดต้นมะกอกเทศให้ผลหล่น

          เพียงสองสามลูกจะเหลืออยู่บนยอด

                    หรือสี่ห้าลูกเหลืออยู่บนกิ่งที่เคยมีผลดก

          พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัส        

          ⁷วันนั้น ผู้คนจะมองดูพระผู้สร้างของตน นัยน์ตาเขาจะมองดูพระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของอิสราเอล ⁸เขาจะไม่มองดูแท่นบูชาที่มือของเขาสร้างไว้ เขาจะไม่มองสิ่งที่นิ้วของเขาได้ทำขึ้น คือเสาไม้ศักดิ์สิทธิ์ของเทพีอาเชราห์ และแท่นเผาเครื่องหอม^d      

          ⁹วันนั้น เมืองป้อมของเขาจะเป็นเหมือนเมืองที่ถูกทิ้งร้าง

ของชาวฮีไวต์และชาวอาโมไรต์^e

ซึ่งเขาได้ทิ้งร้างเมื่อชาวอิสราเอลเข้ามา

จะมีแต่เมืองที่ถูกทิ้งร้าง

¹⁰เพราะท่านได้ลืมพระเจ้าผู้ทรงช่วยท่านให้รอดพ้น

และมิได้ระลึกถึงศิลาซึ่งเป็นที่ลี้ภัยของท่าน

ท่านปลูกต้นไม้ที่ร่มรื่น^f

และทาบกิ่งของชนต่างชาติ

¹¹แม้ต้นไม้เหล่านี้จะงอกขึ้นในวันที่ท่านปลูก

จะออกดอกในเช้าวันรุ่งขึ้น

ท่านก็จะเก็บเกี่ยวอะไรไม่ได้เลย

ในวันที่ท่านเจ็บป่วยและเจ็บปวดอย่างที่จะรักษาไม่หาย

¹²ฟังซิ เสียงกึกก้องของชนหลายชาติ^g

เหมือนเสียงคลื่นของทะเล

เสียงดังของนานาชาติ

เหมือนเสียงโครมครามของน้ำตก

¹³ชนชาติทั้งหลายส่งเสียงโครมคราม

เหมือนเสียงของน้ำมากมาย

แต่พระเจ้าจะทรงขู่ และพวกเขาจะหนีไปไกล

จะถูกไล่เหมือนแกลบที่ถูกลมบนภูเขาพัดกระจัดกระจายไป

เหมือนฝุ่นหมุนวนเมื่อถูกลมพายุพัดปลิวไป

¹⁴เวลาเย็น ทุกสิ่งน่าสะพรึงกลัว

แต่ก่อนรุ่งเช้า ทุกสิ่งก็หายไปแล้ว

นี่คือชะตากรรมของผู้ที่ริบของของเรา

นี่คือชะตากรรมของผู้ที่ปล้นเรา

17 a แม้คำกล่าวโทษนี้จะถูกเรียกว่า “คำกล่าวโทษกรุงดามัสกัส” แต่คำกล่าวโทษกรุงดามัสกัสก็มีเพียงในข้อแรกเท่านั้น และยังกล่าวควบไปกับคำกล่าวโทษอิสราเอลในข้อต่อมา คำประกาศพระวาจานี้น่าจะกล่าวไว้ราวปี 735 ก่อน ค.ศ. เมื่อกรุงดามัสกัสเป็นพันธมิตรกับอิสราเอล ยกทัพมาจู่โจมยูดาห์ (ดู 7:1 เชิงอรรถ b) กรุงดามัสกัสถูกกษัตริย์ทิกลัทปิเลเสอร์ทรงยึดได้ในปี 732 ก่อน ค.ศ. ส่วนกรุงสะมาเรียถูกกษัตริย์ซาร์กอนทรงยึดได้ในปี 721

^b “เมืองบริวาร” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก แทนข้อความว่า “เมืองบริวารจะถูกทิ้งร้างตลอดไป” ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “บรรดาเมืองอาโรเออร์(จะ)ถูกทิ้ง” แต่ทว่าเรารู้จักเมืองที่มีชื่อ “อาโรเออร์” เพียงสองเมือง เมืองหนึ่งอยู่ในแคว้นโมอับ และอีกเมืองหนึ่งอยู่ในดินแดนของชนเผ่ากาด จึงตั้งอยู่ห่างจากกรุงดามัสกัสมากจนไม่น่าจะถูกอ้างถึงควบคู่กับกรุงดามัสกัส

^c “ผู้เก็บเกี่ยว” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “การเก็บเกี่ยว”

^d ข้อ 7-8 กล่าวทำนายถึงการกลับใจ เป็นข้อความที่เพิ่มเติมเข้ามาในภายหลัง เพราะคำพยากรณ์นี้กล่าวถึงภัยพิบัติเท่านั้น

^e “ชาวฮีไวต์และชาวอาโมไรต์” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ซึ่งอาจเป็นข้อความดั้งเดิม ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ป่าทึบและป่าโปร่ง” ไม่ว่าจะแปลอย่างไร การจู่โจมของศัตรูที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้าถูกเปรียบกับการเข้ายึดครองแผ่นดินอย่างยิ่งใหญ่ในสมัยของโยชูวา

^f “ต้นไม้ที่ร่มรื่น” เป็นการกล่าวพาดพิงถึง “สวนอาโดนิส” ซึ่งเป็นสวนชั่วคราวที่ปลูกขึ้นเป็นเกียรติแด่เทพเจ้าอาโดนิสทัมมุส เทพเจ้าแห่งพืชผัก (ดู อสค 8:14)

^g ข้อ 12-14 น่าจะกล่าวพาดพิงถึงการจู่โจมของกษัตริย์เซนนาเคริบ และการที่กรุงเยรูซาเล็มพ้นจากการถูกทำลายในปี 701 ก่อน ค.ศ. ( ดู 29:5-7; 37:36)