ความวุ่นวายที่กรุงเยรูซาเล็ม^a

3 ¹ดูซิ จากกรุงเยรูซาเล็มและจากอาณาจักรยูดาห์

                        องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์จอมจักรวาล

          กำลังจะทรงถอนเครื่องค้ำจุนทุกชนิด

                    อาหารและน้ำทั้งหมดที่เก็บสำรองไว้

          ²ทหารชำนาญศึกและนักรบ

                    ผู้พิพากษาและประกาศก

          ผู้ทำนายและผู้อาวุโส

          ³นายทหาร และผู้มีสกุล

                    ที่ปรึกษาและช่างฝีมือ ผู้เชี่ยวชาญทำเวทมนตร์คาถา

          ⁴เราจะตั้งเด็กหนุ่มให้เป็นเจ้านาย

                    เด็กเกเร^bจะปกครองเขา

          ⁵ประชากรจะข่มเหงกัน

                    แต่ละคนจะข่มเหงเพื่อนบ้าน

          คนหนุ่มจะลบหลู่ดูหมิ่นผู้อาวุโส

                    คนต่ำช้าจะดูถูกผู้มีเกียรติ

          ⁶ใช่แล้ว คนหนึ่งจะไปยึดตัวพี่น้องของตนในบ้านของบิดา พูดว่า

                    “ท่านมีเสื้อคลุม จงเป็นผู้นำพวกเราเถิด

          จงปกครองซากปรักหักพังเหล่านี้ไว้เถิด”

          ⁷แต่วันนั้น คนนั้นจะค้านว่า

                    “ข้าพเจ้าช่วยอะไรไม่ได้

          ในบ้านข้าพเจ้าไม่มีทั้งอาหารและเสื้อคลุม

                    อย่าตั้งข้าพเจ้าให้เป็นผู้นำประชากรเลย”

          ⁸ใช่แล้ว กรุงเยรูซาเล็มกำลังสะดุด

                    อาณาจักรยูดาห์กำลังล้ม

          เพราะคำพูดและกิจการของเขาต่อต้านพระยาห์เวห์

                    จนลบหลู่พระพักตร์รุ่งโรจน์ของพระองค์

          ⁹ความลำเอียงของเขาเป็นพยานกล่าวโทษเขาทั้งหลาย

                    เขาอวดบาปของตนเหมือนเมืองโสโดม

          เขาไม่ซ่อนบาปของตนไว้เลย

                    วิบัติจงเกิดแก่เขา เพราะเขาได้นำหายนะมาเหนือตนเอง

          ¹⁰ผู้ชอบธรรมย่อมเป็นสุข เพราะทุกสิ่งจะดี

                        เขาจะได้รับผลดีจากการกระทำของตน

          ¹¹วิบัติจงเกิดแก่คนอธรรม เพราะทุกอย่างจะเลวร้าย

                    เขาจะได้รับผลเลวร้ายจากการกระทำของเขาเช่นเดียวกัน^c

          ¹²เด็กๆ เป็นผู้ข่มเหงประชากรของเรา

                    ผู้หญิงปกครองเขา^d

          ประชากรของเราเอ๋ย ผู้นำของท่านทำให้ท่านหลงทาง

                    ทำลายทางที่ท่านต้องเดิน

          ¹³พระยาห์เวห์ทรงลุกขึ้นเพื่อสู้คดี

                    พระองค์ประทับยืนเพื่อพิพากษาประชากรของพระองค์

          ¹⁴พระยาห์เวห์กำลังจะทรงพิพากษา

                        บรรดาผู้อาวุโสและเจ้านายประชากรของพระองค์

          “ท่านทั้งหลายได้ทำลายสวนองุ่น

                    สิ่งที่ท่านปล้นมาจากคนยากจนอยู่ในบ้านของท่าน

          ¹⁵ท่านมีสิทธิอะไรที่จะข่มเหงประชากรของเรา

                    และที่จะบดขยี้ใบหน้าของคนยากจน”

          องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้

การประณามความฟุ้งเฟ้อของสตรีชาวกรุงเยรูซาเล็ม

            ¹⁶พระยาห์เวห์ตรัสว่า

          “เพราะบรรดาธิดาแห่งศิโยนหยิ่งผยอง

                    เดินชูคอ ชายตายั่วยวน

          เดินก้าวสั้นๆ ขยับเท้าทำให้กำไลส่งเสียง

          ¹⁷องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงจะทรงทำให้ผมร่วงจากศีรษะของบรรดาธิดาแห่งศิโยน

                    พระยาห์เวห์จะทรงทำให้เธอทั้งหลายศีรษะโล้น”

          ¹⁸วันนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงนำเครื่องประดับเหล่านี้ออกไป คือกำไลข้อเท้า รัดเกล้า จี้รูปจันทร์เสี้ยว ¹⁹ตุ้มหู กำไลข้อมือ ผ้าคลุมศีรษะ ²⁰ผ้าคลุมผม พาหุรัด ผ้าคาดสะเอว ขวดน้ำหอม ตะกรุด ²¹แหวนตรา และแหวนจมูก ²²เสื้อวันฉลอง เสื้อคลุม ผ้าคลุมไหล่ และกระเป๋าถือ ²³กระจกเงา เสื้อผ้าลินิน ผ้าโพกศีรษะ และผ้าคลุมตัว^e       

          ²⁴แทนน้ำหอม จะมีแต่กลิ่นเหม็นเน่า

                    แทนผ้าคาดสะเอว จะมีเชือก

          แทนผมดัดสวยงาม จะมีแต่ศีรษะโล้น

                    แทนเสื้อผ้าหรูหรา จะต้องสวมผ้ากระสอบ^f

          แทนความงดงาม จะมีรอยไหม้^g

ความอัปยศของกรุงเยรูซาเล็ม

            ²⁵บรรดาชายฉกรรจ์ของเจ้าจะถูกดาบฟันล้มลง

                    ทหารชำนาญศึกของเจ้าจะล้มในการสู้รบ

          ²⁶จะได้ยินเสียงคร่ำครวญและไว้ทุกข์ที่ประตูเมือง

                    กรุงเยรูซาเล็มจะนั่งอยู่บนพื้นดินอย่างโดดเดี่ยว

3 a บทประพันธ์บทนี้คงจะเขียนขึ้นในช่วงต้นรัชสมัยของกษัตริย์อาคัส ราวปี 735 ก่อน ค.ศ. เพราะกษัตริย์ยังขาดวุฒิภาวะ และกองกำลังต่างชาติกำลังคุกคามอาณาจักรยูดาห์ (ดู 2 พกษ 15:37) บ้านเมืองอยู่ในอันตรายที่จะเผชิญกับความวุ่นวาย ข้อความนี้ดูเหมือนจะประกอบด้วยบทประพันธ์สองบทซึ่งแต่เดิมแยกกันอยู่ ข้อ 1-9ก และ 12-15 ส่วนข้อ 9ข-11 ถูกเพิ่มเข้ามาในภายหลัง

^b “เด็กเกเร” หมายถึงเด็กที่ทำอะไรตามใจตนเองเท่านั้น

^c ข้อ 10-11 มีลักษณะเหมือนสุภาษิตแทรกเข้ามาในการบรรยายถึงสภาพความวุ่นวายของบ้านเมือง ข้อ 10 ในภาษากรีกแตกต่างจากภาษาฮีบรูมากทีเดียว (แปลได้ดังนี้ พูดว่า “ให้เรามัดผู้ชอบธรรมไว้ เพราะเขาไม่มีประโยชน์สำหรับเรา ดังนั้น เขาจะกินผลของการงานเหล่านั้น”)

^d “ผู้หญิงปกครองเขา” บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “ผู้ปล้นปกครองเขา”

^e รายชื่อของเครื่องประดับต่างๆ ในข้อ 18-23 อาจถูกเสริมเข้ามาในภายหลัง เราไม่รู้ว่าคำบางคำหมายถึงอะไรแน่ จึงแปลโดยคาดคะเน

^f “ผ้ากระสอบ” หมายถึงผ้าเนื้อหยาบที่ใช้ทำกระสอบบรรจุสิ่งของ (ปฐก 42:25 ฯลฯ) ผ้านี้ยังใช้สวมเพื่อชดเชยบาปหรือไว้ทุกข์ และสวมโดยไม่มีเสื้อผ้าชั้นในรองรับ (อสค 20:2; ปฐก 37:34; 1 พกษ 20:31; 21:27; อมส 8:10 ฯลฯ)

^g “รอยไหม้” คำนี้ไม่มีในต้นฉบับภาษาฮีบรู แต่เพิ่มเข้ามาเพื่อให้ได้ความครบ “รอยไหม้” หมายถึงรอยประทับตราบนร่างของสัตว์ ทาส หรือเชลย เพื่อแสดงว่าใครเป็นเจ้าของ แต่บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “ความอับอาย”