บทคร่ำครวญถึงพระเจ้าฟาโรห์
32. 1วันที่หนึ่ง เดือนสิบสอง ปีที่สิบสองa พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 2“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงร้องเพลงคร่ำครวญถึงพระเจ้าฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ พูดว่า
‘ท่านคิดว่าท่านเป็นเหมือนสิงโตหนุ่มในหมู่นานาชาติ
แต่ท่านเป็นเหมือนจระเข้ในห้วงน้ำ
ท่านผุดอยู่ในแม่น้ำ ใช้เท้ากวนน้ำ
ทำให้แม่น้ำขุ่น’
3พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
‘เราจะรวบรวมชนหลายชาติเป็นเหมือนอวนมาคลุมท่าน
และดึงท่านขึ้นมาด้วยอวนของเรา
4เราจะโยนท่านลงบนพื้นดิน
และทิ้งท่านไว้บนพื้นทุ่ง
จะทำให้นกทั้งหลายในอากาศมาเกาะอยู่บนตัวท่าน
ทำให้ท่านเป็นอาหารที่สัตว์ทั่วแผ่นดินกินจนอิ่ม
5เราจะแผ่เนื้อของท่านตากไว้บนภูเขา
และใช้ซากศพของท่านถมหุบเขา
6เราจะทำให้น้ำที่ออกมาจากท่านรดแผ่นดิน
ทำให้เลือดของท่านไหลถึงภูเขา
ทำให้ซอกเขาเต็ม
7เมื่อเราจะดับท่าน เราจะคลุมท้องฟ้าไว้
ทำให้ดวงดาวมืดมิดไป
เราจะใช้เมฆบังดวงอาทิตย์
และดวงจันทร์จะไม่ทอแสง
8เราจะทำให้แสงสุกใสทั้งหมดบนท้องฟ้ามืดมิดเหนือท่าน
และจะแผ่ความมืดปกคลุมแผ่นดินของท่าน
- พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส -
9เมื่อเราจะบอกให้นานาชาติรู้ข่าวว่าท่านถูกทำลาย เราจะทำให้ใจของชนหลายชาติโศกเศร้า แม้กระทั่งชนชาติที่ท่านไม่รู้จักb 10เมื่อเราจะชักดาบต่อหน้าชนหลายชาติ เราจะทำให้เขาประหลาดใจ และกษัตริย์ของเขาจะกลัวจนตัวสั่นเพราะท่าน ในวันที่ท่านล้มลง เขาทั้งหลายจะกลัวตัวสั่นทุกขณะ กลัวว่าตนจะต้องเสียชีวิตด้วย 11เพราะพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ดาบของกษัตริย์แห่งบาบิโลนจะมาถึงท่าน
12เราจะทำให้พลเมืองจำนวนมากของท่านล้มลงด้วยดาบของนักรบ
ของชนชาติที่เหี้ยมโหดที่สุด
เขาจะทำลายล้างความหยิ่งยโสของอียิปต์
และพลเมืองจำนวนมากของอียิปต์จะถูกทำลาย
13เราจะทำลายสัตว์เลี้ยงทั้งหมดที่อยู่ริมน้ำอุดมสมบูรณ์
จะไม่มีเท้าของมนุษย์คนใด
หรือกีบสัตว์ใดทำให้น้ำนั้นขุ่นอีก
14เราจะทำให้น้ำของเขาทั้งหลายใสสะอาด
และทำให้แม่น้ำทั้งหลายของเขาไหลเหมือนน้ำมัน
- พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส -
15เมื่อเราจะทำให้แผ่นดินอียิปต์เป็นที่ร้าง
เป็นแผ่นดินที่สูญเสียทุกอย่างที่เคยมี
เมื่อเราจะทำลายทุกคนที่เคยอาศัยอยู่ที่นั่น
แล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์
16นี่เป็นเพลงคร่ำครวญที่ธิดาแห่งนานาชาติจะขับร้อง เขาจะร้องเพลงนี้ถึงอียิปต์และถึงพลเมืองจำนวนมากทั้งหมดของอียิปต์ – พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส”
แดนผู้ตาย
17วันที่สิบห้า เดือนแรก ปีที่สิบสองc พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 18“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงร้องเพลงคร่ำครวญถึงประชาชนจำนวนมากของอียิปต์ จงทำให้เขาทั้งหลายลงไปยังแผ่นดินเบื้องล่างพร้อมกับบรรดาธิดาแห่งนานาชาติที่ยิ่งใหญ่d
และพร้อมกับผู้ที่ลงไปยังขุมลึก
e19ท่านคิดว่างดงามมากกว่าผู้ใดหรือ
จงลงไป ไปนอนกับผู้ที่ไม่ได้เข้าสุหนัตเถิด
20เขาทั้งหลายจะล้มลงในหมู่ผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบ
ดาบถูกชักออกแล้วเพื่อฆ่าอียิปต์และพลเมืองจำนวนมากทั้งหมดf
21ในแดนผู้ตาย วีรบุรุษกล้าหาญจะพูดกับพระเจ้าฟาโรห์
และกับผู้ช่วยเหลือเขาว่า
‘ผู้ที่ไม่ได้เข้าสุหนัต ผู้ถูกฆ่าด้วยดาบ
ได้ลงมาแล้ว เขานอนอยู่ด้วย’g
22อัสซีเรียอยู่ที่นั่น รวมทั้งพลเมืองจำนวนมากที่มีหลุมศพอยู่รอบเขา
ทุกคนถูกฆ่าด้วยดาบและล้มลง
23หลุมศพของเขาทั้งหลายอยู่ในส่วนลึกที่สุดของขุมลึก
และพลเมืองจำนวนมากอยู่รอบหลุมศพของเขา
เขาทุกคนที่เคยทำให้เกิดความหวาดกลัวในแผ่นดินของผู้มีชีวิต
ก็ถูกฆ่าด้วยดาบ ล้มลง
24เอลามอยู่ที่นั่น พลเมืองจำนวนมากทั้งหมดก็อยู่รอบหลุมศพของเขา
ทุกคนถูกฆ่าด้วยดาบและล้มลง
เขาทุกคนที่เคยทำให้เกิดความหวาดกลัวในแผ่นดินของผู้มีชีวิต
ก็ลงไปยังแผ่นดินเบื้องล่างโดยไม่เข้าสุหนัต
เขาต้องรับความอับอายพร้อมกับผู้ที่ลงไปในขุมลึก
25เขาทั้งหลายให้ที่นอนแก่เขา
ในหมู่ผู้ที่ถูกฆ่าและพลเมืองจำนวนมากทั้งหมด
ที่มีหลุมศพอยู่โดยรอบ
ทุกคนไม่ได้เข้าสุหนัต ถูกฆ่าด้วยดาบ
เพราะเขาเคยทำให้เกิดความหวาดกลัวในแผ่นดินของผู้มีชีวิต
เขาต้องรับความอับอายพร้อมกับผู้ที่ลงไปในขุมลึก
เขาถูกจัดให้อยู่ในหมู่ผู้ถูกฆ่า
26เมเชคและทูบัลก็อยู่ที่นั่นด้วย รวมทั้งพลเมืองจำนวนมากทั้งหมดของเขา
ที่มีหลุมศพอยู่โดยรอบ
ทุกคนไม่ได้เข้าสุหนัตและถูกฆ่าด้วยดาบ
เพราะเขาเคยทำให้เกิดความหวาดกลัวในแผ่นดินของผู้มีชีวิต
27เขาทั้งหลายไม่ได้นอนอยู่กับวีรบุรุษที่เคยล้มลงในอดีตh
คือผู้ที่ลงไปยังแดนผู้ตายพร้อมกับเครื่องอาวุธของตน
มีดาบวางไว้ใต้ศีรษะ มีโล่อยู่บนกระดูก
วีรบุรุษเหล่านี้เคยเป็นความหวาดกลัวในแผ่นดินของผู้มีชีวิต
28ดังนั้น ฟาโรห์เอ๋ย ท่านจะต้องถูกฆ่าและนอนอยู่
ในหมู่ผู้ที่ไม่ได้เข้าสุหนัตและผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบ
29เอโดมก็อยู่ที่นั่น ทั้งบรรดากษัตริย์และเจ้านายทุกคน ซึ่งแม้ทรงพลัง ก็ยังถูกนำมาวางไว้กับบรรดาผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบ เขาจะนอนอยู่กับผู้ที่ไม่ได้เข้าสุหนัต และกับผู้ที่ลงไปในขุมลึก
30เจ้านายจากทิศเหนือทุกคน ชาวไซดอนทุกคนก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาทั้งหลายลงไปพร้อมกับผู้ที่ถูกฆ่า เพราะอำนาจของเขาก่อให้เกิดความหวาดกลัว เขาผู้ไม่ได้เข้าสุหนัตนอนอยู่ในหมู่ผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบ และต้องรับความอับอายพร้อมกับผู้ที่ลงไปในขุมลึก
31เมื่อพระเจ้าฟาโรห์เห็นเขาเหล่านี้ ก็จะมีความบรรเทาใจที่เห็นประชาชนจำนวนมากของตนถูกฆ่าด้วยดาบ – คือพระเจ้าฟาโรห์และกำลังพลของเขา – พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส 32เขาiทำให้เกิดความหวาดกลัวในแผ่นดินของผู้มีชีวิต เขาจึงจะถูกวางไว้ในหมู่ผู้ไม่ได้เข้าสุหนัตพร้อมกับผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบ ทั้งพระเจ้าฟาโรห์และประชาชนจำนวนมากของเขา - พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส”
32 a ตรงกับเดือนกุมภาพันธุ์-มีนาคม ปี 585 ก.ค.ศ.
b ข้อ 10-15 ดูเหมือนจะเป็นข้อความที่ถูกเสริมเข้ามาในภายหลัง ไม่กล่าวถึงพระเจ้าฟาโรห์เท่ากับกล่าวถึงผู้อยู่ใต้บังคับและพันธมิตรของพระองค์ – ข้อความสรุปในข้อ 16 แต่เดิมคงอยู่ต่อจากข้อ 9.
c “เดือนแรก” – ตามต้นฉบับภาษากรีก – ต้นฉบับภาษาฮีบรูละวลีนี้ – ตรงกับเดือนมีนาคม-เมษายน ปี 586 ก.ค.ศ. ดังนั้น คำประกาศพระวาจาตอนนี้จึงถูกกล่าวก่อนคำประกาศพระวาจาก่อนหน้านี้ ถ้าวันเดือนปีที่บันทึกไว้นี้ถูกต้อง
d “ลงไปยังแผ่นดินเบื้องล่าง.......นานาชาติที่ยิ่งใหญ่” – แปลโดยคาดคะเน - ต้นฉบับภาษาฮีบรูสับสน
e ตัวบทของ 3 ข้อต่อไปนี้ถูกคัดลอกมาไม่สมบูรณ์ – บางที ตามต้นฉบับภาษากรีก ข้อ 19 อาจต้องจัดไว้ระหว่างข้อ 21ก และ 21ข ซึ่งคำสุดท้ายอาจบังเอิญเป็นคำที่ซ้ำจากข้อ 19ข.
f คำแปลเป็นการแปลโดยคาดคะเน - ตัวบทไม่มีความชัดเจนเลย
g บรรดากษัตริย์ของนานาชาติซึ่งสิ้นพระชนม์ในการรบก่อนพระเจ้าฟาโรห์ พากันมารับเสด็จพระองค์เข้ามาในแดนผู้ตาย
h “ในอดีต” – แปลตามสำนวนแปลโบราณต่างๆ – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ในหมู่ผู้ที่ไม่ได้เข้าสุหนัต” *** “โล่” – แปลโดยคาดคะเน – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ความผิด”
i “เขา” (บุรุษที่ 3) – แปลตามสำนวนแปลโบราณภาษาอาราเมอิก (Targum) – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เรา” (บุรุษที่ 1)