การลงโทษa
9. 1แล้วพระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียงดังให้ข้าพเจ้าได้ยินว่า “ท่านทั้งหลายผู้มีหน้าที่ลงโทษเมืองนี้ จงเข้ามาใกล้ แต่ละคนจงถือเครื่องมือทำลายมาด้วย” 2ข้าพเจ้าเห็นชายหกคนเข้ามาจากทางประตูชั้นบน ซึ่งหันไปทางทิศเหนือ แต่ละคนถือเครื่องมือทำลายมาด้วย ในหมู่เขามีชายคนหนึ่งสวมผ้าป่าน เหน็บกล่องเครื่องเขียนไว้ที่สะเอว เมื่อเขาเหล่านั้นมาถึงก็เข้าไปยืนอยู่ข้างพระแท่นทองสัมฤทธิ์ 3พระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้าแห่งอิสราเอลขึ้นมาจากเครูบซึ่งเป็นที่ประทับ ไปยังธรณีประตูของพระวิหาร พระองค์ทรงเรียกชายที่สวมผ้าป่านและเหน็บกล่องเครื่องเขียนไว้ที่สะเอว 4พระยาห์เวห์ตรัสสั่งเขาว่า “จงไปทั่วเมือง คือทั่วกรุงเยรูซาเล็ม และเขียนอักษร ‘เตา’b ไว้ที่หน้าผากของบรรดาชายซึ่งถอนใจและคร่ำครวญที่เห็นการกระทำน่าสะอิดสะเอียนทั้งหลายที่ทำกันภายในเมือง” 5พระองค์ยังตรัสกับผู้อื่นให้ข้าพเจ้าได้ยินว่า “ท่านทั้งหลายจงตามเขาไปทั่วเมืองและฆ่าให้หมด ดวงตาของท่านอย่าได้สงสาร และท่านอย่าได้ไว้ชีวิตเลย 6จงฆ่าให้หมด ทั้งคนชรา ชายหนุ่ม หญิงสาว เด็กและผู้หญิง แต่อย่าแตะต้องผู้ที่มีอักษร ‘เตา’ เขียนอยู่ที่หน้าผาก จงเริ่มต้นจากสักการสถานของเรา” เขาเหล่านั้นจึงเริ่มฆ่าคนชราที่อยู่หน้าพระวิหาร 7พระองค์ตรัสกับเขาว่า “จงทำให้พระวิหารเป็นมลทินเถิด จงทำให้ลานพระวิหารเต็มไปด้วยศพ จงออกไปเถิด” เขาทั้งหลายก็ออกไปและฆ่าผู้คนในเมือง
8ขณะที่เขากำลังฆ่าอยู่นั้น ก็เหลือเพียงข้าพเจ้า ข้าพเจ้ากราบลงหน้าจรดพื้น ร้องว่า “อนิจจาเอ๋ย ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะทรงทำลายชาวอิสราเอลทุกคนที่เหลืออยู่ จะทรงระบายพระพิโรธเหนือกรุงเยรูซาเล็มหรือ” 9พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ความผิดของพงศ์พันธุ์อิสราเอลและยูดาห์มีมากมาย แผ่นดินมีแต่โลหิต เมืองมีแต่ความอยุติธรรม เขาทั้งหลายพูดว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงทอดทิ้งแผ่นดิน และพระยาห์เวห์ทรงมองไม่เห็น’ 10แต่เรา ดวงตาของเราจะไม่สงสาร เราจะไม่ไว้ชีวิต เราจะลงโทษตามการกระทำของเขา” 11แล้วชายที่สวมผ้าป่านและเหน็บกล่องเครื่องเขียนที่สะเอวกลับมารายงานว่า “ข้าพเจ้าได้ทำตามที่ทรงบัญชาแล้ว”
9 a นิมิตเรื่องนี้แสดงว่าพระเจ้าไม่ทรงลงโทษโดยไม่ทรงแยกแยะ – พระองค์จะทรงไว้ชีวิตของผู้บริสุทธิ์ (ดู 14:12 เชิงอรรถ d)
b อักษร “เตา” เป็นพยัญชนะตัวสุดท้ายในภาษาฮีบรู – ในสมัยโบราณมีรูปเหมือนกากบาด (+)