วาระสุดท้ายใกล้เข้ามาแล้ว

          7. 1พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 2“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงประกาศว่าa พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้กับแผ่นดินอิสราเอล ‘จบแล้ว วาระสุดท้ายกำลังมาถึงแผ่นดินทั้งสี่ทิศแล้ว 3บัดนี้วาระสุดท้ายมาอยู่เหนือเจ้าแล้ว เราจะส่งความโกรธของเรามาเหนือเจ้า จะพิพากษาตามความประพฤติของเจ้า และเราจะลงโทษตามกิจการน่าสะอิดสะเอียนของเจ้า 4ดวงตาของเราจะไม่สงสาร และเราจะไม่ไว้ชีวิตเจ้า แต่จะลงโทษให้สมกับความประพฤติและกิจการน่าสะอิดสะเอียนที่เจ้ายังคงทำต่อไป แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์’”

          5“พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ‘ดูซิ หายนะกำลังมาครั้งแล้วครั้งเล่า 6วาระสุดท้ายกำลังมา วาระสุดท้ายกำลังมา วาระสุดท้ายกำลังมาหาเจ้า ดูซิ วาระสุดท้ายมาถึงแล้ว 7ท่านผู้อาศัยในแผ่นดินเอ๋ย ความพินาศbมาถึงท่านแล้ว เวลามาถึงแล้ว วันcอยู่ใกล้แล้ว เป็นวันแห่งความโกลาหล ไม่ใช่วันแห่งการโห่ร้องยินดีบนภูเขา 8บัดนี้ ใกล้จะถึงเวลาแล้วที่เราจะเทความโกรธเหนือท่าน และระบายความขุ่นเคืองต่อท่านจนหมดสิ้น เราจะพิพากษาตามความประพฤติของท่าน จะลงโทษตามกิจการน่าสะอิดสะเอียนของท่าน 9ดวงตาของเราจะไม่สงสาร เราจะไม่ไว้ชีวิตท่าน แต่จะลงโทษให้สมกับความประพฤติและกิจการน่าสะอิดสะเอียนที่ท่านยังคงทำต่อไป แล้วท่านจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์ผู้เฆี่ยนตีท่าน’”

          10“ดูซิ วันนั้น วันนั้นมาถึงแล้ว ความพินาศของเจ้ามาถึงแล้ว ความอธรรมก็ผลิดอกd บานออกเป็นความเย่อหยิ่ง 11ความรุนแรงเพิ่มขึ้นเป็นไม้ตะพดแห่งความชั่วร้าย เขาทั้งหลายจะไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย ไม่มีความอุดมสมบูรณ์ ความมั่งคั่ง และความยิ่งใหญ่e 12เวลามาถึงแล้ว วันใกล้เข้ามาแล้ว ผู้ซื้ออย่ามีความยินดี ผู้ขายอย่าเสียใจ เพราะความโกรธของเราอยู่เหนือทุกคนf 13ผู้ขายจะไม่ได้สิ่งที่เขาขายไปแล้วคืนมาgขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ เพราะเราจะไม่ถอนความโกรธต่อประชาชนทั้งหลาย แต่ละคนจะรักษาชีวิตของตนไว้ไม่ได้ ถ้ายังคงทำบาปอยู่ต่อไป  14เขาเป่าแตรแล้ว ทุกอย่างพร้อมแล้ว แต่ไม่มีผู้ใดออกไปสู้รบ เพราะความโกรธของเราอยู่เหนือประชากรทุกคน”

บาปของอิสราเอล

            15“ดาบอยู่ข้างนอก โรคระบาดและการขาดแคลนอาหารอยู่ภายใน ผู้ที่อยู่ในทุ่งนาจะตายด้วยคมดาบ ผู้ที่อยู่ในเมืองจะตายเพราะขาดแคลนอาหารและโรคระบาด 16ผู้ที่รอดชีวิตจะหนีไปอยู่บนภูเขาเหมือนนกพิราบตามหุบเขา ทุกคนร้องคร่ำครวญhเพราะความผิดของตน 17มือของทุกคนจะอ่อนเปลี้ย เข่าของทุกคนจะละลายเป็นน้ำ 18เขาทั้งหลายจะคาดสะเอวด้วยผ้ากระสอบ และความหวาดกลัวจะครอบคลุมเขา ความอับอายจะอยู่บนใบหน้าของทุกคน เขาจะโกนศีรษะจนโล้นi 19เขาจะโยนเงินตามถนน และทองคำของเขาจะเป็นเหมือนสิ่งสกปรก เงินและทองคำไม่อาจช่วยกู้ให้เขารอดพ้นในวันแห่งพระพิโรธของพระยาห์เวห์ เขาจะไม่มีอาหารระงับความหิว ไม่มีอาหารเต็มท้อง เพราะเงินและทองคำเป็นโอกาสให้เขาทำผิด 20เขาเคยภาคภูมิใจความสวยงามของอัญมณี ซึ่งเขาใช้สร้างรูปเคารพน่าสะอิดสะเอียนและน่ารังเกียจของตน ดังนั้น เราจะทำสิ่งเหล่านี้ให้เป็นสิ่งสกปรกสำหรับเขา 21เราจะมอบสิ่งเหล่านี้jไว้ในมือของคนต่างด้าว ให้เป็นของเชลยของคนชั่วร้ายในแผ่นดิน ซึ่งจะทำให้เป็นมลทิน 22เราจะหันหน้าไปจากเขา เขาจะทำให้คลังสมบัติของเราเป็นมลทิน โจรจะเข้ามาและทำให้เป็นมลทิน”

          23“ท่านจงทำโซ่kให้ตนเอง เพราะแผ่นดินนี้เต็มไปด้วยคดีฆาตกรรม และเมืองก็เต็มไปด้วยความรุนแรง 24ดังนั้น เราจะนำชนชาติเลวที่สุดมายึดบ้านเรือนของเขาทั้งหลาย เราจะให้ความหยิ่งยโสของผู้ทรงอำนาจสิ้นสุดลง และให้สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเขาทั้งหลายเป็นมลทิน 25ความหวาดกลัวกำลังมา เขาจะแสวงหาสันติภาพ แต่จะไม่มีสันติภาพ 26หายนะจะมาครั้งแล้วครั้งเล่า ข่าวลือจะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาจะแสวงหานิมิตจากประกาศก สมณะจะไม่รู้ธรรมบัญญัติ ผู้อาวุโสจะให้คำปรึกษาไม่ได้ 27กษัตริย์จะทรงไว้ทุกข์l และเจ้านายจะหมดหวัง มือของประชากรของแผ่นดินจะสั่นเทา เราจะทำกับเขาตามความประพฤติของเขา เราจะตัดสินเขาตามที่เขาตัดสินผู้อื่น แล้วเขาจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์”

7 a “จงประกาศว่า” – แปลตามสำนวนแปลโบราณภาษากรีกและซีเรียค - ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่มีวลีนี้

b “ความพินาศมาถึงท่านแล้ว” – แปลโดยคาดคะเน – ตามตัวอักษรว่า “มงกุฎกำลังมาหาท่าน” – เช่นเดียวกับในข้อ 10.

c “วัน” หมายถึง “วันของพระยาห์เวห์” – ดู อมส 5:18 เชิงอรรถ m.

d ตัวบทของข้อนี้เข้าใจยาก – เราพยายามแปลให้สอดคล้องกับข้อ 7 – ตัวบทภาษาฮีบรูตามตัวอักษรน่าจะแปลว่า “มงกุฎได้มา ได้ออกมา ไม้ตะพดได้ออกดอก”

e ข้อความตอนปลายของข้อนี้เข้าใจแทบไม่ได้ว่าต้องการจะบอกอะไร – คำแปลของเราเป็นคำแปลตามตัวอักษร “เขาจะไม่มีอะไร.......และความยิ่งใหญ่” – ต้นฉบับภาษากรีกแปลว่า “เขาจะทำลายหลักของคนอธรรมโดยไม่มีเสียงอึกทึก โดยไม่รีบร้อน”

f “อยู่เหนือทุกคน” – ตามตัวอักษรว่า “สู้กับฝูงชนทั้งหมดของเธอ (= ของกรุงเยรูซาเล็ม)” เช่นเดียวกับในข้อ 14.

g “ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ เพราะเราไม่ถอนความโกรธต่อประชาชนทั้งหลาย” - บางคนละข้อความนี้เหมือนในต้นฉบับภาษากรีก

h “ทุกคนร้องคร่ำครวญ” – ต้นฉบับภาษากรีกว่า “เราจะประหารเขาทุกคน”

i การโกนศีรษะเป็นเครื่องหมายของความอับอาย หรือการไว้ทุกข์

j “สิ่งเหล่านี้” อาจหมายถึงกรุงเยรูซาเล็ม

k “โซ่” อาจเป็นการกล่าวพาดพิงถึงการถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลย – แต่ตัวบทไม่ชัดเจน

l “กษัตริย์จะทรงไว้ทุกข์” – วลีนี้ไม่มีในต้นฉบับภาษากรีก อาจถูกเสริมเข้ามาในภายหลัง ตามการกล่าวถึง “เจ้านาย” หลังจากนั้น – ประกาศกเอเสเคียลไม่ใช้คำ “กษัตริย์” เมื่อกล่าวถึงมนุษย์ที่เป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล – สำหรับเขา พระเจ้าเท่านั้นทรงเป็น “กษัตริย์” ของอิสราเอล (20:23) ส่วนมนุษย์ผู้ปกครอง (กษัตริย์) ถูกกล่าวถึงว่าเป็น “เจ้านาย” เท่านั้น (12:12)