โคราห์ ดาธานและอาบีรัมเป็นกบฏ

16 ¹ชนเลวีคนหนึ่งชื่อ โคราห์บุตรของอิสฮาร์ จากตระกูลโคฮาท ร่วมกับสมาชิกสามคนจากเผ่ารูเบนคือ ดาธานและอาบีรัมบุตรของเอลีอับ และโอนบุตรของเปเลท ²เป็นกบฏต่อโมเสส โดยมีชาวอิสราเอลอื่นๆ อีกสองร้อยห้าสิบคนร่วมด้วย คนเหล่านี้ล้วนเป็นหัวหน้าชุมชน อยู่ในคณะที่ปรึกษาและเป็นที่นับถือของทุกคน ³คนเหล่านี้มาชุมนุมกันประท้วงโมเสสและอาโรน พูดว่า “ท่านทำเกินไปแล้ว ทุกคนในชุมชนเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่พระเจ้า พระยาห์เวห์ประทับอยู่กับเราทุกคน ทำไมท่านจึงตั้งตัวขึ้นเหนือชุมชนของพระยาห์เวห์”

⁴เมื่อโมเสสได้ยินดังนี้ ก็กราบลงศีรษะจรดพื้น ⁵แล้วกล่าวแก่โคราห์และพวกของเขาว่า “พรุ่งนี้เช้า พระยาห์เวห์จะทรงแจ้งให้รู้ว่าใครเป็นของพระองค์ ใครเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ที่เข้าใกล้พระองค์ได้ ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเลือกเท่านั้นเข้าใกล้พระองค์ได้ ⁶จงทำดังนี้เถิด โคราห์และพวกของท่าน จงเอากระถางไฟ ⁷ใส่ถ่านไฟแล้วใส่กำยานลงไปบนถ่านไฟนั้นเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ในวันพรุ่งนี้ แล้วเราจะได้เห็นกันว่าพระยาห์เวห์ทรงเลือกผู้ใด ผู้นั้นจะเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ บุตรของเลวีเอ๋ย ท่านทำเกินไปแล้ว”

⁸โมเสสกล่าวแก่โคราห์ว่า “ชนเลวีเอ๋ย จงฟังเถิด ⁹ท่านทั้งหลายคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยหรือที่พระเจ้าแห่งอิสราเอลทรงแยกท่านออกจากชาวอิสราเอลอื่นๆ เพื่อให้ท่านอยู่ใกล้พระองค์ รับใช้ในกระโจมที่ประทับของพระยาห์เวห์ และทำหน้าที่ช่วยศาสนพิธีในนามของชุมชน ¹⁰พระองค์ทรงให้ท่านกับพี่น้องชาวเลวีอื่นๆ เข้าใกล้พระองค์ มาบัดนี้ท่านจะมาเรียกร้องตำแหน่งสมณะด้วยกระนั้นหรือ ¹¹ดังนั้น ท่านและพวกของท่านกำลังกบฏต่อพระยาห์เวห์ อาโรนได้ทำอะไร ท่านจึงบ่นว่าเขา”

¹²โมเสสเรียกดาธานและอาบีรัมบุตรของเอลีอับมาหา แต่ทั้งสองคนตอบว่า “เราไม่ไป ¹³ยังไม่พออีกหรือที่ท่านนำเราทั้งหลายออกมาจากแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลมาฆ่าในถิ่นทุรกันดาร ท่านยังตั้งตัวขึ้นเป็นนายเหนือเราด้วยหรือ ¹⁴ท่านไม่ได้นำเราไปในแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลอย่างบริบูรณ์ ท่านไม่ได้ให้ไร่นาและสวนองุ่นเป็นมรดกแก่เรา ท่านคิดว่าจะหลอกลวงคนเหล่านี้ได้หรือ เราจะไม่ไป” ¹⁵โมเสสโกรธมาก จึงทูลพระยาห์เวห์ว่า “ขอพระองค์อย่าทรงรับเครื่องบูชาของคนเหล่านี้ ข้าพเจ้าไม่เคยเอาอะไรจากเขาเลยแม้แต่ลาสักตัวเดียว ข้าพเจ้าไม่เคยทำผิดใดๆ ต่อเขา”

พระเจ้าทรงลงโทษผู้กบฏ

¹⁶โมเสสกล่าวแก่โคราห์ว่า “ท่านและพวกของท่านจงมาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ในวันพรุ่งนี้ อาโรนจะอยู่ที่นั่นด้วย ¹⁷ท่านและพวกของท่านทั้งสองร้อยห้าสิบคน แต่ละคนจงนำกระถางไฟใส่กำยานของตนมาถวายเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ท่านและอาโรนจะนำกระถางไฟของตนมาด้วย” ¹⁸ทุกคนจึงนำกระถางไฟใส่ถ่านไฟและใส่กำยาน มายืนที่ทางเข้ากระโจมนัดพบพร้อมกับโมเสสและอาโรน ¹⁹โคราห์รวบรวมชุมชนทั้งหมด ยืนประจัญหน้ากับโมเสสและอาโรนที่ทางเข้ากระโจมนัดพบ พระยาห์เวห์ทรงสำแดงพระสิริรุ่งโรจน์แก่ชุมชนทั้งหมด

²⁰พระยาห์เวห์ตรัสแก่โมเสสและอาโรนว่า ²¹“จงถอยออกไปให้พ้นคนเหล่านี้ เราจะทำลายเขาในทันทีนี่แหละ” ²²โมเสสและอาโรนจึงกราบลงศีรษะจรดพื้น ทูลว่า “พระองค์คือพระเจ้าผู้ประทานชีวิตแก่มนุษย์ทุกคน เมื่อมนุษย์คนเดียวทำบาป พระองค์จะทรงกริ้วคนทั้งชุมชนกระนั้นหรือ” ²³พระยาห์เวห์ตรัสแก่โมเสสว่า ²⁴“จงบอกให้คนทั้งปวงถอยออกไปจากกระโจมของโคราห์ ดาธานและอาบีรัมเถิด”

²⁵โมเสสลุกขึ้นไปหาดาธานและอาบีรัม บรรดาผู้อาวุโสของอิสราเอลก็ตามไปด้วย ²⁶โมเสสสั่งชุมชนว่า “จงถอยออกไปให้พ้นกระโจมของคนชั่วเหล่านี้ อย่าแตะต้องสิ่งใดที่เป็นของเขา มิฉะนั้น ท่านจะพลอยถูกกวาดล้าง เพราะบาปของเขาไปด้วย” ²⁷คนทั้งหลายจึงถอยออกไปจากกระโจมของโคราห์ ดาธานและอาบีรัม

ดาธานและอาบีรัมออกมายืนอยู่ที่ทางเข้ากระโจมของตนพร้อมกับภรรยา และบุตรน้อยใหญ่ ²⁸โมเสสพูดว่า “ในไม่ช้าท่านจะรู้ว่าพระยาห์เวห์ทรงใช้ข้าพเจ้าให้ทำกิจการทั้งหมดนี้ ข้าพเจ้าไม่ได้เป็นผู้เลือกทำตามอำเภอใจ ²⁹ถ้าคนเหล่านี้ตายอย่างปกติเหมือนคนทั้งหลาย ก็หมายความว่าพระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงใช้ข้าพเจ้ามา ³⁰แต่ถ้าพระยาห์เวห์ทรงทำสิ่งมหัศจรรย์ ถ้าแผ่นดินอ้าปากกลืนคนเหล่านี้กับข้าวของทั้งหมดของเขา ลงไปสู่แดนมรณะทั้งเป็น ท่านทั้งหลายก็จะรู้ว่าคนเหล่านี้ได้ลบหลู่พระยาห์เวห์”

³¹เมื่อโมเสสพูดจบ แผ่นดินใต้เท้าของดาธานและอาบีรัมได้แยกออก ³²แผ่นดินอ้าปากและกลืนทั้งสองคนพร้อมกับครอบครัว พวกของโคราห์และทรัพย์สมบัติทั้งหมด

³³คนเหล่านี้และพวกของเขาลงไปสู่แดนมรณะทั้งเป็น แล้วแผ่นดินก็ปิดกลับดังเดิม คนเหล่านี้หายไปจากชุมชน ³⁴เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของคนเหล่านี้ ชาวอิสราเอลทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็วิ่งหนี พลางพูดว่า “หนีเถิด แผ่นดินอาจจะกลืนพวกเราด้วย”

³⁵พระยาห์เวห์ทรงส่งไฟมาเผาผลาญคนทั้งสองร้อยห้าสิบคนที่กำลังเผากำยานถวายอยู่นั้น