“ถ้าท่านทั้งหลายยึดมั่นในวาจาของเรา ท่านก็เป็นศิษย์ของเราอย่างแท้จริง" (ยน. 8:31)

V. จุดหยุดพักในถิ่นทุรกันดาร

ทาเบราห์

11 1วันหนึ่ง ประชากรต่างบ่นว่าพระยาห์เวห์อย่างไร้เหตุผล เมื่อพระยาห์เวห์ทรงสดับเช่นนั้นก็ทรงพระพิโรธ บันดาลให้ไฟลุกขึ้นในหมู่ประชากร เผาผลาญค่ายด้านหนึ่ง 2ประชากรร้องขอให้โมเสสช่วย โมเสสจึงทูลขอพระยาห์เวห์ แล้วไฟก็ดับ 3คนทั้งหลายจึงเรียกชื่อสถานที่นั้นว่าทาเบราห์ มีความหมายว่าไฟไหม้ เนื่องจากไฟของพระยาห์เวห์ได้ลุกไหม้มาเผาผลาญค่ายของเขา

 

ประชากรไม่พอใจเรื่องอาหาร

4คนต่างด้าวกลุ่มหนึ่งซึ่งร่วมเดินทางกับประชากรอิสราเอลมีความปรารถนาอย่างยิ่งจะกินเนื้อสัตว์ แม้กระทั่งชาวอิสราเอลก็บ่นอีกว่า “พวกเราอยากจะได้เนื้อมากินเหลือเกิน 5จำได้ไหมว่า เมื่ออยู่ในอียิปต์ พวกเราเคยกินสิ่งใดบ้าง เราเคยกินปลา แตงกวา แตงโม ต้นหอม หัวหอม และกระเทียม โดยไม่ต้องซื้อ 6มาบัดนี้ เรี่ยวแรงของเราหมดสิ้นไป เราไม่มีอะไรกินเลย ตาของเรามองเห็นแต่มานนาเท่านั้น”

7มานนามีลักษณะเหมือนเมล็ดผักชีขาว มีสีเหลืองเหมือนยางไม้ตะคร้ำ 8ประชากรจะออกไปเก็บ นำมาโม่หรือใส่ครกตำให้ละเอียดเป็นแป้ง แล้วต้มในหม้อหรือทำเป็นขนมแผ่น มีรสเหมือนขนมปังเคล้าน้ำมันมะกอกเทศ 9มานนาตกลงมาเหนือค่ายพร้อมกับน้ำค้างในเวลากลางคืน

 

คำคร่ำครวญของโมเสส

10โมเสสได้ยินประชากรบ่นและร้องไห้ ขณะที่แต่ละครอบครัวมายืนออกันอยู่ที่ทางเข้ากระโจมของตน พระยาห์เวห์ทรงพระพิโรธอย่างยิ่ง และโมเสสรู้สึกกลุ้มใจด้วย 11เขาทูลพระยาห์เวห์ว่า

“เหตุไฉนพระองค์ทรงทำกับผู้รับใช้พระองค์เช่นนี้ ทำไมพระองค์ไม่พอพระทัยข้าพเจ้าเล่า ทำไมพระองค์จึงทรงให้ข้าพเจ้าต้องมารับแบกภาระดูแลประชากรทั้งหมดนี้ 12ข้าพเจ้าได้ตั้งครรภ์และคลอดประชากรทั้งหมดนี้ออกมา แล้วพระองค์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า ‘จงอุ้มเขาไว้ในอ้อมอกเหมือนแม่นมอุ้มทารกไว้ พาเขาไปจนถึงแผ่นดินที่เราสาบานไว้ว่าจะมอบให้แก่บรรพบุรุษของเขา’ กระนั้นหรือ 13ข้าพเจ้าจะไปหาเนื้อที่ไหนมาให้ประชากรทั้งหมดนี้กินได้ เขาทั้งหลายมาร้องคร่ำครวญต่อข้าพเจ้าว่า ‘จงหาเนื้อมาให้พวกเรากินเถิด’ 14ข้าพเจ้าคนเดียวไม่อาจแบกภาระดูแลประชากรทั้งหมดนี้ได้อีกแล้ว ภาระนี้หนักเกินไปสำหรับข้าพเจ้า 15ถ้าพระองค์ทรงประสงค์จะมอบภาระนี้แก่ข้าพเจ้า ขอทรงพระกรุณาประหารชีวิตข้าพเจ้าเสียเถิด ข้าพเจ้าจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ต่อไป”

 

พระดำรัสตอบของพระยาห์เวห์

16พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงรวบรวมผู้อาวุโสเจ็ดสิบคนของอิสราเอลมาหาเรา คือผู้ที่ท่านรู้ว่าเป็นที่นับถือและเป็นผู้นำของประชาชน จงพาเขามาที่กระโจมนัดพบ บอกให้เขายืนอยู่ใกล้ท่าน 17เราจะลงมาพูดกับท่านที่นั่น แล้วจะแบ่งจิตที่เราให้ท่านแก่เขาเหล่านั้นด้วย เขาจะได้ช่วยแบกภาระของท่านในการดูแลประชากร ท่านจะได้ไม่ต้องแบกภาระนั้นไว้แต่ลำพังอีกต่อไป

18ท่านจะต้องบอกประชากรว่า ‘จงชำระตนให้พ้นมลทินเถิด พรุ่งนี้ท่านจะมีเนื้อกิน พระยาห์เวห์ได้ทรงสดับเสียงร่ำร้องของท่านที่ว่า ใครจะหาเนื้อมาให้เรากินได้ เราเคยอยู่ในอียิปต์อย่างสุขสบาย บัดนี้พระยาห์เวห์จะประทานเนื้อให้ท่านกิน แล้วท่านจะต้องกิน 19ท่านจะต้องกินไม่เพียงวันเดียว หรือสองวัน หรือห้าหรือสิบวัน หรือแม้ยี่สิบวัน 20แต่ท่านจะต้องกินตลอดทั้งเดือน จนกระทั่งล้นออกมาทางจมูกจนท่านเอือม ที่เป็นดังนี้ก็เพราะท่านไม่ยอมรับพระยาห์เวห์ ผู้ทรงสถิตในหมู่ท่านทั้งหลาย แล้วได้คร่ำครวญเฉพาะพระพักตร์พระองค์ พูดว่า ทำไมพวกเราจึงออกมาจากอียิปต์เล่า’”

21โมเสสทูลพระเจ้าว่า “ประชากรที่เดินทางมากับข้าพเจ้ามีจำนวนถึงหกแสนคน แล้วพระองค์ตรัสได้อย่างไรว่า เราจะให้เขากินเนื้อตลอดหนึ่งเดือน 22ถ้าจะฆ่าแกะฆ่าโคทั้งฝูง จะมีเนื้อพอให้เขากินหรือ ถ้าจับปลาทั้งหมดในท้องทะเล จะพอให้เขากินหรือ” 23พระยาห์เวห์ตรัสตอบโมเสสว่า “อำนาจของพระยาห์เวห์มีไม่พอหรือ ในไม่ช้าท่านจะได้เห็นว่า จะเป็นไปตามที่เราพูดหรือไม่”

 

พระเจ้าประทานพระจิตแก่บรรดาผู้อาวุโส

24โมเสสออกไปบอกประชากรตามที่พระยาห์เวห์ตรัส เขารวบรวมผู้อาวุโสเจ็ดสิบคน ให้มายืนอยู่รอบกระโจมนัดพบ 25พระยาห์เวห์เสด็จลงมาในเมฆ ตรัสแก่โมเสส พระองค์ทรงเอาจิตส่วนหนึ่งที่อยู่ในโมเสสประทานให้ผู้อาวุโสเจ็ดสิบคนเหล่านั้น เมื่อพระจิตลงมาเหนือเขาเหล่านั้นแล้ว เขาก็เริ่มพูดเหมือนประกาศก แล้วก็หยุดไป

26ในบรรดาผู้อาวุโสเจ็ดสิบคน มีอยู่สองคนชื่อเอลดาดและเมดาดคงอยู่ในค่าย ไม่ได้ไปที่กระโจมนัดพบ พระจิตก็ลงมาเหนือเขาทั้งสองคนด้วย เขาเริ่มพูดเหมือนประกาศกอยู่ในค่าย 27ชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งไปบอกโมเสส และรายงานให้รู้ว่า “เอลดาดและเมดาดกำลังพูดเหมือนประกาศกอยู่ในค่าย” 28โยชูวาบุตรของนูนเป็นผู้ช่วยโมเสสมาตั้งแต่เขายังเป็นหนุ่มก็กล่าวแก่โมเสสว่า “โมเสสเจ้านาย จงห้ามเขาเถิด” 29โมเสสตอบว่า “ท่านอิจฉาแทนเราหรือ เราปรารถนาจะให้พระยาห์เวห์ประทานพระจิตของพระองค์แก่ประชากรทั้งปวง และให้เขาทุกคนเป็นประกาศกด้วย” 30แล้วโมเสสกับผู้อาวุโสของอิสราเอลทั้งเจ็ดสิบคนก็กลับเข้าไปในค่าย

 

นกคุ่ม

31พระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้ลมพัดจากทะเล พัดฝูงนกคุ่มมาตกที่ค่าย กองสูงจากพื้นดินประมาณสองศอกอยู่รอบค่ายทุกทิศทุกทางเป็นระยะทางเดินหนึ่งวัน 32ประชากรออกไปจับนกคุ่มตลอดวัน ตลอดคืนและตลอดวันรุ่งขึ้นด้วย ไม่มีผู้ใดจับนกได้น้อยกว่าสองตัน ประชากรนำนกออกตากแห้งไว้รอบค่าย 33ขณะที่เนื้อนกยังอยู่ในปากไม่ทันเคี้ยว พระยาห์เวห์ทรงพระพิโรธ และทรงบันดาลให้เกิดโรคระบาดอย่างรุนแรงในหมู่ประชากร

34เขาจึงตั้งชื่อสถานที่นั้นว่า ขิบโรทหัทตาอาวาห์ มีความหมายว่า ป่าช้าคนตะกละ เนื่องจากเขาได้ฝังคนตะกละไว้ที่นั่น

35จากขิบโรทหัทตาอาวาห์ ประชากรอิสราเอลออกเดินทางถึงฮาเซโรท และได้ตั้งค่ายที่นั่น

เช้าวันใหม่ใส่ใจพระวาจา

Lectio Divina-Daily 2022

เช้าวันเสาร์เราคิดถึงพระวาจา

Video อบรมพระคัมภีร์

ความรู้พื้นฐานพระคัมภีร์และหนังสือปฐมกาล

หนังสืออพยพและเลวีนิติ

หนังสือกันดารวิถีและเฉลยธรรมบัญญัติ

หนังสือโยชูวา ผู้วินิจฉัยและนางรูธ

หนังสือซามูแอล ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศาวดาร เอสราและเนหะมีย์

หนังสือโทบิต ยูดิธ เอสเธอร์และมัคคาบี 1 และ 2

ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประกาศกและประกาศกอาโมส

หนังสือประกาศกโฮเชยาและมีคาห์

หนังสือประกาศกอิสยาห์

หนังสือประกาศกโยนาห์และประกาศกเศฟันยาห์

หนังสือประกาศกนาฮูมและฮาบากุก

หนังสือประกาศกเยเรมีห์-เพลงคร่ำครวญ-บารุค

หนังสือประกาศกเอเสเคียลและดาเนียล

บทเทศน์บนภูเขา มธ. 5-7

พระวรสารนักบุญมัทธิว 10,13,18

พระวรสารนักบุญมาระโก

หนังสือกิจการอัครสาวก