ยาโคบรับบุตรทั้งสองคนของโยเซฟเป็นบุตรบุญธรรมและอวยพรa
48 1ต่อมาไม่นาน มีผู้บอกโยเซฟว่า “บิดาของท่านป่วย” โยเซฟจึงนำบุตรชายทั้งสองคน คือมนัสเสห์และเอฟราอิมไปหายาโคบ 2เมื่อมีผู้มาบอกยาโคบว่า “โยเซฟบุตรชายของท่านมาหา” อิสราเอลจึงรวบรวมกำลังลุกขึ้นนั่งบนเตียง 3ยาโคบพูดกับโยเซฟว่า “พระเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพ ทรงสำแดงพระองค์แก่พ่อที่เมืองลูซ ในแผ่นดินคานาอัน และทรงอวยพรพ่อ 4ตรัสว่า ‘เราจะให้ท่านมีลูกหลานจำนวนมาก เป็นชนหลายชาติ เราจะให้แผ่นดินนี้แก่ลูกหลานที่จะมาภายหลังท่านเป็นกรรมสิทธิ์ตลอดไป’ 5บัดนี้ ลูกชายทั้งสองคนของลูกที่เกิดในอียิปต์ก่อนที่พ่อจะมาอยู่กับลูกที่นี่ก็เป็นลูกของพ่อด้วย เอฟราอิมและมนัสเสห์เป็นลูกของพ่อเท่ากับรูเบนและสิเมโอน 6แต่ลูกคนอื่นที่เกิดมาภายหลังสองคนนี้จะเป็นของลูก และจะรับมรดกร่วมกับพี่ทั้งสองคนของเขา
7พ่อทำเช่นนี้ก็เพราะเมื่อพ่อกลับจากปัดดาน ราเคลแม่ของลูกbสิ้นชีวิตในแผ่นดินคานาอันขณะที่เดินทางอยู่ใกล้เมืองเอฟราธาห์ ทำให้พ่อเศร้าโศกมาก พ่อจึงฝังแม่ของลูกไว้ที่นั่นข้างทางไปเมืองเอฟราธาห์ คือเบธเลเฮม”
8เมื่ออิสราเอลเห็นบุตรชายของโยเซฟ เขาถามว่า “เด็กเหล่านี้เป็นใคร” 9โยเซฟตอบว่า “เป็นลูกที่พระเจ้าประทานให้ลูกที่นี่” ยาโคบจึงว่า “พาเขามาหาพ่อซิ พ่อจะได้อวยพรเขา” 10ขณะนั้น ตาของอิสราเอลขุ่นมัวเพราะความชรา เขามองเห็นไม่ชัดเจน โยเซฟก็พาบุตรทั้งสองคนมาใกล้ ยาโคบจึงจูบและกอดเด็กทั้งสองคน 11อิสราเอลพูดกับโยเซฟว่า “พ่อไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นหน้าลูกอีก และบัดนี้ พระเจ้ายังโปรดให้พ่อได้เห็นลูกของลูกอีกด้วย” 12โยเซฟก็รับบุตรของตนจากตักของยาโคบ กราบลงศีรษะจรดพื้นc
13แล้วจูงบุตรทั้งสองคน มือขวาจูงเอฟราอิมไปยืนอยู่ทางซ้ายของอิสราเอล มือซ้ายจูงมนัสเสห์ไปยืนอยู่ทางขวา 14แต่อิสราเอลไขว้มือ มือขวาวางบนศีรษะของเอฟราอิม ซึ่งเป็นคนน้อง มือซ้ายวางบนศีรษะของมนัสเสห์ ทั้งๆ ที่มนัสเสห์เป็นคนพี่ 15แล้วอวยพรโยเซฟว่า
“พระเจ้าซึ่งอับราฮัมและอิสอัคบิดาของข้าพเจ้าได้รับใช้อยู่เสมอ
พระเจ้าผู้ทรงนำข้าพเจ้าอย่างผู้เลี้ยงแกะ ตั้งแต่ข้าพเจ้าเกิดจนถึงวันนี้
16ทูตสวรรค์ผู้ทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นจากภยันตรายทั้งปวง
ขอพระองค์ทรงอวยพรเด็กทั้งสองคนนี้
ขอให้นามของข้าพเจ้า
นามของอับราฮัมและอิสอัคบิดาของข้าพเจ้า
ดำรงอยู่ต่อไปในเขาทั้งสองคน
และให้เขาทวีจำนวนมากบนแผ่นดิน”
17โยเซฟไม่สบายใจที่เห็นว่า บิดาวางมือขวาบนศีรษะของเอฟราอิม จึงจับมือของบิดา เปลี่ยนจากศีรษะของเอฟราอิมมาวางบนศีรษะของมนัสเสห์d 18แล้วบอกบิดาว่า “ไม่ใช่ครับพ่อ คนนี้เป็นพี่ จงวางมือขวาบนศีรษะของเขาเถิด” 19บิดาไม่ยอม พูดว่า “พ่อรู้แล้วลูก พ่อรู้ว่าเขาจะเป็นชนชาติด้วย เขาจะยิ่งใหญ่ แต่น้องชายจะยิ่งใหญ่กว่าพี่ชาย ลูกหลานของเขาจะได้เป็นชนหลายชาติ”e
20ยาโคบอวยพรทั้งสองคนในวันนั้นว่า
“ชาวอิสราเอลจะกล่าวอวยพรโดยใช้คำอวยพรแก่ลูกทั้งสองคนนี้fเป็นแบบอย่าง โดยกล่าวว่า ขอพระเจ้าทรงทำให้ท่านเป็นเหมือนเอฟราอิมและมนัสเสห์เถิด”
ยาโคบจึงตั้งให้เอฟราอิมเป็นใหญ่กว่ามนัสเสห์
21แล้วอิสราเอลพูดกับโยเซฟว่า “พ่อกำลังจะตายอยู่แล้ว แต่พระเจ้าจะสถิตกับลูก และจะทรงนำลูกกลับไปยังแผ่นดินของบรรพบุรุษ 22พ่อให้อะไรแก่ลูกมากกว่าให้พี่น้องของลูก คือให้ที่ดินแถบเชเคมgที่พ่อยึดมาได้จากชาวอาโมไรต์ด้วยดาบและธนูของพ่อแก่ลูก”
48 a เรื่องราวในบทนี้รวมตำนานหลายสายด้วยกัน คือ ตำนานยาห์วิสต์ เอโลฮิสต์ (ข้อ 1-2, 8-22) และตำนานสงฆ์ (ข้อ 3-7) ตำนานเหล่านี้ใช้เรื่องความปรารถนาของยาโคบก่อนตาย เพื่อแสดงว่าทำไมมนัสเสห์และเอฟราอิมบุตรของโยเซฟจึงเป็นบรรพบุรุษของเผ่าที่มีความสำคัญเท่ากับเผ่าอื่นๆ ซึ่งมีบุตรของยาโคบเป็นบรรพบุรุษ และทำไมสองเผ่านี้จะรุ่งเรือง และทำไมเผ่าเอฟราอิมจึงสำคัญกว่าเผ่ามนัสเสห์
b “แม่ของลูก” แปลตามต้นฉบับของชาวสะมาเรียและภาษากรีก ไม่มีในต้นฉบับภาษาฮีบรู
c โยเซฟวางบุตรของตนไว้บนตักของยาโคบ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพิธีรับบุตรบุญธรรม (ดู 30:3 เกี่ยวกับการรับเป็นบุตรบุญธรรม ดู 16:2, 26) โยเซฟรับบุตรทั้งสองคนกลับมา แล้วกราบศีรษะจรดพื้นเพื่อรับพรจากบิดาพร้อมกับบุตรทั้งสองคน
d คนโบราณคิดว่าการวางมือบนศีรษะเพื่ออวยพรเกิดผลในตัว มือขวาให้พรมากกว่ามือซ้าย
e เอฟราอิมจะได้เป็นเผ่าสำคัญที่สุดในบรรดาเผ่าทางเหนือจริงๆ และเป็นแกนนำในการสร้างอาณาจักรอิสราเอล
f “ลูกทั้งสองคน” แปลตามต้นฉบับภาษากรีกและอาราเมอิก แต่ต้นฉบับภาษาฮีบรูเป็นเอกพจน์
g คำว่า “เชเคม” ในภาษาฮีบรูหมายความว่า “ไหล่ บ่า” และยังเป็นชื่อสถานที่ (เมืองเชเคม) อีกด้วย ซึ่งต่อมาจะเป็นกรรมสิทธิ์ของลูกหลานของโยเซฟและเป็นสถานที่ที่โยเซฟจะถูกฝังไว้ (ยชว 24:32) ข้อความนี้จึงเป็นการเล่นคำ ยาโคบแบ่งแผ่นดินคานาอันให้บรรดาบุตรในฐานะที่เป็นหัวหน้าครอบครัว หรือเป็นประธานในพิธีบูชาซึ่งแบ่งสัตว์ที่ถวายเป็นบูชาแก่ผู้มาร่วมพิธี (1 ซมอ 1:4) ไหล่ของสัตว์ถือว่าเป็นส่วนที่ดีที่สุด (1 ซมอ 9:23-24) เรื่องนี้คงมาจากตำนานอีกสายหนึ่งที่เล่าว่ายาโคบแบ่งแผ่นดินคานาอัน และยึดครองเชเคม แต่ตาม 33:19 ยาโคบเพียงแต่ซื้อที่นาไว้เท่านั้น
