ยาโคบเดินทางไปอียิปต์^a

46 ¹อิสราเอลออกเดินทางพร้อมกับทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่มี เมื่อมาถึงเบเออร์เชบา เขาก็ถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้าของอิสอัคบิดาของตน ²พระเจ้าตรัสกับอิสราเอลในนิมิตเวลากลางคืน^bว่า “ยาโคบเอ๋ย ยาโคบ” เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่” ³พระองค์จึงตรัสว่า “เราคือพระเจ้า พระเจ้าของบิดาของท่าน อย่ากลัวที่จะต้องไปอียิปต์เลย เราจะให้ท่านเป็นชนชาติใหญ่ที่นั่น ⁴เราจะไปอียิปต์กับท่านด้วย แล้วเราจะพาท่านกลับมาที่นี่อีกอย่างแน่นอน หลังจากที่โยเซฟจะปิดตาของท่านแล้ว” ⁵ยาโคบจึงเดินทางต่อไปจากเบเออร์เชบา บรรดาบุตรของอิสราเอลให้ยาโคบผู้บิดากับเด็กๆ และภรรยาขึ้นเกวียนที่กษัตริย์ฟาโรห์ทรงส่งมารับ

          ⁶เขาทั้งหลายต้อนฝูงสัตว์และนำทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่ได้มาในแผ่นดินคานาอันไปอียิปต์ ยาโคบพาลูกหลานของตน ⁷คือบุตรชาย บุตรหญิง หลานชาย หลานสาวทั้งหมดของเขาไปอียิปต์ด้วย

ครอบครัวของยาโคบ^c

          ⁸ต่อไปนี้เป็นรายชื่อบรรดาบุตรของอิสราเอลที่เข้ามาในอียิปต์ ยาโคบกับบรรดาบุตรชาย มีรูเบน บุตรชายคนโตของยาโคบ ⁹บุตรชายของรูเบนคือ ฮาโนค ปัลลู เฮสโรนและคารมี ¹⁰บุตรชายของสิเมโอนคือ เยมูเอล ยามีน โอหาด ยาคีน โศหาร์ และชาอูล ซึ่งเป็นบุตรของหญิงชาวคานาอัน ¹¹บุตรชายของเลวีคือ เกอร์โชน โคฮาท และเมรารี ¹²บุตรชายของยูดาห์คือ เอร์ โอนัน เชลาห์ เปเรศ และเศราห์ (แต่เอร์และโอนันตายในแผ่นดินคานาอัน) บุตรชายของเปเรศคือ เฮสโรนและฮามูล ¹³บุตรชายของอิสสาคาร์คือ โทลา ปูวาห์ โยบ และชิมโรน ¹⁴บุตรชายของเศบูลุนคือ เสเรด เอโลน และยาเลเอล ¹⁵คนเหล่านี้เป็นบุตรชายของนางเลอาห์ที่เกิดจากยาโคบในปัดดานอารัม รวมทั้งดีนาห์บุตรหญิง ลูกหลานของนางเลอาห์มีทั้งหมดสามสิบสามคน

          ¹⁶บุตรชายของกาดคือ ศิฟีโยน ฮักกี ชูนี เอสโบน เอรี อาโรดี และอาเรลี ¹⁷บุตรชายของอาเชอร์คือ ยิมนาห์ ยิชวาห์ ยิชวี เบรียาห์ รวมทั้งน้องสาวชื่อ เสราห์ บุตรชายของเบรียาห์คือ เฮเบอร์และมัลคีเอล ¹⁸ทั้งสิบหกคนนี้เป็นลูกหลานของยาโคบเกิดจากนางศิลปาห์ ซึ่งลาบันยกให้แก่นางเลอาห์บุตรหญิง

          ¹⁹บุตรชายของนางราเคลภรรยาของยาโคบคือ โยเซฟและเบนยามิน ²⁰มนัสเสห์และเอฟราอิมเกิดจากนางอาเสนัทกับโยเซฟในอียิปต์ นางอาเสนัทผู้นี้เป็นบุตรหญิงของโปทิเฟรา สมณะแห่งเมืองโอน ²¹บุตรชายของเบนยามินคือ เบลา เบเคอร์ อัชเบล เกรานาอามาน เอไฮ โรช มุปปิม ฮุปปิม และอาร์ด ²²ทั้งสิบสองคนนี้เป็นลูกหลานของยาโคบ เกิดจากนางราเคล

          ²³บุตรชายของดานคือ หุชิม ²⁴บุตรชายของนัฟทาลีคือ ยาเซเอล กุนี เยเซอร์และชิลเลม ²⁵ทั้งเจ็ดคนนี้เป็นลูกหลานของยาโคบ เกิดจากนางบิลฮาห์ ซึ่งลาบันยกให้แก่นางราเคลบุตรหญิง

          ²⁶ลูกหลานโดยตรงของยาโคบที่เข้ามาอียิปต์มีจำนวนทั้งหมดหกสิบหกคน ไม่นับภรรยาของบุตรชาย ²⁷โยเซฟมีบุตรชายสองคนเกิดในอียิปต์ ทำให้สมาชิกครอบครัวยาโคบซึ่งเข้ามาในอียิปต์มีจำนวนทั้งหมดเจ็ดสิบคน^d

โยเซฟต้อนรับบิดาและพี่น้อง

          ²⁸อิสราเอลให้ยูดาห์ล่วงหน้าไปพบโยเซฟ เพื่อบอก^eโยเซฟให้มาพบที่แคว้นโกเชน เมื่อทุกคนมาถึงแคว้นโกเชน ²⁹โยเซฟจัดเตรียมรถม้าของตนไปรับอิสราเอลบิดาที่แคว้นโกเชน เมื่อเห็นบิดา เขาก็เข้าสวมกอดบิดาไว้ พลางร้องไห้เป็นเวลานาน ³⁰อิสราเอลจึงพูดกับโยเซฟว่า “บัดนี้ พ่อตายได้แล้ว เพราะพ่อได้เห็นลูกและรู้ว่าลูกยังมีชีวิตอยู่”

          ³¹โยเซฟพูดกับบรรดาพี่น้องและครอบครัวของบิดาว่า “ข้าพเจ้าจะกลับไปทูลกษัตริย์ฟาโรห์ว่า บรรดาพี่น้องและครอบครัวของบิดาข้าพเจ้าที่เคยอยู่ในแผ่นดินคานาอันมาอยู่กับข้าพเจ้าแล้ว ³²คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนเลี้ยงแพะแกะและดูแลฝูงสัตว์ เขาต้อนฝูงแพะแกะและฝูงโค และนำทรัพย์สมบัติทั้งหมดมาด้วย ³³ถ้ากษัตริย์ฟาโรห์ทรงเรียกท่าน และถามว่า ‘ท่านทั้งหลายมีอาชีพอะไร’ ³⁴ท่านจะต้องตอบว่า ‘ผู้รับใช้ของพระองค์เป็นผู้เลี้ยงสัตว์มาตั้งแต่เด็กเหมือนกับบรรพบุรุษ’ ถ้าพูดเช่นนี้ท่านทั้งหลายจะได้อยู่ในแคว้นโกเชน เพราะชาวอียิปต์รังเกียจพวกคนเลี้ยงแพะแกะทุกคน”^f

46 a ข้อความนี้รวมตำนานทั้งสองสายเข้าด้วยกัน ตำนานยาห์วิสต์เล่าว่าอิสราเอลออกเดินทางจากเฮโบรนดังที่กล่าวไว้ใน 37:14 ส่วนตำนานเอโลฮิสต์เล่าว่ายาโคบออกเดินทางจากเบเออร์เชบา

^b พระเจ้าทรงสำแดงพระองค์แก่บรรดาบรรพบุรุษเป็นครั้งสุดท้าย พระองค์ทรงบัญชาให้ยาโคบลงไปอียิปต์ เช่นเดียวกับที่ทรงบัญชาให้อับราฮัมออกเดินทางไปยังแผ่นดินคานาอัน (12:1)  ข้อ 4 พูดเป็นนัยถึงการอพยพ

^c ผู้เรียบเรียงนำรายชื่อสมาชิกในครอบครัวของยาโคบจากตำนานสงฆ์แทรกไว้ที่นี่ ทั้งๆ ที่รายชื่อนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องการเดินทางไปอียิปต์แม้แต่น้อย

^d ต้นฉบับภาษากรีก เพิ่มชื่อลูกหลานของเอฟราอิมและมนัสเสห์อีกห้าชื่อ ทำให้รวมได้ทั้งสิ้นเจ็ดสิบห้าคนเหมือนกับที่พบได้ใน กจ 7:14

^e “บอกให้มาพบ” เป็นการแปลโดยคาดคะเน เพราะต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน

^f เราไม่รู้ว่าประโยคสุดท้ายนี้เป็นคำพูดของโยเซฟหรือเป็นข้อสังเกตของผู้เรียบเรียง หรือเป็นคำอธิบายของผู้คัดลอก บางคนอธิบายว่าข้อความนี้สะท้อนความรู้สึกเกลียดชังที่ชาวอียิปต์มีต่อชาวฮิกโซส “คนเลี้ยงสัตว์” ที่มาปกครองอียิปต์ในสมัยนั้น แต่การอธิบายเช่นนี้เกิดขึ้นหลังสมัยพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชหรือหลายร้อยปีภายหลัง