32 1เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ลาบันจูบลาอวยพรบุตรหญิงและหลานๆ ออกเดินทางกลับไปบ้าน 2ขณะที่ยาโคบกำลังเดินทาง ทูตสวรรค์ของพระเจ้ามาพบเขา 3เมื่อยาโคบเห็นทูตสวรรค์ เขาพูดว่า “นี่เป็นค่ายของพระเจ้า” เขาจึงตั้งชื่อสถานที่นั้นว่ามาหะนาอิมa
ยาโคบเตรียมพบเอซาวb
4ยาโคบส่งผู้นำสารล่วงหน้าไปพบเอซาวพี่ชายในแผ่นดินเสอีร์ ทุ่งกว้างแห่งเอโดม 5สั่งว่า “จงพูดกับเอซาวพี่ชายของฉันว่าดังนี้ ยาโคบผู้รับใช้ของท่านพูดว่า ข้าพเจ้าอาศัยอยู่กับลาบันเหมือนคนแปลกถิ่นมาจนถึงบัดนี้ 6ข้าพเจ้าเป็นเจ้าของโค ลา ฝูงแพะแกะ และทาสชายหญิง ข้าพเจ้าส่งผู้นำสารเหล่านี้มาเรียนท่านผู้เป็นเจ้านายของข้าพเจ้า โดยหวังว่าจะได้รับความกรุณาจากท่าน” 7ผู้นำสารกลับมาหายาโคบ พูดว่า “เราไปหาเอซาวพี่ชายของท่านมาแล้ว เขากำลังเดินทางมาพบท่าน มีคนมาด้วยสี่ร้อยคน”
8ยาโคบกลัวและเป็นทุกข์มาก เขาแบ่งผู้คนที่มาด้วยออกเป็นสองพวก ทั้งแบ่งแพะแกะ ฝูงโคและอูฐcด้วย 9คิดในใจว่า “ถ้าเอซาวมาโจมตีพวกแรก อีกพวกหนึ่งก็จะหลบหนีไปได้” 10แล้วยาโคบอธิษฐานว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของอับราฮัมบรรพบุรุษ และพระเจ้าของอิสอัคบิดาของข้าพเจ้า พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘จงกลับไปยังแผ่นดินของท่าน ไปหาญาติพี่น้องของท่าน เราจะบันดาลให้ทุกอย่างเรียบร้อย’ 11ข้าพเจ้าไม่สมควรจะได้รับความรักมั่นคง และความซื่อสัตย์ที่ทรงสำแดงต่อผู้รับใช้ของพระองค์ เมื่อข้าพเจ้าข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปนั้น ข้าพเจ้ามีแต่ไม้เท้าเพียงอันเดียว บัดนี้ ข้าพเจ้ากลับมาพร้อมด้วยฝูงคนและฝูงสัตว์สองกลุ่ม 12ขอพระองค์ทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นจากมือของเอซาวพี่ชายของข้าพเจ้าด้วยเถิด ข้าพเจ้ากลัวว่าเขาจะโจมตีและทำร้ายข้าพเจ้า ภรรยาและบุตร 13แต่พระองค์เคยตรัสว่า ‘เราจะบันดาลให้ทุกอย่างเรียบร้อย จะทำให้ท่านมีลูกหลานจำนวนมากนับไม่ถ้วนเหมือนเม็ดทรายตามชายทะเล’” 14คืนนั้น ยาโคบพักแรมอยู่ที่นั่น
เขาเลือกของกำนัลจากสัตว์ที่เขามีอยู่ให้เอซาวพี่ชาย คือ 15แพะเพศเมียสองร้อยตัว เพศผู้ยี่สิบตัว แกะเพศเมียสองร้อยตัว เพศผู้ยี่สิบตัว 16อูฐแม่ลูกอ่อนสามสิบตัวพร้อมกับลูกโคเพศเมียสี่สิบตัว เพศผู้สิบตัว ลาเพศเมียยี่สิบตัว เพศผู้สิบตัว 17เขามอบสัตว์เหล่านี้ให้ผู้รับใช้ดูแล โดยแยกกันแต่ละฝูง สั่งว่า “จงต้อนฝูงสัตว์เดินทางไปข้างหน้า ทิ้งระยะห่างกันพอสมควร” 18เขาสั่งผู้ที่นำหน้าว่า “เมื่อเอซาวพี่ชายของข้าพเจ้าพบท่าน ถามว่า ‘ท่านเป็นคนของใคร ท่านกำลังไปไหน สัตว์ที่กำลังต้อนอยู่นี้เป็นของผู้ใด’ 19ท่านจะต้องตอบว่า ‘เป็นของยาโคบผู้รับใช้ของท่าน นี่เป็นของกำนัลที่เขาส่งให้เอซาวนายของข้าพเจ้า ส่วนยาโคบนั้นกำลังตามมา’” 20เขาสั่งผู้นำฝูงที่สอง ที่สาม และทุกคนที่ต้อนฝูงสัตว์อย่างเดียวกันว่า เมื่อท่านพบเอซาว 21ท่านต้องพูดกับเขาเช่นนี้ว่า “ยาโคบผู้รับใช้ของท่านกำลังตามมา” ยาโคบคิดว่า “ข้าพเจ้าจะส่งของกำนัลล่วงหน้าไปก่อน เพื่อเอาใจเขา เขาคงจะต้อนรับอย่างดี เมื่อข้าพเจ้าไปพบเขา” 22ฝูงสัตว์ที่เป็นของกำนัลล่วงหน้าไปก่อน คืนนั้นยาโคบพักแรมอยู่ในกระโจม
ยาโคบต่อสู้กับพระเจ้าd
23คืนนั้น ยาโคบลุกขึ้น พาภรรยาทั้งสองคน ทาสหญิงทั้งสองคน บุตรทั้งสิบเอ็ดคนเดินข้ามลำธารยับบอก ตรงที่ตื้น 24เขาส่งบุตรภรรยาข้ามลำธารและส่งทรัพย์สมบัติทั้งหมดไปด้วย 25เหลือแต่ยาโคบตามลำพัง
บุรุษผู้หนึ่งeต่อสู้กับเขาจนรุ่งสาง 26เมื่อบุรุษผู้นั้นเห็นว่า จะเอาชนะยาโคบไม่ได้ ก็ทุบข้อต่อสะโพกของเขา สะโพกของยาโคบก็เคล็ดไปขณะที่เขาต่อสู้กันอยู่ 27บุรุษนั้นจึงว่า “ปล่อยฉันไปเถิด เพราะสว่างแล้ว” ยาโคบตอบว่า “ข้าพเจ้าจะไม่ยอมปล่อยท่านไปจนกว่าท่านจะอวยพรข้าพเจ้า” 28บุรุษผู้นั้นจึงถามยาโคบว่า “ท่านชื่ออะไร” ยาโคบตอบว่า “ข้าพเจ้าชื่อยาโคบ” 29บุรุษผู้นั้นจึงว่า “ชื่อของท่านจะไม่ใช่ยาโคบอีก แต่ชื่ออิสราเอลf เพราะท่านได้ต่อสู้กับพระเจ้าและกับมนุษย์ แล้วท่านก็ชนะ” 30ยาโคบจึงขอร้องว่า “โปรดบอกชื่อของท่านแก่ข้าพเจ้าด้วย” เขาตอบว่า “ท่านถามชื่อของฉันไปทำไม” แล้วก็อวยพรยาโคบที่นั่น
31ยาโคบจึงเรียกชื่อสถานที่นั้นว่าเปนูเอล พูดว่า “ข้าพเจ้าได้เห็นพระเจ้าอย่างเต็มตาแล้วยังมีชีวิตอยู่ได้”g 32ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นเมื่อยาโคบผ่านเปนูเอล เดินกะโผลกกะเผลกเพราะสะโพกเคล็ด 33ด้วยเหตุนี้ ชาวอิสราเอลจึงไม่กินเส้นเอ็นที่ข้อต่อสะโพกhจนกระทั่งทุกวันนี้ เพราะยาโคบถูกทุบตรงข้อต่อสะโพกนั่นเอง
32 a “มาหะนาอิม” แปลว่า “สองค่าย” คือ ค่ายของลาบันและค่ายของยาโคบ หรืออาจหมายถึง “สองค่าย” ในเรื่องต่อไป (ข้อ 8-11) ก็ได้ ข้อ 1-3 มาจากตำนานเอโลฮิสต์
b เมื่อยาโคบมาถึงเขตแดนของเอซาว เขาใช้ความระมัดระวังอย่างที่คณะเดินทางย่อมใช้เมื่อเข้าดินแดนที่ไม่เป็นมิตร ข้อความบทนี้เล่าถึงความระมัดระวังของยาโคบสองแบบ แบบแรกมาจากตำนานยาห์วิสต์ (ข้อ 4-14ก) อีกแบบหนึ่งตามตำนานเอโลฮิสต์ (ข้อ 14ข-22) ตำนานทั้งสองสอดคล้องกันตรงที่พูดถึงความอ่อนน้อมของยาโคบต่อเอซาว เช่นที่เคยกล่าวแล้วใน 27:41-45 ตรงกับนิสัยของพี่น้องสองคนนี้ตามที่เล่าไว้ใน 25:27 และ 27:40
c “และอูฐ” ตามต้นฉบับภาษาฮีบรู ซึ่งไม่มีในต้นฉบับภาษากรีก
d เรื่องลึกลับเรื่องนี้อาจมาจากตำนานยาห์วิสต์ พูดถึงการใช้กำลังกายปลุกปล้ำกับพระเจ้าและดูเหมือนว่ายาโคบชนะ ยาโคบตระหนักว่าคู่ต่อสู้ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแต่มาจากพระเจ้า จึงบังคับให้อวยพรตน อย่างไรก็ตาม พระคัมภีร์หลีกเลี่ยงไม่กล่าวถึงพระนามพระยาห์เวห์ และคู่ต่อสู้ก็ไม่ยอมเปิดเผยชื่อของตน ผู้เขียนใช้เรื่องโบราณเพื่ออธิบายความหมายของชื่อ peni’el (“พระพักตร์ของพระเจ้า”) และที่มาของชื่อ “อิสราเอล” ในเวลาเดียวกันเขาเล่าเรื่องนี้ให้มีความหมายทางศาสนาด้วย คือยาโคบยึดมั่นในพระเจ้า และบังคับเอาพรจากพระองค์ ตั้งแต่นั้นมาทุกคนที่มีชื่ออิสราเอลจะอ้างสิทธิที่จะรับพรจากพระเจ้าได้
e “บุรุษผู้หนึ่ง” หรือ “ชายคนหนึ่ง” ไม่เจาะจง
f “อิสราเอล” ได้รับการอธิบายว่ามาจากรากศัพท์ sarah ซึ่งพบได้ที่นี้ และใน ฮชย 12:5 เท่านั้น ชื่ออิสราเอลอาจหมายความว่า “ขอพระเจ้าทรงสำแดงพลัง” แต่เรื่องนี้อธิบายความหมายว่า “เขาแสดงพลังปล้ำกับพระเจ้า” เป็นการอธิบายความหมายแบบชาวบ้าน ปฐก 35:10 จะอธิบายการเปลี่ยนชื่อของยาโคบอีกแบบหนึ่ง ซึ่งอาจเป็นเรื่องที่เล่ากันก่อนเรื่องที่นี่ การที่ยาโคบมีสองชื่ออาจเป็นเครื่องหมายแสดงการรวมเผ่าสองเผ่าเข้าด้วยกัน คือเผ่า “ยาโคบ” และ “อิสราเอล” (ดู 33:20 พระเจ้าของอิสราเอล)
g การเห็นพระเจ้า คือ ความตายของมนุษย์ การเห็นพระเจ้าและยังมีชีวิตอยู่จึงเป็นเครื่องหมายแสดงว่าพระเจ้าทรงโปรดปรานเป็นพิเศษ (ดู อพย 33:20 เชิงอรรถ i)
h พระคัมภีร์ไม่กล่าวถึงข้อห้ามเรื่องนี้เลย
