น้ำลดระดับ
8 1พระเจ้าทรงระลึกถึงโนอาห์และสัตว์ทุกชนิด ทั้งสัตว์ป่าและสัตว์เลี้ยงที่อยู่กับเขาในเรือ พระเจ้าทรงบันดาลให้มีลมพัดบนแผ่นดิน ทำให้น้ำเริ่มลดลง 2บรรดาตาน้ำใต้บาดาล และประตูน้ำบนท้องฟ้าก็ปิด ฝนจากฟ้าก็หยุด 3น้ำค่อยๆ ลดจากแผ่นดิน หลังจากหนึ่งร้อยห้าสิบวันน้ำลดลงมาก 4จนกระทั่งในวันที่สิบเจ็ด เดือนเจ็ด เรือก็มาค้างอยู่บนเทือกเขาอารารัต 5น้ำค่อยๆ ลดลงต่อไปจนถึงเดือนสิบ ในวันแรกของเดือนที่สิบ ยอดเขาทั้งหลายก็ปรากฏขึ้น
6ต่อมาอีกสี่สิบวัน โนอาห์เปิดหน้าต่างที่เขาสร้างไว้ในเรือ 7และปล่อยนกกาออกไปตัวหนึ่ง มันบินไปและกลับมาทุกวันจนกระทั่งน้ำบนแผ่นดินลดแห้ง 8เขายังปล่อยนกพิราบตัวหนึ่งเพื่อดูว่าน้ำลดจากพื้นแผ่นดินแล้วหรือยัง 9แต่นกพิราบหาที่เกาะไม่พบ มันจึงบินกลับมาหาเขาในเรือ เพราะน้ำยังท่วมพื้นแผ่นดินอยู่ เขาจึงยื่นมือออกไปรับมันกลับเข้ามาในเรือกับเขา 10เขาคอยอยู่อีกเจ็ดวัน จึงปล่อยนกพิราบออกไปจากเรืออีก 11ครั้นถึงเวลาเย็น นกพิราบก็กลับมาหาเขา และคาบใบมะกอกเทศเขียวสดมาด้วย โนอาห์จึงรู้ว่าน้ำลดจากพื้นแผ่นดินแล้ว 12เขาคอยอีกเจ็ดวัน และปล่อยนกพิราบออกไปอีกครั้งหนึ่ง มันไม่กลับมาหาเขาอีกเลย
13เมื่อโนอาห์aมีอายุหกร้อยหนึ่งปี ในวันที่หนึ่งเดือนแรก น้ำเริ่มแห้งจากแผ่นดิน โนอาห์เปิดหลังคาเรือมองดูและเห็นว่าพื้นดินกำลังแห้ง
14ในวันที่ยี่สิบเจ็ดเดือนที่สอง แผ่นดินก็แห้งสนิท
โนอาห์ออกจากเรือ
15พระเจ้าตรัสกับโนอาห์ว่า 16“ท่านจงออกจากเรือ พร้อมกับภรรยา บุตรชายและบุตรสะใภ้ 17จงพาสัตว์ทั้งปวงที่อยู่กับท่านออกมาด้วย สิ่งมีชีวิตทุกชนิด คือ นก สัตว์เลี้ยง และสัตว์ที่เลื้อยคลานบนแผ่นดิน ให้มันออกไปทั่วโลก ได้สืบพันธุ์และทวีจำนวนขึ้น 18โนอาห์จึงออกจากเรือพร้อมกับบุตรชาย ภรรยา และบุตรสะใภ้ 19สัตว์ทั้งปวง ทั้งสัตว์ป่า สัตว์เลี้ยง นกทุกชนิด และสัตว์ที่เลื้อยคลานบนแผ่นดินทุกชนิดได้ออกมาจากเรือตามชนิดของมัน
20โนอาห์สร้างพระแท่นบูชาสำหรับพระยาห์เวห์ เขาเลือกสัตว์และนกที่ไม่มีมลทินแต่ละชนิดมาเผาเป็นเครื่องบูชาบนพระแท่นนั้น 21พระยาห์เวห์ทรงได้กลิ่นหอมbของเครื่องบูชา จึงทรงดำริในพระทัยว่า “เราจะไม่สาปแช่งแผ่นดินเพราะการกระทำของมนุษย์อีกเลย แม้เรารู้ว่าใจของมนุษย์มักปรารถนาแต่สิ่งชั่วร้ายตั้งแต่เป็นเด็กc เราก็จะไม่ทำลายสิ่งมีชีวิตทั้งหลายอย่างที่เราได้กระทำมาแล้วอีก
22ตราบใดที่แผ่นดินยังคงอยู่
ฤดูหว่านและฤดูเก็บเกี่ยว
เวลาเย็นและเวลาร้อน
ฤดูร้อนและฤดูหนาว
วันและคืน
ยังมีอยู่ต่อไปตราบนั้น”d
8 a “เมื่อโนอาห์มีอายุ…” (ดู 7:11) แปลจากต้นฉบับภาษากรีก ข้อนี้ไม่พบในต้นฉบับภาษาฮีบรู
b เป็นการใช้ลักษณะของมนุษย์มากล่าวถึงพระเจ้า ต่อมาสำนวนนี้ (“ทรงได้กลิ่นหอม”) จะเป็นศัพท์เทคนิคในพิธีกรรม (ดู อพย 29:18, 25; ลนต 1:9, 13; กดว 28:2)
c “ใจ” คือ ส่วนที่อยู่ภายในของบุคคล ส่วนที่มองไม่เห็น และต่างจาก “เนื้อ” หรือส่วนที่มองเห็นภายนอก (2:21 เชิงอรรถ m) “ใจ” เป็นศูนย์กลางของสมรรถนะและบุคลิกภาพ เป็นที่เกิดของความคิด ความรู้สึก การพูด การตัดสินใจและการกระทำ พระเจ้าทรงรู้ถึงส่วนลึกที่สุดของใจ ไม่ว่าความประพฤติภายนอกของมนุษย์จะเป็นอย่างไร (1 ซมอ 16:7; สดด 17:3; 44:21; ยรม 11:20) ใจเป็นศูนย์กลางของความสำนึกถึงพระเจ้าและความสำนึกถึงศีลธรรม (สดด 51:10, 17; ยรม 4:4 เชิงอรรถ a; 31:31-33, 31 เชิงอรรถ l; อสค 36:26) มนุษย์แสวงหาพระเจ้า “ในใจ” ของตน (ฉธบ 4:29; สดด 105:3; 119:2, 10) ฟังพระองค์ (1 พกษ 3:9; บสร 3:29; ฮชย 2:16; ดู ฉธบ 30:14) รับใช้พระองค์ (1 ซมอ 12:20, 24) สรรเสริญพระองค์ (สดด 111:1) รักพระองค์ (ฉธบ 6:5) ใจซื่อๆ เที่ยงตรงและบริสุทธิ์คือใจของผู้ที่ไม่มีเงื่อนไข ไม่มีเจตนาแอบแฝง ไม่ตีสองหน้าในความสัมพันธ์กับพระเจ้าหรือกับเพื่อนมนุษย์ (ดู อฟ 1:18 เชิงอรรถ r)
d พระเจ้าทรงกำหนดกฎธรรมชาติขึ้นใหม่อีกครั้งหนึ่งเป็นการถาวร แม้พระเจ้าทรงทราบว่ามนุษย์จะชั่วร้ายต่อไป พระองค์ยังทรงรักษาสิ่งที่พระองค์ทรงเนรมิตสร้างไว้ และทุกสิ่งจะบรรลุถึงเป้าหมายที่พระองค์ทรงกำหนดแม้มนุษย์จะทำบาปอีก