“ถ้าท่านทั้งหลายยึดมั่นในวาจาของเรา ท่านก็เป็นศิษย์ของเราอย่างแท้จริง" (ยน. 8:31)

กฎหมายเกี่ยวกับทาส

21 1ต่อไปนี้เป็นกฎที่ท่านจะต้องประกาศให้ประชาชนรู้

2“เมื่อท่านซื้อทาสชาวฮีบรูมา เขาจะเป็นทาสรับใช้ท่านอยู่หกปี ในปีที่เจ็ดเขาจะเป็นอิสระโดยไม่ต้องจ่ายค่าไถ่ตนเอง 3ถ้าเขามาเป็นทาสในขณะที่ยังเป็นโสด ก็ให้เขาไปคนเดียว ถ้าเขามาเป็นทาสพร้อมกับภรรยา ก็ให้ปล่อยภรรยาไปกับเขาด้วย 4ถ้านายหาภรรยาให้เขา และหญิงนั้นให้กำเนิดบุตรชายหรือบุตรหญิง ภรรยาทาสกับลูกๆ จะต้องเป็นของนาย และชายนั้นจะเป็นอิสระได้แต่ผู้เดียว 5แต่ถ้าทาสประกาศว่า “ข้าพเจ้ารักนาย รักภรรยาและลูก ข้าพเจ้าไม่อยากเป็นอิสระ” 6ในกรณีเช่นนี้ นายจะนำเขามาเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า พาไปที่ประตูหรือเสาประตู เพื่อใช้เหล็กหมาดเจาะใบหูของเขา เขาจะเป็นทาสของนายไปตลอดชีวิต 7ถ้าชายใดขายบุตรหญิงเป็นทาสa นางจะไม่ได้เป็นอิสระดังทาสชาย 8ถ้านายตั้งใจรับนางไว้เป็นภรรยาb แต่นายไม่พอใจนางในภายหลัง เขาจะต้องยอมให้บิดาไถ่นางกลับไปได้ นายไม่มีสิทธิ์จะขายนางให้ชาวต่างชาติ เพราะจะเป็นการไม่ยุติธรรมต่อนาง

9ถ้าเขาคิดจะยกนางให้บุตรชาย เขาจะต้องปฏิบัติต่อนางเหมือนเป็นบุตรหญิงc 10ถ้าเขาจะรับหญิงอีกคนหนึ่งเป็นภรรยา เขาจะต้องให้ภรรยาคนแรกมีอาหาร เสื้อผ้า และสิทธิในฐานะภรรยาเหมือนที่นางเคยมี 11ถ้าเขาไม่ปฏิบัติต่อนางดังนี้ ก็ให้เขาปล่อยนางเป็นอิสระ โดยไม่ต้องรับเงินค่าไถ่”

 

ความผิดโทษประหารชีวิต

12ผู้ใดตีคนถึงตาย ผู้นั้นจะต้องถูกประหารชีวิต 13ถ้าเขาฆ่าคนโดยไม่เจตนา แต่เป็นอุบัติเหตุd ก็ให้เขาหนีไปอยู่ในที่ที่เราจะกำหนดไว้e 14แต่ถ้าผู้ใดมีเจตนาจะฆ่าผู้อื่นโดยวางแผนล่วงหน้า จะต้องนำผู้นั้นไปประหารชีวิต แม้จะต้องไปลากตัวออกมาจากแท่นบูชาของเราก็ตาม

15ผู้ใดทุบตีบิดาหรือมารดาของตน ผู้นั้นจะต้องถูกประหารชีวิต 16ผู้ใดลักพาผู้อื่นไปขาย หรือกักขังไว้ ผู้นั้นจะต้องถูกประหารชีวิต 17ผู้ใดสาปแช่งบิดาหรือมารดาของตน ผู้นั้นจะต้องถูกประหารชีวิต

 

การชดใช้ในกรณีทำร้ายร่างกาย

18เมื่อเกิดการทะเลาะวิวาท ถ้าคนหนึ่งใช้ก้อนหินทำร้ายอีกคนหนึ่ง หรือชกต่อยจนได้รับบาดเจ็บต้องพักรักษาตัว แต่ไม่ถึงตาย

19ต่อมา คนที่บาดเจ็บลุกขึ้นเดินไปไหนได้แม้จะต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุงกาย ผู้ที่ทำร้ายไม่ต้องถูกลงโทษ แต่ต้องจ่ายเงินให้ผู้บาดเจ็บเป็นการชดเชยเวลาที่เขาไม่อาจทำงานได้ และเป็นค่ารักษาพยาบาลผู้บาดเจ็บจนกว่าจะหายเป็นปกติ

20เมื่อผู้ใดใช้ไม้ตีทาสของตนจนตายคามือ ไม่ว่าจะเป็นทาสชายหรือทาสหญิง เขาจะต้องถูกลงโทษ 21แต่ถ้าทาสคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกวันหนึ่งหรือสองวัน เขาไม่ต้องถูกลงโทษ เพราะทาสนั้นเป็นสมบัติของเขา

22ถ้าชายที่กำลังต่อสู้กัน ไปชนหญิงมีครรภ์จนแท้งบุตร แต่นางไม่ได้รับบาดเจ็บอื่นๆ ผู้ที่ทำร้ายนางจะต้องถูกปรับตามจำนวนเงินที่สามีของนางเรียกร้อง และจะต้องจ่ายเงินต่อหน้าผู้พิพากษา 23แต่ถ้านางได้รับบาดเจ็บอื่นๆ ด้วย เขาจะต้องชดใช้ชีวิตแทนชีวิต 24ตาแทนตา ฟันแทนฟัน มือแทนมือ เท้าแทนเท้า 25รอยไหม้แทนรอยไหม้ บาดแผลแทนบาดแผล รอยฟกช้ำแทนรอยฟกช้ำf

26ถ้าผู้ใดตีนัยน์ตาของทาสชายหรือทาสหญิงจนบอด ผู้นั้นจะต้องปล่อยทาสไปเป็นอิสระ เป็นค่าชดเชยนัยน์ตานั้น 27ถ้าเขาทำให้ฟันของทาสชายหรือทาสหญิงหลุด เขาจะต้องปล่อยทาสนั้นไปเป็นอิสระเป็นค่าชดเชยฟันนั้น

28ถ้าโคตัวใดขวิดคนไม่ว่าชายหรือหญิงจนถึงแก่ชีวิต โคนั้นจะต้องถูกหินขว้างจนตาย และห้ามมิให้กินเนื้อโคนั้น ส่วนเจ้าของโคไม่มีความผิด 29แต่ถ้าโคมีนิสัยชอบไล่ขวิดคนมาก่อน และมีผู้ตักเตือนเจ้าของโคแล้ว เขายังไม่กักขังโคไว้ในคอก ถ้าโคนั้นขวิดใครตาย มันจะต้องถูกหินขว้างจนตาย และเจ้าของโคจะต้องถูกประหารชีวิตด้วย 30ถ้าถูกเรียกร้องค่าไถ่ชีวิต เจ้าของโคจะต้องจ่ายเต็มตามจำนวนที่เรียกร้องนั้นไถ่ชีวิตของตน 31ถ้าโคขวิดเด็กชายหรือเด็กหญิง ให้ถือตามกฎเดียวกัน 32ถ้าโคขวิดทาสชายหรือทาสหญิง ให้เจ้าของโคจ่ายเงินหนักสามสิบบาทให้เจ้าของทาส แล้วเอาหินขว้างโคนั้นให้ตาย

33ถ้าผู้ใดเปิดบ่อทิ้งไว้ หรือขุดบ่อแล้วไม่ปิด แล้วโคหรือลาตกลงไปในบ่อนั้น 34เจ้าของบ่อจะต้องจ่ายเงินชดใช้ค่าเสียหายแก่เจ้าของสัตว์ ส่วนสัตว์ที่ตายจะตกเป็นของเจ้าของบ่อ 35ถ้าโคของผู้ใดขวิดโคของผู้อื่นตาย ให้เจ้าของทั้งสองขายโคที่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วเอาเงินมาแบ่งกัน ส่วนเนื้อของโคที่ตายก็เอามาแบ่งกันด้วย 36แต่ถ้ารู้กันว่าโคมีนิสัยชอบขวิดตัวอื่น และเจ้าของไม่กักขังมันไว้ เจ้าของจะต้องชดใช้โดยให้โคเป็นแทนโคตาย และนำโคตายมาเป็นของตนได้

 

การลักขโมยสัตว์

37ถ้าผู้ใดขโมยโคหรือแกะไปฆ่าหรือขาย ผู้นั้นจะต้องชดใช้ในอัตราโคห้าตัวต่อโคหนึ่งตัว แกะสี่ตัวต่อแกะหนึ่งตัว

 

21 a หรือนางบำเรอ (ดู ข้อต่อๆ ไป)

b “ตั้งใจรับนางไว้เป็นภรรยา” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก

c แปลตามตัวอักษรว่า “ตามสิทธิของบุตรหญิง”

d “แต่เป็นอุบัติเหตุ” แปลตามตัวอักษรว่า “พระเจ้าทรงอนุญาตให้เกิดขึ้นโดยมือของเขา” ชาวอิสราเอลคิดว่า อุบัติเหตุต่างๆ เกิดขึ้นเพราะพระเจ้าทรงกระทำ

e ในสังคมที่รัฐยังไม่อาจทำหน้าที่ลงโทษฆาตกร ญาติของผู้เสียหายจึงต้องทำหน้าที่แก้แค้นลงโทษฆาตกรแทนผู้ตาย ผู้ที่ฆ่าผู้อื่นโดยไม่เจตนาจำเป็นต้องได้รับการคุ้มครองจากการแก้แค้นเช่นนี้ (ดู กดว 35:19 เชิงอรรถ c) ในสมัยแรกๆ สถานที่หลบภัยคือสักการสถานต่างๆ (1 พกษ 1:50; 2:28-34) แต่ฆาตกรที่ฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาไม่มีสิทธิหลบภัยเช่นนี้ (ข้อ 14) หลักการนี้เป็นที่มาของสถาบัน “เมืองลี้ภัย” ในภายหลัง (ดู ยชว 20:1 เชิงอรรถ a)

f กฎการปรับโทษเท่ากับความผิด หรือ Lex talionis นี้ (ดู ลนต 24:17-20; ฉธบ 19:21) พบได้ในประมวลกฎหมายของฮัมมูราบีและกฎหมายของชาวอัสซีเรีย หลักการนี้สังคมเป็นผู้ใช้ในการลงโทษผู้กระทำผิด ไม่ใช่ปัจเจกบุคคล การกำหนดโทษให้เท่ากับความเสียหายที่เกิดขึ้นมีจุดประสงค์ที่จะจำกัดขอบเขตการแก้แค้นมิให้เลยเถิดไป (ดู ปฐก 4:23-24) ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดของกฎนี้คือการประหารชีวิตฆาตกร (กดว 35:31-34 ดู 1:12-17 เชิงอรรถ e; ลนต 24:17) แต่ในกรณีอื่นๆ ดูเหมือนว่าไม่ได้มีการใช้หลักการนี้อย่างเคร่งครัด ส่วนหน้าที่ของ “ผู้แก้แค้นแทนโลหิต” (go’el กดว 35:19 เชิงอรรถ c) ค่อยๆ ลดความรุนแรงลงจนมีหน้าที่สำคัญเพียงไถ่ทรัพย์สินของตระกูลคืนมา (นรธ 2:20 เชิงอรรถ i) และพิทักษ์ป้องกันญาติพี่น้อง (สดด 19:14 เชิงอรรถ g; อสย 41:14 เชิงอรรถ g) หลักการนี้ยังคงอยู่ต่อไป แต่รูปแบบการปฏิบัติค่อยๆ มีความนิ่มนวลยิ่งขึ้น (ปชญ 11:16 เชิงอรรถ l; บสร 27:25-29 ดู อพย 12:22) พันธสัญญาเดิมแนะนำให้ชาวอิสราเอลรู้จักให้อภัยแก่ชาวยิวด้วยกัน (ลนต 19:17-18; บสร 10:6; 27:30-28:7) และพระคริสตเจ้าจะทรงย้ำมากขึ้นอีกว่าต้องให้อภัยแก่ผู้อื่นด้วย (มธ 5:38-39 เชิงอรรถ p; 18:21-22 เชิงอรรถ k)

เช้าวันใหม่ใส่ใจพระวาจา

Lectio Divina-Daily 2022

เช้าวันเสาร์เราคิดถึงพระวาจา

Video อบรมพระคัมภีร์

ความรู้พื้นฐานพระคัมภีร์และหนังสือปฐมกาล

หนังสืออพยพและเลวีนิติ

หนังสือกันดารวิถีและเฉลยธรรมบัญญัติ

หนังสือโยชูวา ผู้วินิจฉัยและนางรูธ

หนังสือซามูแอล ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศาวดาร เอสราและเนหะมีย์

หนังสือโทบิต ยูดิธ เอสเธอร์และมัคคาบี 1 และ 2

ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประกาศกและประกาศกอาโมส

หนังสือประกาศกโฮเชยาและมีคาห์

หนังสือประกาศกอิสยาห์

หนังสือประกาศกโยนาห์และประกาศกเศฟันยาห์

หนังสือประกาศกนาฮูมและฮาบากุก

หนังสือประกาศกเยเรมีห์-เพลงคร่ำครวญ-บารุค

หนังสือประกาศกเอเสเคียลและดาเนียล

บทเทศน์บนภูเขา มธ. 5-7

พระวรสารนักบุญมัทธิว 10,13,18

พระวรสารนักบุญมาระโก

หนังสือกิจการอัครสาวก