ข้อห้ามเมื่อไว้ทุกข์
14 1ท่านทั้งหลายเป็นบุตรของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ดังนั้น ท่านจะต้องไม่กรีดเนื้อตัวหรือโกนศีรษะด้านหน้าเป็นการไว้ทุกข์ให้ผู้ตายa 2เพราะท่านเป็นประชากรศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน พระยาห์เวห์ทรงเลือกท่านไว้เป็นประชากรพิเศษของพระองค์ จากชนชาติทั้งปวงบนพื้นพิภพ
สัตว์ที่มีมลทินและสัตว์ที่ไม่มีมลทิน
3ท่านจะต้องไม่กินสิ่งที่น่ารังเกียจ 4ท่านกินสัตว์เหล่านี้ได้ คือ โค แกะ แพะ 5กวาง ละมั่ง อีเก้ง แพะป่า สมัน ควายป่า และแกะป่า 6สัตว์ที่มีสองกีบแยกกันและเคี้ยวเอื้อง ท่านกินได้ 7ส่วนสัตว์ที่เคี้ยวเอื้อง แต่ไม่มีสองกีบแยกกัน หรือมีสองกีบแยกกัน แต่ไม่เคี้ยวเอื้อง ท่านกินไม่ได้ เช่น อูฐ กระต่ายป่า และไฮแรกซ์ ซึ่งเคี้ยวเอื้อง แต่ไม่มีสองกีบแยกกัน จึงนับว่าเป็นสัตว์มีมลทิน 8เช่นเดียวกับหมู ซึ่งแม้จะมีสองกีบแยกกัน แต่ไม่เคี้ยวเอื้อง จึงต้องนับว่าเป็นสัตว์มีมลทิน ท่านจะต้องไม่กินเนื้อของสัตว์เหล่านี้ หรือแม้แต่จะแตะต้องซากของมัน
9ท่านกินสัตว์น้ำทุกชนิดที่มีครีบ มีเกล็ดได้ 10แต่สัตว์น้ำที่ไม่มีครีบหรือไม่มีเกล็ด ท่านกินไม่ได้ ต้องนับว่าเป็นสัตว์มีมลทิน
11นกไม่มีมลทินทุกชนิดท่านกินได้ 12แต่นกต่อไปนี้ท่านจะกินไม่ได้ คือ นกอินทรี นกแร้ง นกออก 13นกเหยี่ยวหางยาว เหยี่ยวดำชนิดต่างๆb 14นกกาทุกชนิด 15นกกระจอกเทศ นกเค้าโมง นกนางนวล เหยี่ยวนกเขาทุกชนิด 16นกฮูก นกช้อน นกอีโก้ง 17นกกระทุง นกเหยี่ยว นกเค้าแมว 18นกกระสา นกกระยางทุกชนิด นกหัวขวาน และค้างคาว 19ท่านจะต้องนับว่าแมลงมีปีกทุกชนิดมีมลทิน กินไม่ได้ 20นกไม่มีมลทินทุกชนิดท่านกินได้
21ท่านจะต้องไม่กินสัตว์ใดๆ ที่ตายตามธรรมชาติ ท่านจะให้สัตว์นั้นแก่คนต่างด้าวที่อาศัยในเมืองของท่านกิน หรือขายให้คนต่างชาติก็ได้ ส่วนท่านนั้นเป็นประชากรศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านแล้วc
ท่านจะต้องไม่ต้มลูกแกะหรือลูกแพะในน้ำนมแม่ของมัน
การถวายหนึ่งในสิบประจำปีd
22ทุกๆ ปี ท่านจะต้องกันหนึ่งในสิบจากผลิตผลของไร่นาที่ท่านเพาะปลูก 23แล้วนำไปกินเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ในสถานที่ที่พระองค์ทรงเลือกไว้เป็นที่พำนักสำหรับพระนามพระองค์ ท่านจะต้องกินหนึ่งในสิบของข้าวสาลี เหล้าองุ่น น้ำมันมะกอก และลูกตัวแรกของโค แพะ แกะ เพื่อท่านจะได้รู้จักยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านตลอดไป
24ถ้าการเดินทางลำบาก ท่านนำหนึ่งในสิบของผลิตผลที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงอวยพรให้ท่านได้รับมายังสถานที่นั้นไม่ได้ เพราะสถานที่ที่พระยาห์เวห์ทรงเลือกไว้ประดิษฐานพระนามพระองค์นั้นอยู่ไกลเกินไป 25ท่านจะต้องขายหนึ่งในสิบของผลิตผลนี้ แล้วนำเงินติดตัวไปยังสถานที่ที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงเลือก 26เพื่อจ่ายซื้อหาสิ่งที่ท่านต้องการ คือ โค แพะ แกะ เหล้าองุ่น สุรา หรือสิ่งใดๆ ที่ท่านชอบ ท่านจะต้องกินเลี้ยงฉลองเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านที่นั่น ท่านและครอบครัวของท่านจะต้องชื่นชม 27ท่านจะต้องไม่ละเลยชนเลวีที่อาศัยอยู่ในเมืองของท่าน เพราะชนเลวีไม่มีที่ดินเป็นมรดกของตนในหมู่ท่านทั้งหลาย
การถวายหนึ่งในสิบทุกสามปี
28ทุกสามปี ท่านจะต้องกันหนึ่งในสิบจากผลิตผลที่เก็บเกี่ยวได้ทั้งหมดในปีนั้น และนำมารวมไว้ในเมืองของท่าน 29จะได้เป็นอาหารของชนเลวี เนื่องจากเขาไม่มีที่ดินเป็นมรดกของตน และจะได้เป็นอาหารสำหรับคนต่างด้าว เด็กกำพร้า และหญิงม่ายในเมืองของท่าน เขาจะได้มากินตามต้องการจนอิ่ม แล้วพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงอวยพรท่านและการงานทุกอย่างที่ท่านทำ
14 a การห้ามไว้ทุกข์แบบนี้ให้ผู้ตาย (ดู ลนต 19:27 เชิงอรรถ i) อาจเนื่องมาจากการเลียนแบบศาสนพิธีของชาวคานาอัน ซึ่งไว้ทุกข์ให้พระบาอัลที่ประชาชนคิดว่า “ตาย” ทุกปีในฤดูร้อน (ดู 26:14; 1 พกษ 18:28) เมื่อพืชเริ่มแห้งเปลี่ยนใบเป็นสีแดง (ดู อสค 8:14)
b ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่สมบูรณ์ คำแปลเป็นการคาดคะเน
c ข้อกำหนดทางศีลธรรม กฎหมาย และศาสนพิธี ใน ลนต 17:15; 18:26; 19:33-34; 24:22 ดู ฉธบ 5:14; อพย 12:49; 20:10 (เกี่ยวกับวันสับบาโต) ล้วนเน้นว่า คนต่างถิ่นหรือคนต่างด้าวต้องได้รับการปฏิบัติทำนองเดียวกันกับ “ชาวอิสราเอล” แต่ ฉธบ แยกคนเหล่านี้จากชาวอิสราเอลเพราะชาวอิสราเอลเป็นประชากรศักดิ์สิทธิ์ที่พระเจ้าทรงเลือกเป็นพิเศษ (ดู 15:3; 23:21 ด้วย) บางครั้ง ฉธบ ก็ไม่แยกเช่นนี้ (24:14, 17ฯ) เพราะเป็นเพียงแต่คัดลอกกฎหมายเดิมมาลงไว้ กระนั้นก็ดี ฉธบ ก็ยังยืนยันว่าพระเจ้าทรงรักคนต่างถิ่นและคนต่างด้าวด้วย (10:18)
d หนึ่งในสิบของผลผลิตเป็นกรรมสิทธิ์ของเจ้าของที่ดิน ดังนั้น จึงเป็นกรรมสิทธิ์ของพระยาห์เวห์ ผู้ทรงเป็นเจ้าของที่ดินทั้งหมดของอิสราเอล ตาม ฉธบ หนึ่งในสิบของผลผลิตจากไร่นาต้องนำไปที่พระวิหาร (12:6-7, 17-19; 14:22-27) ทุกสามปี (ข้อ 28-29) หนึ่งในสิบที่ว่านี้ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของคนจน แต่ตาม กดว 18:21-32 หนึ่งในสิบของผลผลิตที่ว่านี้จะต้องให้แก่ชนเลวี ในฐานะที่เป็นกรรมสิทธิ์ของพระเจ้า และชนเลวีจะกันหนึ่งในสิบอีกครั้งหนึ่งมอบให้แก่สมณะ ตาม ลนต 27:32-33 จะต้องกันหนึ่งในสิบของสัตว์เลี้ยงด้วย ส่วน ฉธบ 14:25 และ ลนต 27:31 อนุญาตให้จ่ายเงินแทนสิ่งของที่ต้องถวาย