8 1ประชาชนทั้งปวงมาชุมนุมพร้อมกันที่ลานหน้าประตูน้ำa ขอให้เอสราธรรมาจารย์นำหนังสือธรรมบัญญัติของโมเสส ซึ่งพระยาห์เวห์ประทานแก่อิสราเอลbมาด้วย 2วันที่หนึ่งเดือนเจ็ดc เอสราสมณะนำธรรมบัญญัติออกมาต่อหน้าชุมชนทั้งชายหญิงและเด็กที่มีวัยพอจะฟังเข้าใจได้ 3เอสราอ่านหนังสือที่ลานหน้าประตูน้ำตั้งแต่เช้าตรู่จนถึงเที่ยง ต่อหน้าชายหญิงและเด็กที่มีวัยพอจะฟังเข้าใจได้ ประชากรทั้งปวงตั้งใจฟังข้อความที่อ่านจากหนังสือธรรมบัญญัติ
4เอสราธรรมาจารย์ยืนอยู่บนยกพื้นไม้ที่ทำขึ้นเพื่อการนี้ มีบุคคลยืนอยู่ทางขวามือ คือ มัททีธิยาห์ เชมา อานายาห์ อุรีอาห์ คิลคียาห์และมาอาเสอาห์ ส่วนผู้ที่ยืนอยู่ทางซ้ายมือคือ เปดายาห์ มิชาเอล มัคคิยาห์ คาชูม คัชบัดดานาห์ เศคาริยาห์และเมชุลลามd 5เอสรายืนอยู่สูงกว่าประชากรทั้งหมด ทุกคนจึงเห็นเขาได้ เมื่อเขาเปิดหนังสือ ประชากรทุกคนก็ยืนขึ้น 6เอสราถวายพระพรแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ ประชากรทั้งหมดก็ชูมือขึ้นพูดว่า “อาเมน อาเมน” และก้มลงหน้าจรดพื้นนมัสการพระยาห์เวห์ 7ประชากรลุกขึ้นยืนอยู่ในที่ของตน ชนเลวีe คือ เยชูอา บานี เชเรบิยาห์ ยามีน อักขูบ ชับเบธัย โฮดียาห์ มาอาเสอาห์ เคลิทา อาซาริยาห์ โยซาบาด คานัน เปไลยาห์ ช่วยอธิบายธรรมบัญญัติให้ประชากรเข้าใจ 8เขาทั้งหลายfแปลข้อความจากหนังสือธรรมบัญญัติของพระเจ้าเป็นตอนๆ และอธิบายความหมายให้ประชากรเข้าใจ
9ประชากรทุกคนที่ฟังถ้อยคำของธรรมบัญญัติก็ร้องไห้ เนหะมีย์ซึ่งเป็นผู้ว่าราชการg เอสราซึ่งเป็นสมณะและธรรมาจารย์ และชนเลวีผู้สอนประชากรจึงพูดกับประชากรทุกคนว่า “วันนี้เป็นวันศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน อย่าเป็นทุกข์โศกเศร้าหรือร่ำไห้เลย 10จงกลับไปบ้าน เลี้ยงอาหารเลิศรส ดื่มเหล้าองุ่นอย่างดี และแบ่งปันอาหารให้คนที่ไม่มี เพราะวันนี้เป็นวันศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา อย่าเศร้าใจเลย เพราะความยินดีจากพระยาห์เวห์เป็นพละกำลังของท่าน” 11บรรดาชนเลวีจึงให้ประชากรทุกคนสงบลง พูดว่า “อย่าร่ำไห้เลย เพราะวันนี้เป็นวันศักดิ์สิทธิ์ อย่าโศกเศร้าไปเลย” 12ประชากรทุกคนจึงกลับบ้านไป กินและดื่ม แล้วแบ่งปันอาหารแก่ผู้อื่น เขาทั้งหลายมีความยินดีเพราะเข้าใจความหมายของถ้อยคำที่ได้ฟัง
13วันรุ่งขึ้น หัวหน้าครอบครัวของประชากรทั้งหมด บรรดาสมณะและชนเลวีมาพบเอสราธรรมาจารย์พร้อมกัน เพื่อศึกษาถ้อยคำของธรรมบัญญัติอย่างละเอียด 14เขาพบข้อความที่เขียนไว้ในธรรมบัญญัติซึ่งพระยาห์เวห์ประทานให้โดยทางโมเสสว่า ชาวอิสราเอลจะต้องอยู่เพิงในระหว่างเทศกาลฉลองในเดือนที่เจ็ดh 15เขาจึงประกาศเรื่องนี้แก่ทุกคนในทุกเมืองและในกรุงเยรูซาเล็มว่า “จงออกไปบนภูเขา นำกิ่งมะกอกเทศ กิ่งสน กิ่งต้นน้ำมันเขียว กิ่งอินทผลัม และกิ่งต้นไม้ใบดกอื่นๆ เพื่อสร้างเพิงตามที่มีเขียนไว้ในธรรมบัญญัติ 16ประชากรต่างออกไปหากิ่งไม้มาสร้างเพิง บางคนสร้างบนดาดฟ้าของบ้าน บางคนสร้างตามลานบ้านของตน บางคนสร้างในลานพระวิหารของพระเจ้า บางคนสร้างในลานเมืองที่ประตูน้ำ และในลานเมืองที่ประตูเอฟราอิม 17ชุมชนทั้งหมดของผู้กลับมาจากถิ่นเนรเทศก็สร้างเพิงและไปพักอยู่ในเพิง ตั้งแต่สมัยของเยชูอาบุตรของนูนจนถึงวันนั้นi ประชากรอิสราเอลไม่เคยทำเช่นนี้เลย เขาจึงมีความยินดียิ่งนัก
18ทุกวัน เอสราอ่านหนังสือธรรมบัญญัติของพระเจ้าตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้าย เขาฉลองเทศกาลอยู่เพิงนี้เป็นเวลาเจ็ดวัน และในวันที่แปดก็มีการชุมนุมกันอย่างสง่าตามพิธีที่กำหนดไว้
8 a “ประตูน้ำ” อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของพระวิหาร แต่ไม่อยู่ภายในบริเวณลานพระวิหาร
b “หนังสือธรรมบัญญัติของโมเสส” น่าจะหมายถึงหนังสือปัญจบรรพตามที่เพิ่งเรียบเรียง ในขณะนั้นยังไม่สมบูรณ์
c ในช่วงเวลาก่อนการเนรเทศไปกรุงบาบิโลน เทศกาลฉลองของชาวยิวในเดือนที่เจ็ด (กันยายน-ตุลาคม) เป็นการฉลองวันขึ้นปีใหม่ (อพย 23:16; 34:22; ลนต 23:24ฯ; กดว 29:1)
d ผู้สนับสนุนเอสราเหล่านี้เป็นฆราวาสที่มีความสำคัญในสังคม
e “ชนเลวี” แปลตามสำนวนแปลโบราณหลายฉบับ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “และชนเลวี” “ชนเลวี” เหล่านี้ก็คือผู้ที่มีชื่อกล่าวไว้ในข้อ 7 นี้ มิใช่คนอีกกลุ่มหนึ่งต่างหาก บางคนคิดว่าผู้เรียบเรียงหนังสือพงศาวดารได้เสริมคำ “ชนเลวี” เพื่อเน้นบทบาทที่ชนเลวีได้รับในสมัยต่อมา
f “เขาทั้งหลาย” ต้นฉบับภาษากรีกว่า “เอสรา”
g “ผู้ว่าราชการ” ต้นฉบับภาษากรีกละคำนี้
h “เทศกาลฉลองในเดือนที่เจ็ด” ลนต 23:33-36, 39-43 กำหนดเช่นเดียวกันว่าเทศกาลอยู่เพิงฉลองในเดือนที่เจ็ด และฉลองอยู่เป็นเวลา 8 วัน แต่ใน ลนต 23:40 กล่าวว่ากิ่งไม้ต่างๆ ที่กล่าวถึงใช้ถือในขบวนแห่ ส่วน นหม 8:15 กล่าวว่าเขาใช้กิ่งไม้เหล่านี้เพื่อสร้างเพิงชั่วคราวสำหรับฉลองเทศกาลอยู่เพิง ลนต 23:34, 39; กดว 29:12-38 กำหนดว่าเทศกาลอยู่เพิงนี้เริ่มตั้งแต่วันที่ 15 เดือนที่ 7 แต่ ลนต 23:27 กำหนดว่าเทศกาลนี้เริ่มในวันที่ 10 เดือนที่ 7 ซึ่งเป็นวันชดเชยบาป (Yom Kippur – ลนต 16) ซึ่งคงจะได้ฉลองอยู่แล้วระหว่างเวลาที่เอสราอ่านหนังสือธรรมบัญญัติ (วันที่ 1) กับการฉลองเทศกาลอยู่เพิง (วันที่ 15)
i “จนถึงวันนั้น” เทียบ 2 พกษ 23:22; 2 พศด 35:18 ซึ่งกล่าวถึงการรื้อฟื้นวันฉลองปัสกาที่ไม่เคยปฏิบัติกันมาเป็นเวลานาน เช่นเดียวกับที่นี่ซึ่งกล่าวถึงเทศกาลอยู่เพิงซึ่งมีกำหนดไว้แล้วใน ฉธบ 16:13 แต่ไม่ได้ปฏิบัติกันมาเป็นเวลานานเช่นเดียวกัน