เผ่ามนัสเสห์a
17 1นี่คือเขตแดนที่ตกเป็นมรดกของชนเผ่ามนัสเสห์ เพราะมนัสเสห์เป็นบุตรคนแรกของโยเซฟ ส่วนมาคีร์บุตรคนแรกของมนัสเสห์ บิดาของกิเลอาด ได้รับแคว้นกิเลอาดและแคว้นบาชาน เพราะเขาเป็นนักรบ 2ชนเผ่ามนัสเสห์ที่เหลือได้รับส่วนมรดกของตน แบ่งตามตระกูลบุตรของมนัสเสห์ คืออาบีเยเซอร์ เฮเลค อัสรีเอล เชเคม เคเฟอร์ เชมิดา คนเหล่านี้เป็นบุตรชายของมนัสเสห์ บุตรของโยเซฟตามตระกูล 3เศโลเฟหัดบุตรของเฮเฟอร์ บุตรของกิเลอาด บุตรของมาคีร์ บุตรของมนัสเสห์ ไม่มีบุตรชาย มีแต่บุตรหญิง ดังรายชื่อต่อไปนี้คือ มาลาห์ โนอาห์ โฮกลาห์ มิลคาห์และทีรซาร์b 4หญิงเหล่านี้ไปพบสมณะเอเลอาซาร์ โยชูวาบุตรของนูนและบรรดาผู้นำ พูดว่า “พระยาห์เวห์ทรงบัญชาแก่โมเสสให้ยกมรดกแก่เราในหมู่พี่น้อง” โยชูวาจึงมอบส่วนมรดกแก่เขาในหมู่พี่น้องของบิดาตามพระบัญชาของพระยาห์เวห์ 5ดังนั้น ที่ดินสิบส่วนจึงตกเป็นของชนเผ่ามนัสเสห์ ไม่นับแผ่นดินในแคว้นกิเลอาดและแคว้นบาชานทางฟากโน้นของแม่น้ำจอร์แดน 6เพราะบุตรหญิงของมนัสเสห์ได้รับมรดกเช่นเดียวกับบุตรชาย แผ่นดินกิเลอาดเป็นมรดกของบุตรชายคนอื่นๆ ของมนัสเสห์
7พรมแดนของชนเผ่ามนัสเสห์เริ่มต้นจากด้านของชนเผ่าอาเชอร์ไปถึงเมืองมิกเมธัท ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเมืองเชเคม จากที่นั่นพรมแดนเลี้ยวลงไปทางใต้จนถึงผู้อาศัยอยู่ที่แหล่งน้ำทัปปูอัคc 8แผ่นดินทัปปูอัคเป็นของมนัสเสห์ แต่เมืองทัปปูอัคที่พรมแดนมนัสเสห์เป็นของชนเผ่าเอฟราอิม 9พรมแดนลงไปจนถึงห้วยคานาห์ ทางใต้ของห้วยนี้เป็นเมืองของชนเผ่าเอฟราอิม แม้เมืองเหล่านี้อยู่ในเขตแดนของชนเผ่ามนัสเสห์d เขตแดนของชนเผ่ามนัสเสห์อยู่ตอนเหนือของห้วยต่อไปจนจรดทะเล 10แผ่นดินทางทิศใต้เป็นของชนเผ่าเอฟราอิม ทางทิศเหนือเป็นของชนเผ่ามนัสเสห์ ดินแดนของชนเผ่านี้แผ่ไปจนถึงทะเล และมีพรมแดนติดกับชนเผ่าอาเชอร์ทางทิศเหนือ และกับชนเผ่าอิสสาคาร์ทางทิศตะวันออก 11ภายในเขตแดนของชนเผ่าอิสสาคาร์และอาเชอร์ ยังมีเมืองของชนเผ่ามนัสเสห์ คือเมืองเบธเชอานและเมืองบริวาร เมืองอิบเลอัมและเมืองบริวาร พลเมืองของเมืองโดร์และเมืองบริวาร พลเมืองของเมืองเอนโดร์และเมืองบริวารe พลเมืองของเมืองทาอานาคและเมืองบริวาร พลเมืองของเมืองเมกิดโดและเมืองบริวาร หนึ่งในสามของบริเวณเนินเขา 12แต่ชนเผ่ามนัสเสห์เข้ายึดครองเมืองเหล่านี้ไม่ได้ ชาวคานาอันจึงยังอาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้ต่อไป 13อย่างไรก็ตาม เมื่อชาวอิสราเอลเข้มแข็งขึ้น เขาบังคับชาวคานาอันให้เป็นทาสแรงงาน แต่ก็ขับไล่เขาออกไปไม่ได้ทั้งหมด
แผ่นดินที่ลูกหลานของโยเซฟอ้างกรรมสิทธิ์f
14ลูกหลานของโยเซฟพูดกับโยชูวาว่า “ทำไมท่านจึงแบ่งมรดกให้พวกเราเพียงส่วนเดียว เป็นพื้นที่ผืนเดียว ขณะที่เราเป็นประชากรจำนวนมาก เพราะพระยาห์เวห์ทรงอวยพระพรเราเช่นนี้” 15โยชูวาตอบว่า “ถ้าท่านเป็นประชากรจำนวนมากและบริเวณที่ราบสูงเอฟราอิมมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับท่าน ก็จงขึ้นไปยังบริเวณป่าและแผ้วถางพื้นที่ในบริเวณที่เป็นของชาวเปริสซีและเรฟาอิมเถิด” 16ลูกหลานของโยเซฟตอบว่า “ดินแดนแถบภูเขาก็ยังไม่เพียงพอสำหรับเรา ยิ่งกว่านั้น ชาวคานาอันผู้อาศัยอยู่ในที่ราบยังมีรถศึกเหล็ก ทั้งผู้อาศัยอยู่ที่เมืองเบธเชอานและเมืองบริวาร และผู้อาศัยอยู่ในที่ราบยิสเรเอล” 17โยชูวาจึงกล่าวกับวงศ์วานของโยเซฟ คือแก่ชนเผ่าเอฟราอิมและมนัสเสห์ว่า “ท่านทั้งหลายเป็นประชากรจำนวนมากและมีกำลังเข้มแข็ง ท่านจึงจะไม่ได้รับมรดกเพียงส่วนเดียว 18แต่ดินแดนแถบภูเขาจะเป็นของท่านด้วย ดินแดนนี้เป็นป่า แต่ท่านจะแผ้วถาง แล้วแผ่นดินนี้จะเป็นของท่านจนถึงสุดปลาย แม้ชาวคานาอันจะมีรถศึกเหล็กและเข้มแข็ง ท่านก็จะขับไล่เขาออกไปได้”
17 a ชนเผ่ามนัสเสห์ครึ่งเผ่า ซึ่งอยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน (สำหรับอีกครึ่งเผ่า ดู 13:29ฯ) ต้องเสียดินแดนให้ชนเผ่าเอฟราอิมซึ่งขยายอาณาเขตของตน (ดู 16:9; 17:8-9) การที่ชนเผ่าเอฟราอิมกลับมีอำนาจมากกว่าชนเผ่ามนัสเสห์ ได้รับการอธิบายในเรื่องที่ยาโคบไขว้มืออวยพรเอฟราอิมผู้น้องให้มีอำนาจเหนือมนัสเสห์ผู้พี่ (ปฐก 48:14ฯ)
b รายชื่อบุตรสาวของเศโลเฟหัด เหลนของมาคีร์ บุตรของมนัสเสห์ เป็นชื่อเมืองทางเหนือของเมืองเชเคม การที่ตระกูลนาคีร์ส่วนหนึ่งได้รับดินแดนเหล่านี้เป็นมรดก มีหลักฐานในเรื่องที่โมเสสอนุญาตให้บุตรสาวมีสิทธิในมรดก ดังที่มีเล่าใน กดว 27 และ 36
c ต้นฉบับภาษากรีกว่า “ยาชิบที่แหล่งน้ำทัปทูต”
d แปลตามความเข้าใจจาก 16:9
e “พลเมืองของเมืองเอนโดร์และเมืองบริวาร” บางทีเป็นข้อความที่ผู้คัดลอกเขียนซ้ำ ไม่มีในต้นฉบับภาษากรีก
f ข้อความตอนนี้รวบรวมตำนานสองสายไว้ด้วยกัน ตำนานสายแรกที่โบราณกว่า (ข้อ 16-18) กล่าวถึงลูกหลานของโยเซฟเข้าแผ้วถางดินแดนแถบภูเขาเอฟราอิม ส่วนตำนานสายที่สอง (ข้อ 14-15) อาจพาดพิงถึงชนเผ่ามนัสเสห์ครึ่งเผ่าไปตั้งหลักแหล่งในแคว้นกิเลอาด (ดู กดว 32:1 เชิงอรรถ a)
