ดวงอาทิตย์a

    43. ¹แผ่นฟ้าแจ่มใสเป็นความภูมิใจของท้องฟ้า

          เมื่อมองท้องฟ้า เราก็เห็นภาพงดงามน่าดู

          ²ดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นจากขอบฟ้า

          ประกาศว่าพระราชกิจของพระผู้สูงสุดน่าพิศวงยิ่งนัก

          ³เวลาเที่ยง ดวงอาทิตย์แผดเผาแผ่นดินจนแห้ง

          ผู้ใดเล่าจะต้านทานความร้อนของดวงอาทิตย์ได้

          ⁴เราต้องเป่าไฟในเตาเมื่อทำงานที่ต้องการความร้อน

          ดวงอาทิตย์แผดเผาภูเขาเป็นสามเท่า

          ส่งเปลวไฟร้อนแรงออกมา

          ส่งรัศมีจนทำให้ตามืดมัว

          ⁵องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเนรมิตดวงอาทิตย์ทรงยิ่งใหญ่

          ทรงใช้พระวาจาเร่งการโคจรของดวงอาทิตย์

ดวงจันทร์

⁶ดวงจันทร์ตรงต่อเวลาเสมอ

เมื่อกำหนดฤดูกาล และเป็นเครื่องหมายแห่งกาลเวลา

⁷เราดูดวงจันทร์เพื่อกำหนดวันสมโภชต่างๆ

ดวงจันทร์เต็มดวงbแล้วค่อยๆลดขนาดลงจนถึงที่สุด

⁸เดือนได้ชื่อมาจากดวงจันทร์c

ซึ่งค่อยๆขยายตัวขึ้นอย่างน่าพิศวง และมีข้างขึ้นข้างแรม

เป็นเหมือนธงนำกองทัพในที่สูง

ส่องสว่างอยู่บนแผ่นฟ้า

ดาวดาว

            ⁹ความรุ่งเรืองของดวงดาวเป็นความงามของท้องฟ้า

          เป็นเครื่องประดับส่องแสงในที่สูงสุดขององค์พระผู้เป็นเจ้า

          ¹⁰ดาวดาวทั้งหลายอยู่ประจำที่ตามพระบัญชาของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์

          ไม่เหน็ดเหนื่อยที่จะอยู่เวรยามของตน

สายรุ้ง

            ¹¹จงดูสายรุ้ง และสรรเสริญพระผู้ทรงเนรมิตสายรุ้งขึ้นมาเถิด

          รุ้งที่ส่องแสงช่างงามเหลือเกิน

          ¹²เป็นสายโค้งสดใสข้ามท้องฟ้า

          เหมือนคันธนูซึ่งพระหัตถ์ของพระผู้สูงสุดทรงน้าวเตรียมยิง

ปรากฏการณ์น่าพิศวงในธรรมชาติ

            ¹³พระเจ้าทรงบัญชาให้หิมะตก

          ทรงให้ฟ้าแลบวิ่งเร็วตามพระประสงค์

          ¹⁴เมื่อทรงเปิดพระคลังบนท้องฟ้า

          หมู่เมฆก็บินออกมาเหมือนฝูงนก

          ¹⁵พระอานุภาพของพระองค์ทำให้เมฆแข็งตัว

          แล้วทรงบดให้เล็กลงเป็นลูกเห็บ

          ^17กเสียงฟ้าร้องของพระองค์ทำให้แผ่นดินหวาดกลัว

          ¹⁶เมื่อทรงสำแดงพระองค์ ภูเขาก็สั่นสะเทือน

          ลมจากทิศใต้พัดมาตามพระประสงค์

          ^17ขลมพายุทางทิศเหนือและพายุหมุนก็เช่นเดียวกันd

          ¹⁸ทรงโปรยหิมะลงมาดุจฝูงนกที่บินลงมาบนพื้นดิน

          หิมะตกเหมือนฝูงตั๊กแตนที่ลงมาเกาะ

          ความขาวงามของหิมะชื่นตาน่าพิศวง

          ภาพหิมะตกชวนให้ประหลาดใจ

          ¹⁹พระองค์ทรงเทน้ำค้างลงบนแผ่นดินเหมือนเกลือ

          เมื่อน้ำค้างแข็งตัวก็เป็นเหมือนหนามแหลม

          ²⁰เมื่อลมหนาวจากทิศเหนือพัดมา

          น้ำก็แข็งตัวอยู่บนผิวน้ำ

          และปกคลุมผิวน้ำทั้งหมด

          หุ้มน้ำไว้เหมือนสวมเสื้อเกราะ

          ²¹เมื่อลมจากทิศตะวันออกพัดมา ภูเขาก็แห้ง ถิ่นทุรกันดารถูกเผาผลาญ

          หญ้าก็ถูกทำลายเหมือนถูกไฟเผา

          ²²แต่เมื่อเมฆหมอกพัดผ่านมา ทุกสิ่งก็มีชีวิตใหม่

          น้ำค้างทำให้แผ่นดินแห้งผากได้รับความสดชื่น

          ²³พระเจ้าทรงควบคุมห้วงสมุทรตามแผนการของพระองค์

          และทรงปลูกเกาะต่างๆไว้ที่นั่น

          ²⁴ผู้แล่นเรือเล่าถึงภัยในทะเล

          เมื่อฟังเรื่องที่เขาเล่า เราก็แปลกใจ

          ²⁵ที่นั่นมีสิ่งแปลกประหลาดน่าพิศวงมากมาย

          มีสัตว์นานาชนิดและสัตว์ทะเลใหญ่โต

          ²⁶พระองค์ทรงบันดาลให้ผู้ส่งข่าวของพระองค์เดินทางอย่างปลอดภัย

          ทุกอย่างดำเนินไปตามพระวาจา

          ²⁷เรายังพูดถึงเรื่องนี้ได้อีกมากมายไม่มีวันจบสิ้น

             ขอพูดแต่เพียงว่า “พระองค์ทรงเป็นทุกสิ่ง”e

          ²⁸เราจะมีกำลังสรรเสริญพระองค์ได้จากที่ใดเล่า

          พระองค์ทรงยิ่งใหญ่เหนือพระราชกิจทุกสิ่งที่ทรงกระทำ

          ²⁹องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นที่เกรงขามและทรงยิ่งใหญ่

          พระอานุภาพของพระองค์น่าพิศวง

          ³⁰จงถวายพระเกียรติยกย่ององค์พระผู้เป็นเจ้าตามความสามารถของท่าน

          จงยกย่องพระองค์เต็มกำลังของท่าน

          อย่าเหน็ดเหนื่อยเลย

          เพราะท่านไม่มีวันจะทำให้เสร็จสิ้นไปได้

          ³¹ผู้ใดเล่าได้เห็นพระองค์ แล้วพรรณนาถึงพระองค์ได้

            ผู้ใดเล่าจะสรรเสริญความยิ่งใหญ่ของพระองค์ได้ดังที่ทรงเป็น

          ³²ยังมีสิ่งเร้นลับอีกมากมายที่ใหญ่กว่านี้

          เพราะเราเห็นพระราชกิจของพระองค์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

          ³³องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเนรมิตทุกสิ่ง

          และประทานปรีชาญาณแก่ผู้ที่ยำเกรงพระองค์

43 a จงเปรียบข้อความบรรยายความงดงามของธรรมชาติในบทนี้กับข้อความใน ดนล 3:52-90 และ สดด 19:4ฯ; 136; 145 และ 148 – ต้นฉบับภาษากรีกเข้าใจยากสักหน่อย และต้นฉบับภาษาฮีบรูซึ่งแตกต่างกับต้นฉบับภาษากรีกก็เข้าใจยากด้วยเช่นกัน จึงช่วยอะไรไม่ได้มากนัก

b “ดวงจันทร์เต็มดวง” – วันฉลองสำคัญของชาวยิวสองวัน คือฉลองปัสกาและเทศกาลอยู่เพิง (ดู อพย 23:14 เชิงอรรถ d) เริ่มตั้งแต่คืนเดือนเพ็ญ (วันที่ 14 ของเดือน) และมีการฉลองเป็นเวลา 8 วัน.

c “เดือนได้ชื่อมาจากดวงจันทร์” – อาจเป็นเพราะว่าคำภาษาฮีบรูที่หมายถึง “ดวงจันทร์” และ “เดือน” เป็นคำเดียวกัน คือคำว่า “y-r-h” – หรือเพราะคำ “hodesh” ซึ่งแปลว่า “ใหม่” ก็เป็นอีกคำหนึ่งที่หมายถึง “เดือน” ด้วย – เทียบคำภาษาอังกฤษ “New Moon” ซึ่งแปลว่า “วันขึ้น 1 ค่ำ”

d ข้อ 16-17 นี้ได้เรียงลำดับใหม่ตามต้นฉบับภาษาฮีบรู

e “พระองค์ทรงเป็นทุกสิ่ง” – ไม่ใช่ในความหมายของปรัชญา “สรรพเทวนิยม” (Pantheism) – บุตรสิราคิดว่าสิ่งสร้างทั้งหลายล้วนมาจากพระเจ้า เขาย้ำอยู่เสมอว่าพระองค์ทรงอยู่เหนือสรรพสิ่ง (ข้อนี้ และข้อ 28) และสรรพสิ่งล้วนเป็นของพระองค์