ความฝัน^a

34 ¹คนไร้ความคิดหวังแต่สิ่งไร้สาระและหลอกลวง

                    ความฝันทำให้คนโง่เขลาคิดฟุ้งซ่าน

          ²ผู้เชื่อความฝันเป็นเหมือนคนที่คว้าเงาและไล่จับลม

          ³ความฝันไม่ต่างกับกระจกเงา

                    เมื่อนำไปส่องหน้า สิ่งที่เห็นก็เป็นเพียงภาพสะท้อน^b

          ⁴สิ่งบริสุทธิ์จะออกมาจากสิ่งสกปรกได้อย่างไร

                    ความจริงจะออกมาจากสิ่งหลอกลวงได้อย่างไร

          ⁵หมอดู การดูโชคชะตา และความฝัน เป็นเรื่องไร้สาระ

                    เป็นเหมือนจินตนาการของหญิงเจ็บครรภ์ที่จะคลอดบุตร^c

          ⁶ถ้าความฝันมิได้มาจากพระผู้สูงสุด

                    ก็อย่าปักใจเชื่อความฝันนั้น

          ⁷ความฝันทำให้หลายคนหลงทาง

                    ผู้ที่เชื่อความฝันก็ผิดหวังมาแล้ว

          ⁸ธรรมบัญญัติสมบูรณ์แล้วโดยไม่ต้องมีความหลอกลวงนี้

                    ปรีชาญาณที่ผู้มีความเชื่อประกาศก็สมบูรณ์อยู่แล้ว^d

ประโยชน์ของการเดินทาง

            ⁹ผู้เดินทางไปหลายแห่ง ย่อมมีความรู้กว้างขวาง

                    ผู้มีประสบการณ์มาก ย่อมพูดได้อย่างมีปรีชา

          ¹⁰ผู้ที่ไม่เคยเผชิญความลำบาก ย่อมมีความรู้น้อย

                    แต่ผู้ที่เดินทางไปหลายแห่ง ย่อมได้ความรอบรู้เพิ่มเติม

          ¹¹ระหว่างการเดินทาง ข้าพเจ้าได้รู้ได้เห็นสิ่งต่างๆ มากมาย

                    ข้าพเจ้ามีความรู้มากกว่าที่จะบอกเล่าได้

          ¹²ข้าพเจ้าต้องเสี่ยงชีวิตหลายครั้ง

                    แต่ข้าพเจ้าก็รอดชีวิตมาได้เพราะประสบการณ์เหล่านี้

          ¹³ผู้ยำเกรงพระเจ้าย่อมมีชีวิตยืนนาน

                    เพราะเขาวางใจในพระองค์ผู้ทรงช่วยให้รอดพ้น

          ¹⁴ผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่กลัวสิ่งใด

                    เขาจะไม่หวั่นไหว เพราะพระองค์ทรงเป็นความหวังของเขา

          ¹⁵จิตใจของผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าย่อมเป็นสุข

                    ผู้ใดเล่าเป็นที่พึ่งของเขา ผู้ใดเล่าเป็นผู้ค้ำจุนเขา

          ¹⁶องค์พระผู้เป็นเจ้าทอดพระเนตรดูแลผู้ที่รักพระองค์

                    ทรงเป็นผู้ปกป้องทรงพลังและทรงเป็นผู้ค้ำจุนเขาอย่างมั่นคง

          ทรงเป็นที่กำบังจากลมร้อนที่แผดเผา และทรงเป็นร่มบังแดดยามเที่ยงวัน

                    ทรงปกป้องเขาไว้มิให้สะดุด ทรงช่วยเหลือเขามิให้ล้มลง

          ¹⁷พระองค์ทรงบันดาลให้เขามีกำลังใจ โปรดให้นัยน์ตาของเขาแจ่มใส

                    และประทานพลานามัย ชีวิต และพระพร

การถวายเครื่องบูชา

¹⁸การนำสิ่งของที่ได้มาอย่างอยุติธรรมถวายแด่พระเจ้าเป็นเครื่องบูชา

ก็เป็นการหลอกลวงพระองค์

พระองค์ไม่พอพระทัยของถวายจากคนชั่วร้าย

¹⁹พระผู้สูงสุดไม่พอพระทัยเครื่องบูชาของคนอธรรม

แม้เขาจะถวายเครื่องบูชามากมาย พระองค์ก็จะไม่ทรงอภัยบาปให้

²⁰ผู้ยึดสิ่งของจากคนยากจนมาถวายเป็นเครื่องบูชา

ก็เป็นเหมือนผู้ฆ่าลูกต่อหน้าพ่อ

²¹ข้าวกับเกลือประทังชีวิตของคนยากจน

ผู้ที่แย่งชิงแม้อาหารนี้ก็เป็นฆาตกร

²²ผู้แย่งชิงอาหารประทังชีวิตของผู้อื่นไป ก็เท่ากับฆ่าเขา

ผู้ไม่ยอมจ่ายค่าจ้างแก่ลูกจ้าง ก็เท่ากับหลั่งโลหิตของเขา

²³ถ้าคนหนึ่งสร้าง แล้วอีกคนหนึ่งรื้อ

เขาทั้งสองคนจะได้อะไร นอกจากทำงานเหนื่อยเปล่า

²⁴ถ้าคนหนึ่งอธิษฐานภาวนา และอีกคนหนึ่งสาปแช่ง

องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงฟังเสียงของใคร

²⁵ถ้าคนหนึ่งชำระตนให้พ้นมลทินที่ได้จากการแตะต้องศพ แล้วไปแตะต้องศพอีก

การชำระมลทินของเขาจะมีประโยชน์อะไร

²⁶คนที่จำศีลอดอาหารชดเชยบาปที่ได้ทำ

แล้วกลับไปทำบาปอีกก็เช่นเดียวกัน

ผู้ใดจะฟังคำภาวนาของเขา

เขาจะได้ประโยชน์อะไรจากการถ่อมตนเช่นนี้

34 a ในพันธสัญญาเดิม บางครั้งพระเจ้าทรงใช้ความฝันเพื่อแนะนำสั่งสอนมนุษย์ (ปฐก 28:10-17; 31:10-13, 24; 37:5-11; 41:1-36 ฯลฯ เทียบ กดว 12:6; ดู มธ 1:20-23; 2:13, 22 ด้วย) ธรรมบัญญัติและบรรดาประกาศกประณามการเชื่อฝันว่าไม่ใช่วิธีปกติเพื่อทราบพระประสงค์ของพระเจ้า หรือเพื่อรู้อนาคต (ลนต 19:26; ฉธบ 13:2-6; 18:9-14; ปญจ 5:6; ยรม 29:8) บุตรสิราก็ประณามการเชื่อฝันด้วย แต่ยังยอมรับว่าในบางกรณีความฝันมาจากพระเจ้าจริงๆ (ข้อ 6)

^b ความฝันเป็นเหมือนกระจกเงาซึ่งสะท้อนสิ่งที่มีอยู่แล้ว ไม่เพิ่มสิ่งใดใหม่ ไม่นำความมั่นใจอะไรให้มากขึ้นเลย (ดู ข้อ 5)

^c “เป็นเหมือนจินตนาการของหญิงเจ็บครรภ์ที่จะคลอดบุตร” แปลตามตัวอักษรว่า “เป็นเหมือนใจของผู้กำลังคลอดใช้จินตนาการ”

^d บุตรสิราคิดว่าความฝันอยู่ตรงข้ามกับธรรมบัญญัติ เพราะความฝันหลอกลวง แต่ธรรมบัญญัติและปรีชาญาณไม่หลอกลวง