“ถ้าท่านทั้งหลายยึดมั่นในวาจาของเรา ท่านก็เป็นศิษย์ของเราอย่างแท้จริง" (ยน. 8:31)

ผู้มีหน้าที่ปกครอง     

10 1ผู้ปกครองบ้านเมืองอย่างมีปรีชาย่อมสอนประชาชนให้เป็นคนดี

                    การปกครองของผู้รอบคอบย่อมมีระเบียบ

          2ผู้ปกครองเป็นเช่นใด ข้าราชการของเขาก็เป็นเช่นนั้น

                    เจ้าเมืองเป็นอย่างไร พลเมืองก็เป็นอย่างนั้น

          3กษัตริย์ที่ไม่ทรงได้รับการอบรมที่ดีย่อมทำให้ชาวเมืองพินาศ

                    บ้านเมืองจะเจริญก็เพราะความเฉลียวฉลาดของเจ้านาย

          4อำนาจปกครองแผ่นดินอยู่ในพระหัตถ์องค์พระผู้เป็นเจ้า

                    พระองค์ทรงบันดาลให้มีผู้นำที่เหมาะสมกับกาลเทศะ

          5ความสำเร็จของมนุษย์อยู่ในพระหัตถ์องค์พระผู้เป็นเจ้า

                    พระองค์ประทานเกียรติยศแก่ผู้ออกกฎหมาย

คำติเตียนคนเย่อหยิ่ง

            6อย่าโกรธพี่น้อง ไม่ว่าเขาจะทำผิดอย่างไรกับท่าน

                    อย่าทำสิ่งใดขณะที่อารมณ์โกรธเคืองยังไม่สงบลง

          7ความเย่อหยิ่งเป็นที่เกลียดชังทั้งแก่องค์พระผู้เป็นเจ้าและแก่มนุษย์

                    ความอธรรมย่อมเป็นที่รังเกียจทั้งขององค์พระผู้เป็นเจ้าและของมนุษย์

          8อำนาจปกครองผ่านจากชนชาติหนึ่งไปยังชนอีกชาติหนึ่ง

                    เพราะความอยุติธรรม ความรุนแรง และความโลภ

          9ทำไมผู้ที่เป็นแต่เพียงฝุ่นดินและขี้เถ้าจึงเย่อหยิ่ง

                    แม้มนุษย์ยังมีชีวิตอยู่ เครื่องในของเขาก็น่ารังเกียจa

          10โรคเรื้อรังทำให้หมอจนปัญญาb

                    แม้วันนี้เขาเป็นกษัตริย์ พรุ่งนี้เขาก็จะตาย

          11เมื่อมนุษย์ตาย มรดกของเขาก็คือ

สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์ป่า และหนอน

          12ความเย่อหยิ่งของมนุษย์เริ่มต้นจากการละทิ้งองค์พระผู้เป็นเจ้า

                    และจากการที่ใจของเขาอยู่ห่างจากพระผู้ทรงสร้างเขามา

          13เพราะความเย่อหยิ่งเริ่มต้นจากบาป

                    ผู้ที่ยึดแน่นในบาปย่อมเทสิ่งน่ารังเกียจออกมา

          ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงลงโทษเขาอย่างคาดไม่ถึง

                    ทรงทำลายเขาจนสิ้นเชิง

          14องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงคว่ำผู้ทรงอำนาจจากบัลลังก์

                    ทรงยกผู้ถ่อมตนให้ขึ้นนั่งแทน

15องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงถอนรากของบรรดาชนต่างชาติc

                    และทรงปลูกผู้ต่ำต้อยขึ้นแทนที่

          16องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงคว่ำเขตแดนของชนต่างชาติ

                    ทรงทำลายเขาจนถึงรากของแผ่นดิน

          17พระองค์ทรงกำจัดและทำลายคนเหล่านี้ให้สิ้นไป

                    ทรงลบล้างความทรงจำถึงเขาไปจากแผ่นดิน

          18ความเย่อหยิ่งมิได้ถูกสร้างขึ้นมาสำหรับมนุษย์

                    ความโมโหร้ายไม่มีไว้สำหรับผู้ที่เกิดจากหญิง

บุคคลที่ควรได้รับเกียรติ

            19ชาติใดควรได้รับเกียรติ คำตอบคือชาติมนุษย์

                    ชาติใดควรได้รับเกียรติ คำตอบคือบรรดาผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า

          ชาติใดไม่ควรได้รับเกียรติ คำตอบคือชาติมนุษย์

                    ชาติใดไม่ควรได้รับเกียรติ คำตอบคือบรรดาผู้ละเมิดบทบัญญัติ

          20ผู้นำย่อมได้รับเกียรติในหมู่พี่น้องของตน

                    แต่บรรดาผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าได้รับเกียรติจากพระองค์d(21)

 22คนร่ำรวย คนมีสกุล และคนยากจน

                    จงภูมิใจที่มีความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า

          23ไม่เป็นการถูกต้องที่จะดูหมิ่นคนฉลาดเพราะเขายากจน

                    และไม่ควรยกย่องผู้ใดที่เป็นคนบาป

          24ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้พิพากษา และผู้มีอำนาจควรได้รับเกียรติ

                    แต่ไม่มีผู้ใดในพวกนี้ยิ่งใหญ่กว่าผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า

          25แม้เมื่อคนอิสระรับใช้ทาสที่มีปัญญา

                    คนฉลาดก็จะไม่บ่นe

ความถ่อมตนและการพูดตรงไปตรงมา

            26อย่าอวดฉลาดเมื่อท่านทำงาน

                    อย่าอวดเก่งเมื่อท่านลำบาก

          27คนทำงานและมีทุกสิ่งที่จำเป็น

                    ยังดีกว่าคนที่ชอบโอ้อวดและไม่มีอะไรกิน

          28ลูกเอ๋ย จงให้เกียรติตนเองแต่พอประมาณ

                    จงตีค่าตนเองตามที่เป็นจริง

          29เมื่อคนหนึ่งยอมรับผิด ผู้ใดจะประกาศว่าเขาเป็นผู้บริสุทธิ์

เมื่อคนหนึ่งดูถูกตนเอง ผู้ใดจะให้เกียรติเขา

30คนยากจนได้รับเกียรติเพราะความรู้

คนร่ำรวยได้รับเกียรติเพราะทรัพย์สมบัติของตน

31ถ้าคนหนึ่งได้รับเกียรติเมื่อยังยากจน

เมื่อเขามั่งมีก็ยิ่งจะได้รับเกียรติมากขึ้นสักเพียงใด

ถ้าคนหนึ่งถูกสบประมาทเมื่อเป็นคนมั่งมี

เมื่อยากจนเขาก็ยิ่งจะถูกสบประมาทมากขึ้นสักเพียงใด

 

10 a “เครื่องในของเขาก็น่ารังเกียจ” แปลตามสำนวนแปลโบราณภาษาซีเรียคและคำอธิบายของคนโบราณ ต้นฉบับทั้งภาษากรีกและภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน

b ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “โรคเล็กน้อยทำให้หมอเป็นทุกข์” เราไม่เข้าใจว่าข้อนี้หมายความว่าอย่างไรกันแน่

c “ชนต่างชาติ” บางคนแปลว่า “คนเย่อหยิ่ง” ส่วนสำนวนแปลโบราณภาษาละตินว่า “ชนชาติเย่อหยิ่ง”

d สำเนาโบราณภาษากรีก Gk 248 เสริมข้อ 21 ว่า “21ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นจุดเริ่มต้นการยอมรับจากพระเจ้า แต่ความดื้อรั้นและเย่อหยิ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการถูกพระเจ้าทรงทอดทิ้ง”

e เทียบความคิดของนักบุญเปาโลเรื่องทาส (กท 3:28; คส 3:11; ฟม 16)

เช้าวันใหม่ใส่ใจพระวาจา

Lectio Divina-Daily 2022

เช้าวันเสาร์เราคิดถึงพระวาจา

Video อบรมพระคัมภีร์

ความรู้พื้นฐานพระคัมภีร์และหนังสือปฐมกาล

หนังสืออพยพและเลวีนิติ

หนังสือกันดารวิถีและเฉลยธรรมบัญญัติ

หนังสือโยชูวา ผู้วินิจฉัยและนางรูธ

หนังสือซามูแอล ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศาวดาร เอสราและเนหะมีย์

หนังสือโทบิต ยูดิธ เอสเธอร์และมัคคาบี 1 และ 2

ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประกาศกและประกาศกอาโมส

หนังสือประกาศกโฮเชยาและมีคาห์

หนังสือประกาศกอิสยาห์

หนังสือประกาศกโยนาห์และประกาศกเศฟันยาห์

หนังสือประกาศกนาฮูมและฮาบากุก

หนังสือประกาศกเยเรมีห์-เพลงคร่ำครวญ-บารุค

หนังสือประกาศกเอเสเคียลและดาเนียล

บทเทศน์บนภูเขา มธ. 5-7

พระวรสารนักบุญมัทธิว 10,13,18

พระวรสารนักบุญมาระโก

หนังสือกิจการอัครสาวก