ความยำเกรงพระเจ้าเมื่อประสบความยากลำบากa

     2. ¹ลูกเอ๋ย ถ้าท่านปรารถนาจะรับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้า

          ก็จงเตรียมตัวรับการทดลองเถิด

          ²จงมีใจเที่ยงตรงและมั่นคง

          อย่าตกใจเมื่อตกทุกข์ได้ยาก

          ³จงยึดพระองค์ไว้ อย่าพรากจากพระองค์ไปเลย

          เพื่อท่านจะได้รับเกียรติในวันสุดท้ายของท่าน

          ⁴จงยอมรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับท่าน

          จงพากเพียรเมื่อต้องเผชิญกับเคราะห์ร้าย

          ⁵เพราะทองคำต้องถูกทดลองในไฟฉันใด

          ผู้ที่พระเจ้าพอพระทัยก็ต้องรับการทดลองให้ตกต่ำประหนึ่งอยู่ในไฟฉันนั้น

          ⁶จงวางใจในพระเจ้า แล้วพระองค์จะทรงช่วยเหลือท่าน

          จงเดินตามทางตรง และมีความหวังในพระองค์เถิด

          ⁷ท่านทั้งหลายที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า จงรอรับพระเมตตา

          อย่าเดินนอกทาง เพื่อจะไม่ต้องล้ม

          ⁸ท่านทั้งหลายที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า จงวางใจพระองค์

          แล้วรางวัลของท่านจะไม่หลุดมือไป

          ⁹ท่านทั้งหลายที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า จงหวังรับสิ่งดี

          ความสุขนิรันดร และพระเมตตาจากพระองค์

          ¹⁰จงพิจารณาคนรุ่นก่อนๆว่า

          มีใครบ้างที่วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วต้องผิดหวัง

          มีใครบ้างที่ยำเกรงพระองค์อย่างมั่นคงแล้วถูกทอดทิ้ง

          มีใครบ้างที่เรียกขานให้พระองค์ทรงช่วยแล้วพระองค์ไม่ทรงเหลียวแล

          ¹¹เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้ามีพระทัยสงสารและเมตตา

          ทรงอภัยบาปและทรงช่วยให้รอดพ้นในยามทุกข์ร้อน

          ¹²วิบัติจงเกิดแก่คนมีใจขลาดและไม่กล้าทำการใดb

          และวิบัติจงเกิดแก่คนบาปที่เหยียบเรือสองแคม

          ¹³วิบัติจงเกิดแก่คนใจเฉื่อยชา เพราะเขาไม่มีความเชื่อ

          เขาจึงจะไม่ได้รับการปกป้องเลย

          ¹⁴วิบัติจงเกิดแก่ท่านทั้งหลายที่สูญเสียความพากเพียรอดทน

          ท่านจะทำอย่างไรเมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาเยี่ยมท่าน

          ¹⁵บรรดาผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าย่อมไม่ละเมิดพระบัญชา

          บรรดาผู้รักพระองค์จะเดินตามหนทางของพระองค์

          ¹⁶บรรดาผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าพยายามทำตนให้เป็นที่พอพระทัย

          บรรดาผู้รักพระองค์ย่อมอิ่มใจในธรรมบัญญัติc

          ¹⁷บรรดาผู้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าย่อมมีใจพร้อมอยู่เสมอ

          รู้จักถ่อมตนเฉพาะพระพักตร์พระองค์

          ¹⁸เราจงมอบตนไว้ในอ้อมพระกรขององค์พระผู้เป็นเจ้า มิใช่ในอ้อมแขนของมนุษย์

          เพราะพระองค์ทรงยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ทรงพระเมตตาเพียงนั้น

2 a ความคิดนี้พบบ่อยๆในพันธสัญญาเดิม โดยเฉพาะในหนังสือเพลงสดุดี

b “มีใจขลาดและไม่กล้าทำการใด” แปลตามตัวอักษรว่า “มีใจขลาดและมือล้า” ดูเหมือนว่าผู้เขียนต้องการเตือนชาวยิวให้กล้าต่อต้านผู้ที่เบียดเบียนเขา ผู้เขียนประณามชาวยิวที่ละทิ้งศาสนา แม้เพียงภายนอกเท่านั้น (“เหยียบเรือสองแคม”) ด้วย (ข้อ 12ข, 15 เทียบ 2 มคบ 6:21-28)

c บุตรสิราคิดว่าความรักไม่ขัดกับความเชื่อฟัง เพราะเป็นเรื่องเดียวกัน ความรักไม่แสวงหาผลประโยชน์ ความหวังจะได้รับรางวัลไม่ใช่ความคิดหลักในที่นี้ ท่าทีเช่นนี้เป็นเอกลักษณ์ของ บสร แต่เรายังพบได้อีกในข้อเขียนของชาวยิวคนอื่นด้วย