(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
III. เปาโลแก้ข้อกล่าวหาa
เปาโลตอบโต้ข้อกล่าวหา
10 1ข้าพเจ้าเปาโลขอร้องท่านทั้งหลายด้วยความอ่อนโยนและด้วยพระทัยดีของพระคริสตเจ้า ข้าพเจ้าถูกกล่าวหาว่าถ่อมตนเมื่ออยู่ต่อหน้า แต่ใจกล้าเมื่ออยู่ห่างไกลb 2จึงขอร้องท่านอย่าให้ข้าพเจ้าแสดงใจกล้าเมื่อจะมาพบท่าน เพราะข้าพเจ้ามั่นใจว่าจะมีใจกล้าต่อผู้ที่คิดว่าความประพฤติของเราเป็นไปตามมาตรฐานมนุษย์ 3เราเป็นมนุษย์ก็จริง แต่เราไม่ต่อสู้ตามวิธีการของมนุษย์ 4อาวุธที่เราใช้ต่อสู้ไม่ใช่อาวุธตามธรรมชาติ แต่เป็นอาวุธที่มีอานุภาพจากพระเจ้าcทำลายป้อมปราการได้ เราทำลายความคิด 5และความหยิ่งยโส ซึ่งยกตัวขึ้นต่อสู้กับความรู้ของพระเจ้าได้ เราปรับความคิดทุกอย่างให้มาอ่อนน้อมเชื่อฟังพระคริสตเจ้า 6เมื่อท่านเชื่อฟังอย่างดีแล้ว เราก็พร้อมที่จะลงโทษความไม่เชื่อฟังทุกอย่าง 7จงมองดูให้เต็มตาเถิดd ถ้าผู้ใดมั่นใจว่าเขาเป็นของพระคริสตเจ้า ก็ให้เขาระลึกด้วยว่า เขาเป็นคนของพระคริสตเจ้าฉันใด เราก็เป็นคนของพระคริสตเจ้าeฉันนั้น 8แม้ข้าพเจ้าจะโอ้อวดตนเองเกินไปบ้างในอำนาจที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานแก่เราเพื่อเสริมสร้าง ไม่ใช่เพื่อทำลายท่าน ข้าพเจ้าก็จะไม่อับอายที่จะใช้อำนาจนั้น 9มิใช่เพื่อให้ท่านคิดว่าข้าพเจ้าเขียนจดหมายข่มขู่ให้ท่านเกรงกลัวf 10บางคนพูดว่า “จดหมายของเขาดุดัน แข็งกร้าว แต่เมื่อมาอยู่ต่อหน้า เขากลับอ่อนแอและคำพูดไม่ประทับใจ” 11ผู้พูดเช่นนี้จงคิดเถิดว่า เราพูดเช่นใดทางจดหมายเมื่ออยู่ห่างไกล เราก็จะทำเช่นนั้นเมื่อมาอยู่กับท่านด้วย
เปาโลตอบโต้ข้อกล่าวหาว่าเป็นคนทะเยอทะยาน
12เราไม่กล้ายกตนขึ้นมาเทียบเคียงหรือเปรียบเทียบกับบางคนที่ยกย่องตนเอง ผู้ที่ใช้ตนเองเป็นมาตรฐานในการวัดหรือเปรียบเทียบตนเองนั้นไม่ฉลาดเลย 13ตรงกันข้าม เราจะไม่โอ้อวดจนเกินขอบเขตgที่พระเจ้าทรงวางไว้สำหรับเรา นั่นคือ พระองค์ทรงกำหนดให้เราเดินทางมาถึงท่าน 14เราคงโอ้อวดเกินขอบเขต ถ้าเราไม่ได้มาถึงท่าน แต่ในความเป็นจริง เรามาถึงท่านก่อนผู้อื่น เพื่อประกาศข่าวดีของพระคริสตเจ้าh 15เราไม่ได้นำความเหน็ดเหนื่อยของผู้อื่นมาโอ้อวดจนเกินขอบเขต แต่เราก็หวังว่าเมื่อความเชื่อของท่านเพิ่มมากขึ้นแล้ว ขอบเขตงานของเราก็จะขยายออกไปอย่างมากด้วยi 16เพื่อเราจะประกาศข่าวดีเกินจากขอบเขตของท่านออกไป และไม่ต้องโอ้อวดในงานที่คนอื่นทำไว้แล้วj 17ผู้ใดต้องการโอ้อวด ขอให้ผู้นั้นโอ้อวดในองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด 18ผู้ที่สมควรได้รับการรับรองมิใช่ผู้ที่ยกย่องตนเอง แต่เป็นผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยกย่อง
10 a ถ้าจดหมายถึงชาวโครินธ์ฉบับที่ 2 เป็นจดหมายฉบับเดียว อย่างน้อยต้องยอมรับว่าที่จุดนี้มีการเปลี่ยนเรื่องและเปลี่ยนท่าทีของผู้เขียนอย่างกระทันหันว่าเปาโลได้บอกให้คนเขียนตามจนจบบทที่ 9 แล้วจึงหยุดไประยะหนึ่ง และหลังจากนั้นเปาโลได้รับข่าวเพิ่มเติมเกี่ยวกับสภาพจิตใจและความรู้สึกที่ชาวโครินธ์มีต่อเปาโล ข่าวเพิ่มเติมนี้อาจจะรวมถึงข้ออ้างที่ปรากฏอยู่ในข้อ 10 และเปาโลอาจพูดพาดพิงถึงใน 10:1 (ดู 12:16, 20 ด้วย)
b การพูดพาดพิงถึงคำประชดของศัตรูของเปาโล ดู ข้อ 10
c หรือ "เพื่อพระเจ้า"
d หรือ "ท่านมองแต่สิ่งที่ปรากฏภายนอก"
e "ของพระคริสตเจ้า" อาจหมายถึง "พวกของพระคริสตเจ้า" เหมือนกับใน 1 คร 1:12 เชิงอรรถ j หรือน่าจะหมายถึงคริสตชนที่ผูกขาดว่าพระคริสตเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ของตนเท่านั้น
f เทียบ ข้อ 11 ชาวโครินธ์ต้องไม่คิดว่า ความเคร่งครัดของเปาโลจำกัดอยู่ในจดหมายเท่านั้น
g สำเนาโบราณบางฉบับละคำว่า "ไม่ฉลาดเลย" ในข้อ 12 และ 12-13 จึงต้องแปลว่า "เปล่าเลย ถ้าเราใช้ตนเองเป็นมาตรฐานหรือการเปรียบเทียบ เราก็ไม่อวดตัวเกินขอบเขต”
h ความหมายข้อ 12-14 คือ เหตุผลประการเดียวที่ฝ่ายตรงข้ามของเปาโลยกมาอ้างเพื่อโอ้อวด คือ อำนาจและพรพิเศษที่พวกเขาอ้างว่ามีอยู่ในตนเอง (ข้อ 12) ขณะที่เปาโลยืนยันให้เห็นว่างานที่พระเจ้าได้ทรงมอบหมายให้ทำคือ การก่อตั้งพระศาสนจักรที่เมืองโครินธ์นั้นได้สำเร็จไปแล้ว (ข้อ 13-14)
i แปลได้อีกแบบหนึ่งว่า "เราหวังว่าเมื่อความเชื่อของท่านพัฒนาขึ้น เราจะได้รับยกย่องจากท่านมากขึ้น และจะเติบโตต่อไปตามมาตรฐานที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้"
j เป็นกฎของเปาโลที่จะไม่สร้างบนรากฐานที่ผู้อื่นวางไว้ (รม 15:20ฯ)
