(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
แบบอย่างของเปาโลที่เมืองเธสะโลนิกา
2 1พี่น้องทั้งหลาย ท่านย่อมรู้แล้วว่า การที่เรามาพบท่านทั้งหลายนั้นไม่ไร้ผล 2ก่อนหน้านั้นเราต้องทนทุกข์และถูกสบประมาทต่างๆ ที่เมืองฟีลิปปีดังที่ท่านรู้แล้ว แต่ด้วยเดชะพระเจ้าเราจึงกล้าประกาศข่าวดีของพระองค์แก่ท่าน ทั้งๆ ที่ต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย 3คำเตือนใจของเรานี้มิได้มาจากความหลอกลวง หรือมาจากเจตนาไม่บริสุทธิ์ หรือมาจากกลอุบายใดๆ 4แต่ตามที่พระเจ้าทรงเห็นชอบมอบข่าวดีไว้กับเรา เราจึงประกาศข่าวดีนี้ มิใช่เพื่อเอาใจมนุษย์ แต่เพื่อเป็นที่พอพระทัยพระเจ้าผู้ทรงพิสูจน์จิตใจเรา 5เพราะท่านก็รู้อยู่แล้วว่า เราไม่เคยใช้คำพูดสอพลอ หรือคำพูดที่เป็นข้ออ้างสนองความโลภ พระเจ้าทรงเป็นพยานได้ในเรื่องนี้ 6และเรามิได้แสวงหาเกียรติยศชื่อเสียงจากมนุษย์ ไม่ว่าจากท่านทั้งหลายหรือจากผู้อื่น 7ทั้งๆ ที่เราอาจจะเรียกร้องเกียรติยศชื่อเสียงได้a ในฐานะที่เป็นอัครสาวกของพระคริสตเจ้า
ตรงกันข้าม เราทำตนเป็นคนอ่อนโยนbในหมู่ท่านทั้งหลาย เสมือนแม่ดูแลลูกน้อยของตน 8เราห่วงใยท่าน จึงปรารถนาจะมอบให้ท่าน ไม่เพียงแต่ข่าวดีของพระเจ้าเท่านั้น แต่เราปรารถนาจะมอบชีวิตของเราแก่ท่านด้วย เพราะท่านทั้งหลายเป็นที่รักยิ่งของเรา 9พี่น้องทั้งหลาย ท่านคงจำได้ถึงความเหน็ดเหนื่อยและความยากลำบากของเรา ขณะที่เราทำงานทั้งกลางวันกลางคืน เพื่อไม่ต้องเป็นภาระแก่ผู้ใดในบรรดาท่านทั้งหลาย เราประกาศข่าวดีของพระเจ้าให้ท่าน 10ท่านทั้งหลายเป็นพยาน และพระเจ้าทรงเป็นพยานด้วยว่า เราปฏิบัติตนต่อท่านผู้มีความเชื่อโดยทำตนเป็นคนศักดิ์สิทธิ์ชอบธรรมและปราศจากคำตำหนิ 11ท่านรู้อีกว่า เราได้ตักเตือนท่านแต่ละคนดังบิดากำชับบุตรของตน 12ให้กำลังใจและกำชับท่านให้ดำเนินชีวิตอย่างเหมาะสมกับพระเจ้า ผู้ทรงเรียกcท่านมาสู่พระอาณาจักรและพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์
ความเชื่อและความพากเพียรของชาวเธสะโลนิกา
13ด้วยเหตุนี้ เราขอบพระคุณพระเจ้าอยู่เสมอ เพราะเมื่อเราประกาศพระวาจาของพระเจ้าให้ท่านฟัง ท่านฟังแล้วก็รับไว้ มิใช่เช่นวาจาของมนุษย์ แต่เช่นที่เป็นจริงคือ “พระวาจาของพระเจ้า”d ซึ่งกำลังแสดงพลังeอยู่ในท่านที่มีความเชื่อ 14พี่น้องทั้งหลาย ท่านประพฤติตามแบบพระศาสนจักรต่างๆ ของพระเจ้าในพระคริสตเยซูที่อยู่ในแคว้นยูเดีย เพราะท่านได้รับทุกข์ทรมานจากการกระทำของเพื่อนร่วมชาติ เช่นเดียวกับที่เขาเหล่านั้นได้รับจากชาวยิวf 15ผู้ประหารชีวิตทั้งพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าและบรรดาประกาศก และเบียดเบียนพวกเราด้วย ชาวยิวเหล่านั้นมิได้เป็นที่พอพระทัยพระเจ้า แต่เป็นศัตรูกับมนุษย์ทุกคน 16เพราะกีดกันมิให้เราประกาศสอนคนต่างชาติให้รอดพ้น ชาวยิวเหล่านั้นจึงทำบาปเพิ่มขึ้นอยู่เสมอ การลงโทษgของพระเจ้าจึงลงมาเหนือพวกเขาในที่สุด
ความกังวลใจของเปาโล
17พี่น้องทั้งหลาย เราอยู่ห่างท่านไปชั่วเวลาสั้นๆ เป็นการอยู่ห่างกันทางกายเท่านั้น มิใช่ทางจิตใจ เราจึงปรารถนาและกระหายอย่างแรงกล้าที่จะพบท่านทั้งหลายอีก 18เราอยากมาพบท่าน ข้าพเจ้าเปาโลอยากมาถึงสองครั้งแล้ว แต่ซาตานขัดขวางเราไว้ 19ใครเป็นความหวัง ความชื่นชมของเรา และเป็นมงกุฎที่เราภูมิใจเฉพาะพระพักตร์พระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราเมื่อจะเสด็จมา ถ้ามิใช่ท่านทั้งหลาย 20เพราะท่านเป็นสิริรุ่งโรจน์และเป็นความชื่นชมของเรา
2 a ข้อความนี้หมายความว่า เปาโลพูดถึงศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของตนได้ หรือในด้านวัตถุหมายความว่า เปาโลมีสิทธิเรียกร้องปัจจัยเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัวได้เหมือนกับอัครสาวกอื่นๆ (เทียบ 2:9; 2 คร 11:9; 2 ธส 3:8)
b สำเนาโบราณบางฉบับว่า “เยี่ยงทารก”
c สำเนาโบราณบางฉบับว่า “ได้ทรงเรียกท่าน” - พระอาณาจักรของพระเจ้า (อฟ 5:5; 2 ธส 1:5; มธ 4:17; วว 19:8) และสิริรุ่งโรจน์ของพระอาณาจักรนั้นโดยแท้จริงแล้วเป็นสมบัติของพระเจ้า แต่พระองค์ทรงเรียก (4:7; 5:24) และนำบรรดาผู้เลือกสรร (1:4) มารับพระอาณาจักรและพระสิริรุ่งโรจน์นี้ด้วย
d พระวาจาในที่นี้หมายถึงคำสอนของอัครสาวกโดยสรุป พระวาจานี้ก่อนอื่น “ถูกรับ” (4:1; 2 ธส 3:6; 1 คร 15:1; กท 1:9; ฟป 4:9; คส 2:6) หรือ “ได้รับฟังมา” (รม 10:17 เชิงอรรถ h; อฟ 1:13; กจ 15:7) จากนั้น จึงเข้าลึกในความคิดหรือดวงใจ (รม 10:8-10) ผู้ฟังและยอมรับพระวาจาในจิตใจ (1 ธส 1:6; มก 4:20; กจ 8:14; 2 คร 11:4; 2 ธส 2:10) แสดงให้เห็นว่า พระเจ้าได้ตรัสกับเขาโดยทางธรรมทูตของพระองค์ (1 ธส 4:1ฯ; 2 คร 3:5; 13:3)
e พระเจ้าทรงทำงานโดยอาศัยพระวาจา ที่ผู้มีความเชื่อได้รับไว้ (เทียบ 1:8; 2 ธส 3:1)
f ลักษณะการเขียนที่แข็งกร้าวของข้อ 15-16 สะท้อนให้เห็นบรรยากาศขมขื่นที่กรุงเยรูซาเล็ม (มธ 5:12; 21:33-46; 23:29-37; กจ 2:23 เชิงอรรถ o) เมื่อเปาโลทำให้ชาวยิวที่นั่นโกรธเคือง เพราะได้ไปเทศน์สอนคนต่างชาติ (1 ธส 2:16; ดู กจ 13:5 เชิงอรรถ e) ต่อมาในภายหลัง เปาโลจึงค่อยๆ มีท่าทีที่สมดุลมากกว่าที่มีที่นี่ โดยพูดถึงบทบาทพิเศษของการเป็นประชากรที่พระเจ้าทรงเลือกสรร (เทียบ รม 9:11; กท 4:21-31) เปาโลได้พยายามทำให้คริสตชนชาวยิวและไม่ใช่ชาวยิวได้ปรองดองกัน (ดู 1 คร 16:1 เชิงอรรถ a; อฟ 2:11-12)
g สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า “จากพระเจ้า”