Download

(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)

2 ¹ลูกที่รักทั้งหลาย ข้าพเจ้าเขียนเรื่องนี้ถึงท่าน เพื่อท่านจะได้ไม่ทำบาป

แต่ถ้าใครทำบาป

เรายังมีทนายแก้ต่างให้เฉพาะพระพักตร์ของพระบิดา

คือพระเยซูคริสตเจ้า ผู้ทรงเที่ยงธรรม

²พระองค์ทรงเป็นเครื่องบูชาชดเชยบาปของเรา

และไม่เพียงแต่ชดเชยเฉพาะบาปของเราเท่านั้น

แต่ชดเชยบาปของมนุษย์ทั้งโลกด้วย

เงื่อนไขประการที่สอง การปฏิบัติตามบทบัญญัติ โดยเฉพาะบทบัญญัติเรื่องความรัก

³ถ้าเราปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์

เรามั่นใจว่าเรารู้จักพระองค์^a

⁴ผู้ที่พูดว่า “ข้าพเจ้ารู้จักพระองค์”

แต่ไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์

เขาเป็นคนพูดคำเท็จ

และ “ความจริง”^b ไม่อยู่ในตัวเขา

⁵แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระวาจาของพระองค์

ความรักของพระเจ้า^cในผู้นั้นย่อมสมบูรณ์

โดยวิธีนี้เราจึงรู้ว่า เราอยู่ในพระเจ้า

⁶ผู้ที่พูดว่าเขาอยู่ในพระองค์^d

ก็ต้องดำเนินชีวิตเหมือนกับที่พระองค์^eทรงดำเนินชีวิต

⁷ท่านที่รักทั้งหลาย

สิ่งที่ข้าพเจ้าเขียนถึงท่าน มิใช่บทบัญญัติใหม่

แต่เป็นบทบัญญัติเก่า

ที่ท่านมีอยู่ตั้งแต่แรกเริ่ม

บทบัญญัติเก่านี้คือถ้อยคำที่ท่านได้ฟังมา

⁸บทบัญญัติที่ข้าพเจ้าเขียนถึงท่านนั้น ก็ยังนับว่าใหม่^f

ใหม่จริงทั้งสำหรับพระองค์และสำหรับท่าน

เพราะความมืดกำลังผ่านพ้นไป

ความสว่างแท้จริงกำลังทอแสงขึ้นมาแล้ว

⁹ผู้ที่อ้างว่าตนอยู่ในความสว่าง

แต่เกลียดชังพี่น้องของตน

ผู้นั้นยังจมอยู่ในความมืด

¹⁰ส่วนผู้ที่รักพี่น้องของตน ก็ดำรงอยู่ในความสว่าง

และไม่มีสิ่งใดในตัวเขาที่ทำให้เขาล้มลงได้

¹¹แต่ผู้ที่เกลียดชังพี่น้องของตน ก็อยู่ในความมืด

และเดินวนเวียนอยู่ในความมืด

โดยไม่รู้ว่าเขากำลังเดินไปทิศทางใด

เพราะความมืดทำให้ตาของเขาบอด

เงื่อนไขประการที่สาม การแยกตัวออกจากโลก

¹²ลูกที่รักทั้งหลาย ข้าพเจ้าเขียนถึงท่าน

เพราะบาปของท่านได้รับการอภัยแล้วเดชะพระนามพระองค์

¹³ท่านทั้งหลายที่เป็นบิดา ข้าพเจ้าเขียนถึงท่าน

เพราะท่านมารู้จักพระองค์ผู้ทรงดำรงอยู่ตั้งแต่แรกเริ่ม

เยาวชนทั้งหลาย ข้าพเจ้าเขียนถึงท่าน

เพราะท่านชนะมารร้ายแล้ว^g

¹⁴เด็กที่รักทั้งหลาย ข้าพเจ้าเขียนถึงเธอ

เพราะเธอได้มารู้จักพระบิดา

ท่านทั้งหลายที่เป็นบิดา ข้าพเจ้าเขียนถึงท่าน

เพราะท่านมารู้จักพระองค์ผู้ทรงดำรงอยู่ตั้งแต่แรกเริ่ม

เยาวชนทั้งหลาย ข้าพเจ้าเขียนถึงท่าน

เพราะท่านเป็นคนแข็งแรง

และพระวาจาของพระเจ้าก็สถิตในท่าน

และท่านชนะมารร้ายแล้ว

¹⁵จงอย่ารักโลก

และสิ่งที่อยู่ในโลกเลย

ถ้าผู้ใดรักโลก

ความรักของพระบิดาก็ไม่อยู่ในตัวเขา

¹⁶เพราะทุกสิ่งที่อยู่ในโลก

ได้แก่ ความมัวเมาในโลกีย์

ความโลภอยากได้ทุกสิ่ง

และความหยิ่งทะนงโอ้อวดในทรัพย์สมบัติ^h

ล้วนไม่ได้มาจากพระบิดา

แต่มาจากโลกทั้งสิ้น

¹⁷และโลกพร้อมกับความมัวเมาในโลกีย์ของโลกนั้น

กำลังผ่านพ้นไป

แต่ผู้ที่ทำตามพระประสงค์ของพระเจ้า

จะดำรงอยู่ตลอดนิรันดร

เงื่อนไขประการที่สี่ การระมัดระวังตนจากผู้เป็นปฏิปักษ์ต่อพระคริสตเจ้า

¹⁸ลูกที่รักทั้งหลาย นี่เป็นวาระสุดท้าย

ท่านได้ฟังแล้วว่า ปฏิปักษ์ของพระคริสตเจ้าⁱกำลังมา

และเวลานี้ปฏิปักษ์จำนวนมากของพระคริสตเจ้าก็มาถึงแล้ว

เพราะเหตุนี้เราจึงรู้ว่า เป็นวาระสุดท้าย

¹⁹เขาทั้งหลายออกไปจากเรา

แต่เขาไม่ได้เป็นพวกของเราอย่างแท้จริง^j

เพราะถ้าเขาเป็นพวกเดียวกันกับเราจริง เขาคงจะอยู่กับเรา

แต่ที่เป็นดังนี้ก็เพื่อแสดงว่า

เขาเหล่านั้นทุกคนไม่เป็นพวกเดียวกับเรา

²⁰ท่านทั้งหลายได้รับการเจิม^kจากพระผู้ศักดิ์สิทธิ์

และทุกคนต่างได้รับความรู้^l

²¹การที่ข้าพเจ้าเขียนถึงท่านทั้งหลายนั้น

มิใช่เพราะท่านไม่รู้ความจริง

แต่เขียนเพราะท่านรู้ดีอยู่แล้ว

และเพราะไม่มีความเท็จใดมาจากความจริงได้^m

²²ใครเป็นคนพูดคำเท็จ

ถ้าไม่ใช่คนที่พูดว่า พระเยซูไม่ใช่พระคริสตเจ้า

ผู้นี้คือปฏิปักษ์ของพระคริสตเจ้า

เขาปฏิเสธทั้งพระบิดาและพระบุตรⁿ

²³ทุกคนที่ปฏิเสธพระบุตรก็ไม่มีพระบิดา

คนที่ยอมรับพระบุตรย่อมมีพระบิดาด้วย

²⁴ขอให้สิ่งที่ท่านทั้งหลายฟังมาตั้งแต่แรกเริ่มนั้นคงอยู่ในท่าน^o

ถ้าสิ่งที่ท่านฟังมาตั้งแต่แรกเริ่มนั้นคงอยู่ในท่าน

ท่านก็ดำรงอยู่ในพระบุตร

และในพระบิดา

²⁵พระสัญญาที่พระองค์ประทานไว้ก็คือชีวิตนิรันดร

²⁶ข้าพเจ้าเขียนข้อความเหล่านี้ถึงท่านทั้งหลายแล้ว

เกี่ยวกับบุคคลที่พยายามชักนำให้หลงผิด

²⁷แต่สำหรับท่าน การได้รับเจิมจากพระองค์ยังคงอยู่ในท่าน

และไม่จำเป็นต้องให้ใครมาสอนท่านอีก^p

เพราะการเจิมของพระองค์นั้นสอนทุกสิ่งให้ท่าน

และเพราะการเจิมนั้นเป็นจริงและไม่หลอกลวง

จงดำรงอยู่ในพระองค์ตามคำสั่งสอนที่ท่านได้รับมา

²⁸ลูกที่รักทั้งหลาย บัดนี้จงดำรงอยู่ในพระองค์

เพื่อเมื่อพระองค์ทรงปรากฏ เราจะได้มีความมั่นใจ

ไม่ต้องหลบเลี่ยงไปจากพระองค์ด้วยความอับอาย

ในวันที่พระองค์เสด็จมา

II. การดำเนินชีวิตในฐานะบุตรของพระเจ้า

 

²⁹ถ้าท่านรู้ว่า พระองค์ทรงเที่ยงธรรม

ท่านก็ต้องยอมรับว่าทุกคนที่ประพฤติชอบ ย่อมบังเกิดจากพระองค์

 

2 a ความรู้นี้ (ฮชย 2:22 เชิงอรรถ v) คือความเชื่อ (ยน 3:12 เชิงอรรถ g) และครอบคลุมวิถีชีวิตทั้งหมด (3:23, 51) จนถึงกับว่าความประพฤติเป็นมาตรการวัดที่จะทำให้รู้ว่าคนหนึ่งมีชีวิตในพระคริสตเจ้าหรือไม่ (ข้อ 5; 3:10; 4:13; 5:2)

^b สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า “ของพระเจ้า”

^c “ความรักของพระเจ้า” หมายถึง ความรักของพระเจ้าต่อเรามากกว่าจะหมายถึงความรักของเราต่อพระเจ้า

^d “การอยู่ใน” “การดำรงอยู่ใน” เป็นลักษณะการเขียนเฉพาะของยอห์น (ดู ยน 6:56 เชิงอรรถ q)

^e แปลตามตัวอักษรได้ว่า “เหมือนกับผู้นั้น” ยอห์นใช้คำ “ผู้นั้น” หมายถึง พระเยซูเจ้าบ่อยครั้ง (3:3, 5, 7, 16; 4:17; ดู ยน 2:21; 19:35)

^f บทบัญญัตินี้ได้เตรียมไว้ในพันธสัญญาเดิม (ลนต 19:18) และคริสตชนได้รับรู้แล้วตั้งแต่แรก (ข้อ 7; 3:11) แต่ก็ยังเป็นบทบัญญัติใหม่เพราะได้รับลักษณะพิเศษจากพระฉบับของพระเยซูคริสตเจ้า (ยน 13:34 เชิงอรรถ u)

^g ปีศาจยังคงเป็นผู้ล่อลวงอย่างใน ปฐก 3:1-6; โยบ 1:6 เชิงอรรถ g ซึ่งยั่วยุมนุษย์ให้ทำความชั่ว (1 ยน 3:8 เชิงอรรถ d) แต่คริสตชน “ได้รู้จัก” พระบุตรแล้ว พระบุตรทรงเจริญชีวิตอยู่ในเขา (1:3 เชิงอรรถ b) และ “ห่อหุ้มเขา” ไว้ในแสงสว่าง คุณธรรมและความรัก (1:7 เชิงอรรถ e) และเนื่องจากว่าสิ่งนี้ป้องกันเขาทั้งหลายไม่ให้ทำบาป (1 ยน 3:6, 9) จึงถือได้ว่าเป็นชัยชนะของเขาเหนือปีศาจ (5:18; ยน 17:15) ป้องกันเขาจากการทำบาป (1 ยน 2:13-14) และจากโลกอันอนิจจัง (1 ยน 4:4; 5:4-5; เทียบ มธ 6:13; ยน 1:9 เชิงอรรถ f; 12:31; 14:30; 16:33; กท 6:14; ยก 4:4)

^h แรงจูงใจที่ครอบงำ “โลก” คือ โลกีย์ สิ่งล่อใจจากรูปปรากฏภายนอกและความหยิ่งจองหอง อันเนื่องมาจากความมั่งคั่งทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งอนิจจัง แต่ความเป็นจริงอันถาวรนั้นแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง (ดู 2 คร 4:18; ฮบ 11:1, 3, 27)

ⁱ เกี่ยวกับศัตรูนี้ที่จะปรากฏมาในยุคสุดท้าย ซึ่งยอห์นกล่าวถึงโดยใช้พหูพจน์ (ดู 2 ธส 2:3-4 เชิงอรรถ c) เป็นผู้ที่ตั้งตนต่อต้านความเชื่อแท้จริงในพระคริสตเจ้า พระบุตรของพระเจ้า (ข้อ 22; 4:2-3; เทียบ 5:5; ยน 1:18 เชิงอรรถ q)

^j แม้บรรดาปฏิปักษ์ของพระคริสตเจ้านี้ดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของหมู่คณะ แต่เขาก็ขาดจิตตารมณ์ของพระคริสตเจ้า

^k การรับเจิมนี้ หมายถึง พระจิตเจ้าที่ประทานให้กับพระเมสสิยาห์ (อสย 11:2 เชิงอรรถ c; 61:1) และที่พระเมสสิยาห์ประทานให้แก่ผู้เชื่อ (3:24; 4:13; เทียบ 2 คร 1:21) เพื่อสั่งสอนเขาในทุกเรื่อง (ข้อ 27; ยน 16:13 เชิงอรรถ f; เทียบ 1 คร 2:10, 15) และเพราะพระจิตเจ้านี้เองพระวาจาของพระเยซูเจ้าจะเป็น “จิตและชีวิต” (ยน 6:63)

^l สำเนาโบราณบางฉบับว่า “ท่านทั้งหลายรู้ทุกสิ่ง”

^m หรือ “และเพราะท่านรู้ว่าไม่มีความเท็จใดมาจากความจริง”

ⁿ เราไม่รู้ว่าพวกมิจฉาทิฐิพวกนี้เป็นใคร (อาจจะหมายถึงเชรินธัส ซึ่งลัทธิไญยนิยมยังยึดความคิดผิดๆ ของเขาอยู่บ้าง) ในที่นี้ คำว่า “พระคริสตเจ้า” ไม่เป็นเพียงคำแปลของคำว่า “Messiah” แต่หมายถึงความเชื่อที่ครบบริบูรณ์ของ “คริสตชน” ในพระองค์ผู้เสด็จมาเป็นมนุษย์

^o หมายถึง คำสอนของบรรดาอัครสาวกเกี่ยวกับธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้า

^p คริสตชนได้รับการสอนจากบรรดาอัครสาวก (1:3, 5; 2:7, 24) แต่การรับฟังสิ่งที่กล่าวมานั้นแต่อย่างเดียวยังไม่เพียงพอ เนื้อหาของคำสอนที่ได้ฟังจะต้องซึมเข้าในชีวิตของเขา การนี้จะสำเร็จไม่ได้ถ้าไม่มีพระคุณของพระจิตเจ้าช่วยเหลือ