เพลงสดุดีที่ 104

เพลงสรรเสริญพระผู้เนรมิตสรรพสิ่งa

          สดด บทนี้ก็เป็นบทประพันธ์ที่ไพเราะที่สุดอีกบทหนึ่งในหนังสือเพลงสดุดีด้วย มีลักษณะคล้ายกันกับ สดด 103 เพราะเริ่มและจบด้วยวลีเดียวกัน “จิตใจข้าพเจ้าเอ๋ย จงถวายพระพรแด่พระยาห์เวห์เถิด” เพลงสดุดีบทนี้เป็นคำสรรเสริญพระเจ้าผู้ทรงเนรมิตสร้างสรรพสิ่ง ผู้ประพันธ์บรรยายถึงความงดงามและความยิ่งใหญ่ของสิ่งสร้าง บรรยายถึงพระปรีชาที่ทรงสร้างสิ่งต่างๆ เหล่านี้ และบรรยายถึงความเอาพระทัยใส่ที่พระเจ้าทรงมีต่อสิ่งสร้างแต่ละชนิดด้วย เพลงสดุดีบทนี้น่าจะมีความหมายอย่างมากสำหรับมนุษย์ในปัจจุบันที่ขาดความเคารพต่อสภาพแวดล้อม พระศาสนจักรเข้าใจว่าข้อความในข้อ 30 “เมื่อพระองค์ทรงส่งลมปราณ (=จิต) ของพระองค์ เขาก็ถูกสร้างขึ้นมา และดังนี้พระองค์ทรงรื้อฟื้นโฉมหน้าของแผ่นดินขึ้นใหม่” กล่าวเป็นนัยถึงพระจิตเจ้า

1จิตใจข้าพเจ้าเอ๋ย จงถวายพระพรแด่พระยาห์เวห์เถิด

        ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้า พระองค์ทรงยิ่งใหญ่เหลือล้น

 พระองค์ทรงความรุ่งเรืองและพระเกียรติยศเป็นเสมือนอาภรณ์

2ทรงคลุมพระองค์ด้วยแสงสว่างต่างพระภูษา

        พระองค์ทรงคลี่ท้องฟ้าให้กางออกดุจกางกระโจม

3ทรงสร้างที่พำนักของพระองค์ไว้เหนือน้ำเบื้องบน

        ทรงใช้เมฆต่างราชรถ ทรงพระดำเนินบนปีกแห่งลม

4ทรงแต่งตั้งสายลมให้เป็นผู้นำสาร

        ทรงให้เปลวไฟเป็นผู้รับใช้พระองค์

5พระองค์ทรงวางแผ่นดินไว้บนรากฐาน

        แผ่นดินนั้นจะไม่สั่นคลอนตลอดไป

6ทรงคลุมแผ่นดินไว้ด้วยทะเลลึกประดุจเสื้อผ้า

        น้ำท่วมอยู่เหนือยอดเขา

7เมื่อพระองค์ทรงขู่ น้ำก็หนีไป

        เมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องของพระองค์ น้ำก็ไหลหนี

8ไหลขึ้นไปบนภูเขา ไหลลงไปตามหุบเขา

        จนถึงที่ซึ่งพระองค์ทรงกำหนดไว้

9ทรงกำหนดเขตไม่ให้น้ำข้ามมา

        น้ำจะไม่กลับมาท่วมแผ่นดินอีก

10พระองค์ทรงไขพุน้ำให้ไหลไปตามหุบเขา

        น้ำก็ไหลไประหว่างภูเขา

11ให้สัตว์ป่าทั้งหลายมีน้ำดื่มกิน

        และให้บรรดาลาป่าดับกระหาย

12บนฝั่งน้ำ นกในอากาศต่างก็มาสร้างรวงรัง

        ส่งเสียงร้องเพลงอยู่ตามกิ่งไม้

13พระองค์ทรงรดน้ำภูเขาจากท้องพระโรงเบื้องบน

        โปรดให้แผ่นดินอิ่มด้วยผลงานของพระองค์

14ทรงบันดาลให้ต้นหญ้างอกขึ้นสำหรับฝูงสัตว์

        ให้ต้นไม้ที่มนุษย์เพาะปลูกเจริญเติบโต

เพื่อให้มีอาหารออกมาจากแผ่นดิน

15และมีเหล้าองุ่นเพื่อให้จิตใจมนุษย์ร่าเริง

        มีน้ำมันเพื่อให้ใบหน้าของเขาสดชื่น

มีอาหารเพื่อเสริมกำลังให้เขา

16ต้นไม้ของพระยาห์เวห์ได้น้ำจนอิ่ม

        คือต้นสนสีดาร์แห่งเลบานอน ซึ่งพระองค์ทรงปลูกไว้

17ที่นั่น บรรดานกต่างมาสร้างรัง

        นกกระสาสร้างบ้านของมันบนต้นสนb

18ภูเขาสูงเป็นที่อาศัยของเลียงผา

        หินผาเป็นที่หลบภัยของตัวไฮแรกซ์c

19ทรงให้ดวงจันทร์กำหนดฤดูกาล

        ให้ดวงอาทิตย์รู้เวลาตก

20พระองค์ทรงนำความมืดเข้ามา จึงเป็นเวลากลางคืน

        สัตว์ป่าทั้งหลายก็ออกหากิน

21สิงโตหนุ่มร้องคำรามหาเหยื่อ

        ขออาหารจากพระเจ้า

22เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น สัตว์เหล่านี้ก็ค่อยๆ หลบไป

        กลับไปยังถ้ำเพื่อนอนพักผ่อน

23ส่วนมนุษย์ก็ออกไปทำงาน

        ตรากตรำทำงานอยู่จนถึงเวลาเย็น

24พระราชกิจของพระองค์ช่างมีมากเหลือล้น

        พระองค์ทรงกระทำทุกอย่างด้วยพระปรีชาญาณ

ทรงสร้างสรรพสิ่งเต็มแผ่นดิน

25ดูซิ มีทะเลกว้างใหญ่ไพศาล

        มีสัตว์นานาชนิดคลาคล่ำทั้งใหญ่และเล็ก

26ที่นั่นเรือผ่านไปมา

        มีเลวีอาธานที่ทรงสร้างให้เล่นสนุกอยู่ในน้ำ

27สิ่งมีชีวิตทั้งหลายต่างรอคอย

        ให้พระองค์ประทานอาหารในยามต้องการ

28เมื่อพระองค์ประทานอาหาร สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นก็เก็บไว้

        เมื่อพระองค์ยื่นพระหัตถ์ สิ่งมีชีวิตก็มีของดีๆ กินจนอิ่ม

29ถ้าพระองค์เบือนพระพักตร์ไปทางทิศอื่น สิ่งมีชีวิตก็ตื่นตระหนก

        ถ้าพระองค์ทรงเรียกลมปราณกลับคืน

สิ่งมีชีวิตก็ตายและกลับเป็นฝุ่นดิน

30เมื่อพระองค์ทรงส่งพระจิตของพระองค์ลงมา สิ่งมีชีวิตก็ถูกสร้างขึ้นd

        พระองค์ทรงเปลี่ยนโฉมหน้าของแผ่นดิน

31พระสิริรุ่งโรจน์จงมีแด่พระยาห์เวห์ตลอดไป

        ขอพระยาห์เวห์ทรงชื่นชมในพระราชกิจของพระองค์

32ถ้าพระองค์ทอดพระเนตร แผ่นดินก็สั่นสะเทือน

        ถ้าพระองค์ทรงสัมผัสภูเขา ภูเขาก็พ่นควันออกมา

33ข้าพเจ้าจะขับร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์ตลอดชีวิต

        จะร้องเพลงสดุดีถวายพระเจ้าของข้าพเจ้า ตราบเท่าที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่

34ขอให้เพลงรำพึงของข้าพเจ้าเป็นที่พอพระทัย

        และข้าพเจ้าจะยินดีในพระยาห์เวห์

35ขอให้คนบาปสูญหายไปสิ้นจากแผ่นดิน

        และไม่มีคนชั่วร้ายอีกต่อไป

จิตใจข้าพเจ้าเอ๋ย จงถวายพระพรแด่พระยาห์เวห์เถิด

        อัลเลลูยาe

 

104 a เพลงสดุดีบทนี้บรรยายการเนรมิตสร้างตามลำดับเรื่องการเนรมิตสร้างใน ปฐก 1

b “บนต้นสน” ต้นฉบับภาษากรีกว่า “บนยอดของมัน”

c “ตัวไฮแรกซ์” แปลโดยคาดคะเน คำภาษาฮีบรูหมายถึงสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก กินหญ้าเป็นอาหาร อาศัยอยู่ตามซอกหินในบริเวณลุ่มแม่น้ำจอร์แดน

d “พระจิต” ของพระเจ้าเป็นบ่อเกิดของทุกสิ่งและทุกชีวิต

e ต้นฉบับภาษากรีกย้าย “อัลเลลูยา” ตรงนี้ไปใส่ไว้เป็นคำแรกของ สดด 105