เพลงสดุดีที่ 15

คุณสมบัติของผู้นมัสการพระเจ้า^a

สดด บทนี้เป็นเพลงแห่เข้าพระวิหารเพื่อประกอบศาสนพิธี สมณะเตือนประชาชนให้รู้ว่าผู้ที่จะเข้าภายในบริเวณพระวิหารได้นั้นจำเป็นต้องมีคุณสมบัติเช่นไร เขาต้องมีความประพฤติดีงามตามศีลธรรม และมีความสัมพันธ์อันดีกับเพื่อนบ้านในสังคม พระเยซูเจ้าทรงเรียกร้องคุณสมบัติเช่นเดียวกัน ในการถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้า (เทียบ มธ 5:23-24)

เพลงสดุดีของกษัตริย์ดาวิด

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ผู้ใดจะอาศัยในกระโจมของพระองค์^bได้

        ผู้ใดจะพำนักบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์

²ผู้นั้นคือผู้ที่ดำเนินชีวิตอย่างไม่มีที่ติ

        ปฏิบัติความชอบธรรม

พูดความจริงจากใจของตน

³ผู้ที่บังคับลิ้นของตนไว้ ไม่ใส่ความ

        ไม่ทำร้ายผู้อื่น ไม่ใส่ร้ายเพื่อนบ้าน

⁴ผู้ที่เหยียดหยามคนเลวทราม

        แต่ให้เกียรติผู้ยำเกรงพระยาห์เวห์^c

ยืนยันคำสาบานแม้จะต้องเสียหาย

⁵ผู้ที่ให้ยืมเงินโดยไม่คิดดอกเบี้ย

        ไม่รับสินบนปรักปรำผู้บริสุทธิ์

ผู้ใดประพฤติเช่นนี้จะไม่หวั่นไหวตลอดไป

15 a เพลงสดุดีบทนี้สรุปกฎศีลธรรมของชาวอิสราเอล เทียบได้กับบทบัญญัติสิบประการ (อพย 20:1 เชิงอรรถ a)

^b “กระโจม” พระวิหารที่กรุงเยรูซาเล็มบางครั้งได้ชื่อว่า “กระโจม” (ของพระยาห์เวห์) เพื่อรักษาภาพของ “กระโจมที่ประทับ” ของพระยาห์เวห์ เมื่อชาวอิสราเอลเดินทางในถิ่นทุรกันดาร ชาวยิวระลึกถึงเหตุการณ์นี้ในเทศกาลอยู่เพิง (อพย 23:14 เชิงอรรถ d)

^c “ผู้ยำเกรงพระยาห์เวห์” เป็นสำนวนที่พบบ่อยๆ ใน สดด หมายถึงชาวอิสราเอลที่มีความเชื่อ หรือเลื่อมใสในพระยาห์เวห์ แต่ในภายหลังวลีนี้ใช้สำหรับคนต่างชาติที่เลื่อมใสในศาสนายูดาย (ดู กจ 2:11 เชิงอรรถ g; 10:2 เชิงอรรถ b)