II. สุภาษิตชุดแรกที่คิดว่าเป็นผลงานของกษัตริย์ซาโลมอนa

 

10 1สุภาษิตของกษัตริย์ซาโลมอน

บุตรที่มีปรีชาทำให้บิดายินดี

บุตรที่โง่เขลาทำให้มารดาเศร้าโศก

2ทรัพย์สมบัติที่ได้มาอย่างไม่สุจริตไม่มีประโยชน์

แต่ความชอบธรรมช่วยให้พ้นจากความตาย

3พระยาห์เวห์ไม่ทรงปล่อยผู้ชอบธรรมให้หิวโหย

แต่ไม่ทรงตอบสนองความปรารถนาของคนชั่วร้าย

4มือที่เกียจคร้านทำให้ยากจน

มือที่ขยันทำให้ร่ำรวย

5ผู้สะสมในฤดูร้อนย่อมเป็นคนฉลาด

ผู้นอนหลับในฤดูเก็บเกี่ยวเป็นคนน่าอับอาย

6พระพรอยู่บนศีรษะของผู้ชอบธรรม

ปากของคนชั่วร้ายซ่อนความรุนแรงไว้b

7ผู้ชอบธรรมย่อมได้รับการระลึกถึงและคำอวยพร

แต่ชื่อของคนชั่วร้ายจะเสื่อมสลายไป

8ผู้มีปรีชายอมรับบทบัญญัติ

ผู้ที่พูดอย่างโง่เขลาจะประสบความพินาศ

9ผู้ดำเนินชีวิตอย่างสุจริตย่อมเดินอย่างปลอดภัย

ผู้เดินตามทางคดเคี้ยวจะมีคนเห็นสักวันหนึ่ง

10ผู้ที่ขยิบตาย่อมก่อให้เกิดความยุ่งยาก

แต่ผู้ตักเตือนอย่างตรงไปตรงมาย่อมนำสันติสุขc

11ปากของผู้ชอบธรรมเป็นพุน้ำแห่งชีวิต

ปากของคนชั่วร้ายซ่อนความรุนแรง

12ความเกลียดชังก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท

แต่ความรักให้อภัยการล่วงละเมิดทุกอย่าง

13ปรีชาญาณพบได้ที่ริมฝีปากของผู้ฉลาด

แต่ไม้เรียวเหมาะกับหลังของผู้ที่ขาดสามัญสำนึก

14ผู้มีปรีชาย่อมสะสมความรู้

แต่ปากของคนโง่เขลาจะนำหายนะมาในไม่ช้า

15ทรัพย์สมบัติของคนร่ำรวยเป็นเมืองป้อมสำหรับเขา

แต่ความขัดสนของคนยากจนเป็นความพินาศของเขา

16ผู้ชอบธรรมทำงานเพื่อใช้ค่าจ้างบำรุงชีวิต

แต่คนชั่วร้ายใช้ค่าจ้างเพื่อทำบาป

17ผู้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนย่อมอยู่ในวิถีdไปสู่ชีวิต

แต่ผู้ปฏิเสธคำตักเตือนย่อมหลงทาง

18ผู้เสแสร้งว่าไม่เกลียดชังเป็นคนมุสา

ผู้ใส่ร้ายเป็นคนโง่เขลา

19คนพูดมากมีโอกาสพูดผิด

ผู้ควบคุมปากของตนย่อมเป็นคนรอบคอบ

20ลิ้นของผู้ชอบธรรมเป็นเหมือนเงินเนื้อบริสุทธิ์

ความคิดของคนชั่วร้ายไม่มีค่าอะไร

21ปากของผู้ชอบธรรมเลี้ยงดูคนจำนวนมาก

แต่คนโง่เขลาตายเพราะขาดสามัญสำนึก

22พระพรของพระยาห์เวห์ทำให้ร่ำรวย

การทำงานหนักไม่เพิ่มพระพรนี้แต่อย่างใด

23คนโง่เขลาสนุกสนานเมื่อทำผิด

แต่คนฉลาดสนุกสนานเมื่อได้ปรีชาญาณ

24คนชั่วร้ายกลัวสิ่งใด ก็จะได้รับสิ่งนั้น

ผู้ชอบธรรมจะได้รับสิ่งที่ตนปรารถนา

25เมื่อพายุผ่านไปก็จะไม่มีคนชั่วหลงเหลืออยู่

แต่ผู้ชอบธรรมจะคงอยู่อย่างมั่นคงตลอดไป

26น้ำส้มกับฟัน ควันกับดวงตาเป็นฉันใด

คนเกียจคร้านeกับผู้ที่ใช้งานเขาก็เป็นฉันนั้น

27ความยำเกรงพระยาห์เวห์ทำให้ชีวิตยืนยาว

แต่ปีของคนชั่วร้ายจะสั้นลง

28ผู้ชอบธรรมหวังจะได้รับความยินดี

แต่ความหวังของคนชั่วร้ายจะสูญไป

29หนทางของพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการสำหรับผู้ไร้มลทิน

แต่เป็นหายนะสำหรับผู้ทำความชั่ว

30ผู้ชอบธรรมจะไม่มีวันหวั่นไหว

แต่แผ่นดินจะไม่เป็นที่อาศัยของคนชั่วร้าย

31ปากของผู้ชอบธรรมเปล่งปรีชาญาณออกมา

แต่ลิ้นของคนตลบตะแลงจะถูกตัดออก

32ปากของผู้ชอบธรรมรู้ว่าคำพูดใดรื่นหู

แต่ปากของคนชั่วร้ายพูดตลบตะแลง

10 a สุภาษิตชุดนี้อาจเป็นส่วนเก่าที่สุดของหนังสือ สุภาษิตเหล่านี้ไม่มีลำดับความคิดต่อเนื่องกัน นอกจากบางครั้งอาจมีสุภาษิตหรือคำพังเพยที่กล่าวถึงเรื่องราวใกล้เคียงกันอยู่บ้าง

b “ปากของคนชั่วร้ายซ่อนความรุนแรงไว้” เหมือนกับสุภาษิตในข้อ 11ข ต้นฉบับภาษากรีกมีว่า “การไว้ทุกข์ก่อนเวลาปิดปากของผู้ไม่นับถือพระเจ้า”

c “ย่อมนำสันติสุข” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ผู้ที่พูดโง่ๆ จะประสบความพินาศ” (ดู ข้อ 8ข)

d “อยู่ในวิถี” บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “เดิน”

e “คนเกียจคร้าน” หมายถึงผู้ที่รับงานมาทำอย่างเสียไม่ได้