คำพยากรณ์ต่อไปเรื่องการโจมตี

6 ¹ชนเผ่าเบนยามินเอ๋ย จงรีบหนีออกไป

จากกรุงเยรูซาเล็ม

จงเป่าแตรเขาสัตว์ที่เมืองเทโคอา

และยกธงขึ้นเหนือเมืองเบธฮักเคเรม^a

เพราะเหตุร้ายโผล่ขึ้นมาจากทิศเหนือ

เป็นหายนะยิ่งใหญ่

²แม้ธิดาแห่งศิโยนจะงดงามและนุ่มนวล

เราก็จะทำลายเธอ

³บรรดาผู้เลี้ยงแกะพร้อมกับฝูงแกะจะมาต่อสู้กับเธอ

เขาจะตั้งกระโจมไว้โดยรอบ

ต่างจะหากินส่วนของตน

⁴“จงเตรียมทำสงครามศักดิ์สิทธิ์กับเธอ^b

จงลุกขึ้น เข้าโจมตีในเวลาเที่ยงวัน”

“วิบัติจงเกิดแก่พวกเรา วันกำลังจะหมดลง

เงาของเวลาเย็นกำลังทอดยาวออกไป”

⁵“จงลุกขึ้น ให้เราเข้าโจมตีในเวลากลางคืน

และทำลายวังทั้งหลายของเธอเสีย”

⁶เพราะพระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้ว่า

“จงโค่นต้นไม้ของเธอลง

จงก่อเชิงเทินไว้ต่อหน้ากรุงเยรูซาเล็ม

นี่คือเมืองที่จะต้องถูกลงโทษ^c

ภายในเธอไม่มีอะไรนอกจากการเบียดเบียนข่มเหง

⁷บ่อรักษาน้ำไว้ให้เย็นอยู่ฉันใด

เธอก็รักษาความชั่วให้สดอยู่เสมอฉันนั้น

ในเธอมีแต่การกล่าวถึงความรุนแรงและการทำลาย

เราเห็นมีแต่ความเจ็บปวดและบาดแผลอยู่ตลอดเวลา

⁸กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงยอมรับคำตักเตือนเถิด

เพื่อเราจะไม่พรากไปจากเจ้า

ทำให้เจ้าเป็นที่ถูกทิ้งร้าง

เป็นแผ่นดินที่ไม่มีผู้คนอาศัย”

⁹พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้ว่า

“เขาทั้งหลายจะเก็บชนอิสราเอลที่รอดชีวิต^d

ให้หมดสิ้นเหมือนเก็บผลองุ่นอีกจนหมด

เหมือนคนเก็บผลองุ่นกลับมา

เก็บผลที่เหลือตามกิ่งอีกครั้งหนึ่ง”

¹⁰ข้าพเจ้าจะพูดและให้คำตักเตือน^eแก่ผู้ใด

เพื่อเขาจะได้ฟัง

ดูซิ หูของเขาทั้งหลายยังอุดตันอยู่

เขาฟังไม่ได้ยิน

ดูซิ พระวาจาพระยาห์เวห์เป็นสิ่งที่เขาดูหมิ่น

เขาไม่อยากฟัง

¹¹ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงโกรธเขาเหมือนกับที่พระยาห์เวห์ทรงพระพิโรธ

ข้าพเจ้าควบคุมความโกรธนี้ไว้ไม่ไหวแล้ว

“จงเทความโกรธนี้ลงเหนือบรรดาเด็กตามถนน

และเหนือชายหนุ่มที่ชุมนุมกัน

ทั้งชายและหญิงก็จะต้องถูกจับเป็นเชลย

ทั้งคนชราและคนแก่หง่อม

¹²บ้านของเขาจะต้องตกเป็นของคนอื่น                      

รวมทั้งไร่นาและภรรยาของเขาด้วย

เพราะเราจะเหยียดมือออกต่อสู้กับผู้อาศัยในแผ่นดินนี้”

พระยาห์เวห์ตรัส

¹³“เพราะทุกคนโลภอยากได้กำไร

ตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดจนถึงคนใหญ่โตที่สุด

ทั้งประกาศกและสมณะ

ทุกคนล้วนฉ้อโกง

¹⁴เขาทั้งหลายรักษาบาดแผลของประชากรของเราเพียงเล็กน้อย

พูดว่า ‘สันติภาพ สันติภาพ’

แต่โดยแท้จริงแล้วไม่มีสันติภาพเลย^f

¹⁵เขาควรจะละอายเพราะกิจการน่าสะอิดสะเอียนของตน

แต่เขาไม่ละอายเลย

เขาไม่รู้จักแม้แต่จะอาย

เพราะเหตุนี้ เขาจะล้มลงเช่นเดียวกับผู้อื่น

เมื่อเราจะลงโทษเขา เขาจะล้มคว่ำ”

พระยาห์เวห์ตรัส

¹⁶พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า

“ท่านทั้งหลายจงไปยืนที่ถนนและมองให้ดี

และสืบถามทางเดินในอดีต^g

ทางดีอยู่ที่ไหน ก็จงเดินตามทางนั้น

ดังนี้ จิตใจของท่านจะได้พักผ่อน

แต่เขาทั้งหลายตอบว่า ‘เราจะไม่เดินตามทางนั้น’

¹⁷เราวางยามไว้คอยดูแลท่าน

สั่งว่า ‘จงฟังเสียงแตรเขาสัตว์’

แต่เขาทั้งหลายตอบว่า ‘เราจะไม่สนใจฟัง’

¹⁸ดังนั้น นานาชาติเอ๋ย จงฟังเถิด

ที่ประชุมเอ๋ย จงรู้เถิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นแก่เขา

¹⁹แผ่นดินเอ๋ย จงฟังเถิด

ดูซิ เรากำลังนำเหตุร้ายมาให้ประชากรนี้

เป็นผลของแผนการของเขา

เพราะเขาไม่สนใจฟังถ้อยคำของเรา

และปฏิเสธไม่ยอมรับธรรมบัญญัติของเรา

²⁰ทำไมท่านทั้งหลายจึงนำกำยานจากเมืองเชบา^h

และนำอ้อยหอมจากแดนไกลมาถวายเราเล่า

เครื่องเผาบูชาของท่านไม่เป็นที่พอใจของเรา

เราไม่ชอบสักการบูชาของท่าน”

²¹พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่า

“ดูซิ เราจะวางเครื่องกีดขวางไว้ให้ประชากรนี้สะดุดล้ม

ทั้งบิดาและบุตรจะสะดุดล้มที่เครื่องกีดขวางนี้

ทั้งเพื่อนบ้านและมิตรสหายจะพินาศ”

²²พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า

“ดูซิ ประชาชนชาติหนึ่งกำลังมาจากแผ่นดินทางเหนือ

ชนชาติใหญ่ชาติหนึ่งกำลังยกพลมาจากปลายแผ่นดิน

²³เขาถือคันธนูและหอก

เป็นคนโหดร้ายไม่มีเมตตา

มีเสียงเหมือนเสียงทะเลกำเริบ

เขาขี่ม้าเป็นขบวนเหมือนคนคนเดียว

พร้อมที่จะออกศึกมาโจมตีเธอ

ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย”

²⁴พวกเราได้ยินข่าวเรื่องนี้

มือของเราก็อ่อนเปลี้ย

ความทุกข์จับพวกเราไว้

เป็นความเจ็บเหมือนสตรีกำลังคลอดบุตร

²⁵อย่าออกไปในทุ่งนา

อย่าเดินบนถนน

เพราะศัตรูมีดาบ

ความหวาดกลัวอยู่โดยรอบ

²⁶ธิดาประชากรของเราเอ๋ย จงสวมผ้ากระสอบ

และกลิ้งตัวอยู่ในกองขี้เถ้า

จงไว้ทุกข์เหมือนไว้ทุกข์ให้บุตรชายคนเดียว

จงคร่ำครวญอย่างขมขื่นเถิด

เพราะผู้ทำลายจะมาจู่โจมพวกเราโดยฉับพลัน

²⁷“เราแต่งตั้งท่านให้เป็นผู้ทดสอบประชากรของเราⁱ

เพื่อท่านจะได้รู้และทดสอบความประพฤติของเขา

²⁸เขาทุกคนเป็นกบฏดื้อรั้น

เที่ยวใส่ความทั่วไป

หน้าด้านเหมือนทองสัมฤทธิ์และเหล็ก^j

ทุกคนประพฤติเลวทราม

²⁹สูบลมเป่าอย่างแรง

ตะกั่วก็ถูกไฟเผาแยกออกไป^k

แต่ขี้แร่จะถูกถลุงมากสักเพียงใด

ก็ไม่ถูกกำจัดออกไปเลย

³⁰คนเหล่านี้ได้ชื่อว่า ‘ขี้เงิน’

เพราะพระยาห์เวห์ทรงทอดทิ้งเขาแล้ว”  

6 a ชนเผ่าเบนยามินที่อาศัยอยู่ทางเหนือของแคว้นยูดาห์อาจถูกคิดเหมือนกับว่าได้เข้ามาอาศัยหลบภัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม *** “เทโคอา” เป็นบ้านเกิดของประกาศกอาโมส อยู่ห่างจากเมืองเบธเลเฮมไปทางใต้ราว 8 กิโลเมตร *** เราไม่รู้ว่าเมือง “เบธฮักเคเรม” (เทียบ นหม 3:14) อยู่ที่ไหน อาจเป็นเมืองเดียวกันกับรามาห์ราเฮล ซึ่งอยู่ทางใต้ของกรุงเยรูซาเล็ม ห่างออกไปราว 5 กิโลเมตร

^b “ทำสงครามศักดิ์สิทธิ์” แปลตามตัวอักษรว่า “ทำให้สงครามศักดิ์สิทธิ์” คนในสมัยโบราณมักคิดว่าการทำสงครามเป็นหน้าที่ศักดิ์สิทธิ์ (ดู 22:7 ด้วย) แต่แม้จะใช้คำนี้ สงครามนี้มีจุดหมายตรงข้ามกันกับ “สงครามศักดิ์สิทธิ์” ที่พระยาห์เวห์ทรงสู้รบเพื่อประชากรของพระองค์ (ดู ฉธบ 1:30; 20:4; อสย 31:4) หรืออย่างน้อยทรงต่อสู้กับศัตรูของประชากร (อสย 13:3-4) สำหรับประกาศกเยเรมีย์ สงครามไม่ใช่กิจกรรมทางศาสนาอีกต่อไป เพราะพระยาห์เวห์ทรงทอดทิ้งกำลังทัพของอิสราเอลที่พระองค์ทรงตัดสินพระทัยจะลงโทษแล้ว (เทียบ 21:5; 34:22)

^c “ถูกลงโทษ” แปลตามตัวอักษรว่า “ถูกเยี่ยม”(จากพระเจ้า) การที่พระเจ้าเสด็จมาเยี่ยมอาจเป็นการเสด็จมาช่วยให้รอดพ้น (15:15; อพย 3:16; ลก 1:68) หรืออาจเป็นการเสด็จมาเพื่อลงโทษ (ยรม 6:15; 8:12; 9:24 เทียบ อสย 10:3)

^d “อิสราเอลที่รอดชีวิต” ที่ตรงนี้ เช่นเดียวกับใน 8:3 วลีนี้มีความหมายธรรมดาทั่วไป ยังไม่เป็นสำนวนที่มีความหมายเฉพาะเหมือนใน 23:3; 31:7 (ที่ภาษาอังกฤษจะใช้คำว่า “remnant”) ซึ่งหมายถึงชาวอิสราเอลผู้ซื่อสัตย์ที่พระเจ้าทรงช่วยให้รอดชีวิตเพื่อจะได้รับพระพรในอนาคต (ดู อสย 4:3 เชิงอรรถ c)

^e ประกาศกเยเรมีย์ได้รับคำสั่งให้รวบรวมบางคนที่ยินดีจะเชื่อฟังตน จึงพูดในข้อ 10-11ก ว่า “ไม่มีผู้ใดสนใจฟัง” พระดำรัสตอบของพระเจ้าจะตามมาหลังจากนั้น

^f “สันติภาพ...” เป็นการกล่าวพาดพิงถึงคำสัญญามุสาของประกาศกเทียม (4:10; 14:13; 23:16-17; 28:8-9) ที่ประกาศกเยเรมีย์จะทำให้เป็นศัตรูตัวฉกรรจ์กับตนโดยกล่าวทำนายถึงหายนะที่จะเกิดขึ้น บรรดาประกาศกเทียมกล่าวทำนายถึง “สันติภาพ” (shalom) ซึ่งมีความหมายไม่เพียงแต่การไม่มีอันตรายจากภายนอก (ซึ่งประชาชนในสมัยของเยเรมีย์มีความกังวลใจมาก) แต่ยังหมายถึงสภาพความสุขในอุดมการณ์ที่แต่ละคนและชาติจะรุ่งเรืองโดยมีความสัมพันธ์อันดีกับพระเจ้าและมีความสมานฉันท์กันในสังคม นั่นคือหมายถึง “สันติภาพ” ในยุคของพระเมสสิยาห์ (ดู อสย 11:6 เชิงอรรถ e)

^g “ทางเดินในอดีต” บางครั้งหมายถึงการดำเนินชีวิตในบาปของบรรพบุรุษ (โยบ 22:15) บางครั้ง เช่นที่นี่ หมายถึงการดำเนินชีวิตของผู้ที่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า (เทียบ 18:15; สดด 139:14)

^h “เชบา” หรือ “ซาบา” (1 พกษ 10:1 เชิงอรรถ a)

ⁱ “ประชากรของเรา” ต้นฉบับภาษาฮีบรูเสริมว่า “เหมือนเมืองป้อม” ซึ่งเป็นถ้อยคำเดียวกันกับใน 1:18

^j “หน้าด้านเหมือนทองสัมฤทธิ์และเหล็ก” แปลตามตัวอักษรว่า “เป็นทองสัมฤทธิ์และเหล็ก”

^k เป็นอุปมาเปรียบเทียบกับการถลุงโลหะ ที่ตรงนี้พูดถึงการถลุงแร่เงินโดยเฉพาะ ซึ่งเงินและตะกั่วถูกแยกออกจากกัน แต่เมื่ออิสราเอลถูกหลอมในเบ้า ก็ไม่มีโลหะบริสุทธิ์ใดถูกแยกออกมาเลย