การจำศีลอดอาหารที่พระเจ้าพอพระทัย^a

58 ¹จงร้องตะโกนให้เต็มกำลัง อย่าออมเสียงไว้

                      จงเปล่งเสียงเหมือนเป่าเขาสัตว์

จงประกาศให้ประชากรของเรารู้ว่าเขาได้ล่วงละเมิด

จงประกาศแก่เชื้อสายของยาโคบให้เขารู้บาปที่เขาได้ทำ

²เขาทั้งหลายแสวงหาเราทุกวัน

ปรารถนาจะรู้จักทางของเรา

ประหนึ่งว่าเขาเป็นประชากรที่ปฏิบัติความชอบธรรม

และมิได้ละทิ้งพระวินิจฉัยของพระเจ้าของตน

เขาขอให้เราให้การวินิจฉัยที่ชอบธรรม

และปรารถนาที่จะเข้ามาใกล้พระเจ้า

³เขาพูดว่า “ทำไมข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องจำศีลอดอาหาร

ถ้าพระองค์ไม่ทอดพระเนตร^b

ทำไมข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องละเว้นความสุขสบาย

ถ้าพระองค์ไม่ทรงทราบ”

ดูซิ ในวันที่ท่านทั้งหลายจำศีลอดอาหาร

ท่านยังแสวงหาผลประโยชน์ของตน

และข่มเหงคนงานทุกคนของท่าน

⁴ดูซิ ท่านจำศีลอดอาหาร แต่ยังทะเลาะวิวาทและโต้เถียงกัน

ชกต่อยตีกันอย่างอยุติธรรม

การจำศีลอดอาหารดังที่ท่านปฏิบัติในวันนี้

จะไม่ทำให้เสียงของท่านได้ยินไปถึงเบื้องบนเลย

⁵นี่หรือเป็นการจำศีลอดอาหารที่เราพอใจ

คือวันที่มนุษย์ละเว้นความสุขสบาย

ก้มศีรษะลงเหมือนต้นอ้อ

ใช้ผ้ากระสอบและขี้เถ้าปูนอน

ท่านจะเรียกการทำเช่นนี้ว่าเป็นการจำศีลอดอาหาร

และวันที่พระยาห์เวห์พอพระทัยกระนั้นหรือ

⁶แต่การจำศีลอดอาหารที่เราต้องการ

คือการแก้โซ่ตรวนที่อธรรม แก้สายรัดแอก

ปล่อยผู้ถูกข่มเหงให้เป็นอิสระ

และหักแอกทุกอัน

            ⁷แบ่งปันอาหารกับผู้หิวโหย

นำคนยากจนไร้ที่อยู่อาศัยเข้ามาในบ้าน

ให้เสื้อผ้าแก่ผู้ที่ท่านเห็นว่าไม่มีเสื้อผ้าสวม

และไม่หันหน้าหนีจากญาติพี่น้อง

⁸แล้วความสว่างของท่านจะขึ้นมาเหมือนรุ่งอรุณ

แผลของท่านจะหายอย่างรวดเร็ว

ความชอบธรรมจะเดินนำหน้าท่าน

และพระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์จะเดินตามท่าน

⁹ท่านจะทูลขอ และพระยาห์เวห์จะทรงตอบ

ท่านจะร้องขอความช่วยเหลือ

และพระองค์จะตรัสว่า “เราอยู่ที่นี่”

ถ้าท่านจะเลิกข่มเหงผู้อื่น

เลิกชี้หน้ากล่าวหาและพูดร้ายต่อเขา

¹⁰ถ้าท่านแบ่งอาหารให้แก่คนหิว

และตอบสนองความต้องการของผู้มีทุกข์^c

ความสว่างของท่านจะปรากฏขึ้นในความมืด

และความมืดของท่านจะเป็นเหมือนเวลาเที่ยงวัน

¹¹พระยาห์เวห์จะทรงนำท่านตลอดไป

จะตอบสนองความต้องการของท่านในแผ่นดินแห้งแล้ง

จะทรงทำให้กระดูกของท่านแข็งแรง^d

ท่านจะเป็นเหมือนสวนที่มีน้ำรด

เป็นเหมือนพุน้ำที่มีน้ำไหลไม่หยุด

¹²ประชากรของท่านจะบูรณะซากปรักหักพังโบราณขึ้นใหม่

ท่านจะวางรากฐานที่เคยวางไว้แต่โบราณขึ้นมาอีก

ท่านจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ซ่อมกำแพงที่พังแล้ว

เป็นผู้บูรณะถนนให้มีบ้านเรือนเป็นที่อาศัย^e

วันสับบาโต^f

          ¹³ถ้าท่านหยุดละเมิดวันสับบาโต

คือไม่ทำตามใจชอบในวันศักดิ์สิทธิ์ของเรา

เรียกวันสับบาโตว่า “วันปีติยินดี”

และเรียกวันศักดิ์สิทธิ์ของพระยาห์เวห์ว่า “วันน่าเคารพ”

ถ้าท่านให้เกียรติวันนั้นโดยไม่เดินทาง

เลิกแสวงหาสิ่งที่ท่านพอใจ และเลิกพูดเรื่องไร้สาระ

¹⁴ท่านจะได้ความปีติยินดีในพระยาห์เวห์

และเราจะให้ท่านขี่ม้าฉลองชัยอยู่บนที่สูงของแผ่นดิน

เราจะเลี้ยงท่านด้วยมรดกของยาโคบบิดาของท่าน

เพราะพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์ได้ตรัสแล้ว

58 a เป็นคำประกาศพระวาจาสมัยหลังกลับจากการเนรเทศที่กรุงบาบิโลน สอดคล้องกับเจตนารมณ์ของบรรดาประกาศกสำคัญๆ ซึ่งเน้นว่าความเลื่อมใสศรัทธาภายในจะต้องควบคู่ไปกับการปฏิบัติศาสนกิจภายนอกด้วย (ดู 1:10 เชิงอรรถ g; อมส 5:21 เชิงอรรถ n) ที่ตรงนี้กล่าวถึงการจำศีลอดอาหาร หัวใจของเรื่องนี้อยู่ที่ข้อ 5-7

^b การจำศีลอดอาหารที่ธรรมบัญญัติกำหนดไว้คือในวันชดเชยบาปเท่านั้น (ลนต 23:26-32) แต่ในสมัยต่อมาได้มีการเพิ่มวันจำศีลอดอาหารเข้ามาอีกเพื่อระลึกถึงภัยพิบัติของชาติ (ศคย 7:1-5; 8:18-19) หรือเพื่อวอนขอพระกรุณาจากพระเจ้า (ยรม 36:6, 9; ยนา 3:5; เทียบ 1 พกษ 21:9, 12)

^c “ถ้าท่านแบ่งอาหารให้แก่คนหิว และตอบสนองความต้องการของผู้มีทุกข์” แปลตามตัวอักษรว่า “ถ้าท่านให้วิญญาณของท่านแก่คนหิว (ต้นฉบับภาษากรีกว่า “อาหารของวิญญาณของท่าน”) และทำให้วิญญาณของผู้เป็นทุกข์ได้อิ่ม” แต่คำว่า ‘nephesh’ ที่โดยปกติมักจะแปลว่า “วิญญาณ” ยังแปลได้อีกว่า “คอหอย” “ความอยาก” “ความเจริญอาหาร” ดังนั้น ที่นี่จึงยังแปลได้อีกหลายแบบ ซึ่งเป็นการยากที่จะเลือกว่าแบบใดดีที่สุด

^d “จะทรงทำให้กระดูกของท่านแข็งแรง” แปลโดยคาดคะเน ความหมายไม่ชัดเจน จึงมีคำแปลได้หลายแบบ

^e ข้อความนี้เขียนขึ้นเมื่อผู้กลับจากแดนเนรเทศสถาปนาแคว้นยูเดียขึ้นใหม่ในสมัยที่ชาวเปอร์เซียปกครอง ต้องเป็นช่วงเวลาก่อนที่เนหะมีย์จะกลับมาสร้างกำแพงกรุงเยรูซาเล็ม หรืออาจจะเป็นช่วงเวลาก่อนจะสร้างพระวิหารหลังใหม่เสียด้วย เพราะไม่มีการกล่าวถึงกำแพงเมืองและพระวิหารเลย

^f ข้อความเกี่ยวกับวันสะบาโตดูเหมือนจะถูกเพิ่มเติมเข้ามาต่อจากคำประกาศพระวาจาก่อนหน้านี้ เกี่ยวกับวันสับบาโต ดู อพย 28:8 เชิงอรรถ f