พระยาห์เวห์ผู้ปกป้องอิสราเอลและช่วยให้รอดพ้น^a

43 ¹บัดนี้ ยาโคบเอ๋ย พระยาห์เวห์ผู้ทรงสร้างท่าน

                    อิสราเอลเอ๋ย พระองค์ผู้ทรงปั้นท่าน ตรัสดังนี้

          “อย่ากลัวเลย เพราะเราไถ่ท่านแล้ว

                    เราเรียกชื่อท่านแล้ว

          ท่านเป็นของเรา

          ²ถ้าท่านต้องลุยข้ามน้ำ เราจะอยู่กับท่าน

                    น้ำจะไม่ท่วมท่าน

          ถ้าท่านต้องลุยไฟ ไฟจะไม่ไหม้ท่าน

                    เปลวเพลิงจะไม่เผาผลาญท่าน

          ³เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน

                    เป็นพระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของอิสราเอล

          ผู้ช่วยท่านให้รอดพ้น

                    เรายอมสละอียิปต์เป็นค่าไถ่ท่าน

          สละเอธิโอเปียและเสบา^bเพื่อแลกกับท่าน

          ⁴เพราะท่านประเสริฐและมีเกียรติมากสำหรับเรา

                    เราจึงรักท่าน

          เราสละมนุษย์เพื่อแลกกับท่าน

                    สละชนหลายชาติเพื่อแลกกับชีวิตของท่าน

          ⁵อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับท่าน

                    เราจะนำเชื้อสายของท่านมาจากทิศตะวันออก

          จะรวบรวมท่านมาจากทิศตะวันตก

          ⁶เราจะกล่าวกับทิศเหนือว่า ‘จงปล่อยเขาเถิด’

                    และกล่าวกับทิศใต้ว่า ‘อย่ายึดเขาไว้’

          จงนำบุตรชายของเรามาจากแดนไกล

                    และนำบุตรหญิงของเรามาจากสุดปลายแผ่นดินเถิด

          ⁷คือทุกคนที่มีชื่อเรียกตามนามของเรา

                    ผู้ที่เราสร้างขึ้นไว้เพื่อสิริรุ่งโรจน์ของเรา

          ผู้ที่เราปั้นไว้และทำขึ้นมา”

พระยาห์เวห์พระองค์เดียวทรงเป็นพระเจ้า^c

          ⁸จงนำประชากรออกมา เขาตาบอดทั้งๆ ที่ยังมีดวงตา

                    เขาหูหนวกทั้งๆ ที่ยังมีหู

⁹ชนทุกชาติจงมาชุมนุมกัน

ประชาชนทั้งหลายจงมารวมกัน

ผู้ใดในหมู่เขาจะประกาศเรื่องนี้ได้

ใครจะเล่าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วในอดีตให้เราฟัง

เขาจงนำพยานมาพิสูจน์ตนเอง

ให้ทุกคนได้ยินและพูดว่า “เป็นความจริง”

¹⁰พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ท่านทั้งหลายเป็นพยานของเรา

เป็นผู้รับใช้ที่เราได้เลือกไว้

ท่านจะได้รู้จักและเชื่อเรา

และเข้าใจว่าเราเป็นใคร

นอกจากเรา ไม่มีพระเจ้าอื่นใด

ไม่เคยมีในอดีต และจะไม่มีในอนาคต

¹¹เราเท่านั้นคือพระยาห์เวห์

นอกจากเราไม่มีผู้ใดช่วยให้รอดพ้นอีก

¹²เราเป็นผู้แจ้งให้ทราบ ผู้ช่วยให้รอดพ้น และผู้ประกาศ

ไม่ใช่พระเจ้าอื่นในหมู่ท่านทั้งหลาย

ท่านทั้งหลายเป็นพยานถึงเรา” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้

“เราเป็นพระเจ้า ¹³ใช่แล้ว เราเป็นเช่นนี้ตั้งแต่นิรันดร^d

ไม่มีผู้ใดช่วยให้พ้นจากมือของเราได้

เราทำสิ่งใด ใครจะเปลี่ยนแปลงได้”

กล่าวโทษกรุงบาบิโลน

            ¹⁴พระยาห์เวห์พระผู้ไถ่ของท่าน

พระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของอิสราเอลตรัสดังนี้

“เพราะเห็นแก่ท่าน เราส่งกองทัพไปยังบาบิโลน

เราจะทำลายประตูเมือง

และเสียงโห่ร้องของชาวเคลเดียจะกลายเป็นเสียงคร่ำครวญ^e

¹⁵เราคือพระยาห์เวห์ พระผู้ศักดิ์สิทธิ์ของท่าน

พระผู้สร้างของอิสราเอล และกษัตริย์ของท่าน”

เครื่องหมายอัศจรรย์เมื่ออิสราเอลอพยพอีกครั้งหนึ่ง

            ¹⁶พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้

                    พระองค์ผู้ทรงเบิกทางในทะเล

          ทรงสร้างทางเดินในน้ำเชี่ยว

          ¹⁷พระองค์ทรงนำรถศึกและม้า

                    ทรงนำกองทัพและนักรบที่กล้าหาญออกมา

          เขาเหล่านั้นล้มลงแล้วลุกขึ้นไม่ได้อีกเลย

                    เขามอดดับเหมือนไส้ตะเกียงและสูญหาย

          ¹⁸พระองค์ตรัสว่า                                     

                    “อย่าจดจำเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้ว

          อย่าคิดถึงเรื่องราวในอดีตอีกต่อไป^f

          ¹⁹ดูเถิด เรากำลังจะทำสิ่งใหม่

                    โดยแท้จริง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแล้ว ท่านไม่รู้ดอกหรือ

          เราจะเบิกทางในถิ่นทุรกันดาร

                    เราจะทำให้เกิดแม่น้ำขึ้นในที่แห้งแล้ง

          ²⁰แม้กระทั่งสัตว์ป่าก็จะถวายเกียรติแก่เรา        

                    คือหมาในและนกกระจอกเทศ

          เพราะเราให้น้ำในถิ่นทุรกันดาร

                    และให้แม่น้ำในที่แห้งแล้ง

          เพื่อประชากรที่เราเลือกสรรจะได้มีน้ำดื่ม

          ²¹ประชากรที่เราสร้างไว้สำหรับเรา

จะร้องสรรเสริญเรา”

ความอกตัญญูของอิสราเอล^g

          ²²“แต่ท่าน ยาโคบเอ๋ย ท่านไม่ได้เรียกหาเรา

                    อิสราเอลเอ๋ย ท่านกลับเบื่อหน่ายเรา

          ²³ท่านไม่ได้นำลูกแกะมาถวายเป็นเครื่องเผาบูชาแก่เรา

                    ท่านไม่ได้ถวายเครื่องบูชาเป็นเกียรติแก่เรา

          เราไม่บังคับท่านให้ถวายธัญบูชา

                    ไม่ทำให้ท่านเบื่อหน่ายเพราะเรียกร้องให้นำกำยานมาถวาย

          ²⁴ท่านไม่ได้ใช้เงินซื้ออ้อยหอม^hมาถวายเรา

                    ไม่ได้ทำให้เราพอใจเพราะถวายไขมันเป็นเครื่องบูชา

          แต่ท่านทำให้เราหนักใจเพราะบาปของท่าน

                    ทำให้เราเบื่อหน่ายเพราะความชั่วร้ายของท่าน

          ²⁵ถึงกระนั้น เราจะลบล้างความผิดของท่านเพราะเราพอใจเช่นนั้น

                    เราจะไม่จดจำบาปของท่านอีกต่อไป

          ²⁶จงเตือนความทรงจำของเรา แล้วให้เรามาสู้คดีกันอีก

                    ท่านจงให้การเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของท่านเถิด

          ²⁷บรรพบุรุษของท่านได้ทำบาปⁱ

                    ทนาย^jของท่านได้ทรยศต่อเรา

          ²⁸ดังนั้น เราจึงลงโทษหัวหน้าสักการสถานของท่าน

                    มอบยาโคบให้ถูกทำลายล้าง

          และมอบอิสราเอลให้ถูกสบประมาท”

43 a ข้อความนี้ประกาศล่วงหน้าถึงการกอบกู้เช่นเดียวกับใน อสย 41:8-10 อิสราเอลไม่ต้องกลัวสิ่งใด (ข้อ 1 และ 5) เพราะการที่พระยาห์เวห์ทรงเลือกเขาไว้ตั้งแต่ต้นเป็นประกันว่า พระองค์จะทรงปลดปล่อยเขาในไม่ช้า

^b “เอธิโอเปียและเสบา” (ต่างจาก “เสบา” ทางภาคเหนือของคาบสมุทรอาหรับ) เป็นดินแดนในทวีปอัฟริกาทางใต้ของอียิปต์ (ดู อสย 45:14) ข้อความนี้ไม่กล่าวพาดพิงถึงเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ เพียงแต่กล่าวถึงชนสองชาติที่อยู่ห่างไกลเท่านั้น พระยาห์เวห์ทรงเป็นเจ้านายปกครองชนชาติทั้งหลาย และพระองค์จะทรงปลดปล่อยอิสราเอลในไม่ช้าตามแผนการปกครองสากลโลก

^c อิสราเอล แม้จะเป็นใบ้และตาบอดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตน (ดู 42:18 เชิงอรรถ I) โดยสภาพการณ์นี้เอง ก็ยังเป็นพยานสำหรับพระยาห์เวห์ กล่าวโทษชนต่างชาติและเทพเจ้าของเขาเหล่านั้น เป็นข้อพิสูจน์เพิ่มเติมถึงคำสอนลัทธิเอกเทวนิยม จากการที่พระเท็จเทียมทำอะไรไม่ได้ (ดู 42:21 เชิงอรรถ i)

^d “ตั้งแต่นิรันดร” แปลตามสำนวนแปลโบราณต่างๆ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “จากวันนี้” คำประกาศพระวาจาสั้นๆ ตอนนี้อาจเป็นข้อความต่อเนื่องจาก 43:1-7

^e “เราจะทำลายประตูเมือง...เสียงคร่ำครวญ” แปลโดยคาดคะเน เทียบสำนวนแปลภาษาละตินฉบับ Vulgata

^f “อย่าคิดถึงเรื่องราวในอดีตอีกต่อไป” ปาฏิหาริย์ในอดีต เช่นการข้ามทะเลและการทำลายกองทัพอียิปต์ในหนังสืออพยพจะมีความสำคัญน้อยกว่าการช่วยประชากรให้กลับจากการเนรเทศ ซึ่งเปรียบเสมือนกับการอพยอีกครั้งหนึ่ง

^g ข้อความตอนนี้เป็นการกล่าวโทษอิสราเอล ซึ่งนับว่าแปลกสำหรับ “อิสยาห์ที่สอง” ที่ส่วนมากเป็นถ้อยคำที่ให้กำลังใจ ข้อความตอนนี้มีการเล่นคำสองคำ คือ คำว่า “เบื่อหน่าย” กับคำ “บังคับ” พระเจ้าอาจทำให้อิสราเอล “เบื่อหน่าย” และ “บังคับ” ให้เขาปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ทางพิธีกรรมมากมาย ส่วนอิสราเอลต้องการ “บังคับ” พระเจ้าให้ทรงกระทำตามใจของตน ทำให้พระเจ้าทรง “เบื่อหน่าย” เพราะบาปของเขา แต่พระเจ้าจะประทานอภัย ถ้าอิสราเอลยอมรับผิด (ข้อ 25-26)

^h “อ้อยหอม” เครื่องหอมนี้ได้มาจากต้นอ้อชนิดหนึ่ง ใช้ทั้งในชีวิตทั่วไปและในพิธีกรรม (พซม 4:14; อสค 27:19)

ⁱ “บรรพบุรุษของท่านได้ทำบาป” หมายถึงยาโคบ (ดูข้อ 22) ตามธรรมประเพณีโบราณสายหนึ่งที่ต่างจากธรรมประเพณีใน ปฐก ธรรมประเพณีนี้ตัดสินยาโคบในแง่ลบ (ดู ฮชย 12:3-4)

^j “ทนาย” หมายถึงบรรดาประกาศก เช่น 1 พกษ 1:11-32; 19:2-4 และประกาศกเทียมที่ประชาชนฟังและเชื่อ