ความรุ่งเรืองของกรุงเยรูซาเล็ม^a

35 ¹ถิ่นทุรกันดารและแผ่นดินแห้งแล้งจงยินดีเถิด

                    ทุ่งเวิ้งว้างจงเปรมปรีดิ์และผลิดอกเหมือนต้นดอกดิน

          ²สถานที่นี้จงผลิดอกอย่างอุดม

                    จงเปรมปรีดิ์และขับร้องด้วยความยินดี

          เพราะได้รับสิริรุ่งโรจน์แห่งเลบานอน

                    ได้รับความรุ่งเรืองแห่งภูเขาคารเมลและที่ราบชาโรน

          ทุกคนจะเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์

                    และเห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าของเรา

          ³จงทำให้มือที่อ่อนแอแข็งแรงขึ้น

                    จงทำให้หัวเข่าที่ซวนเซมีความมั่นคง

          ⁴จงกล่าวกับคนที่ท้อแท้ว่า                                    

                    “จงมานะเถิด อย่ากลัวเลย”

          ดูซิ พระเจ้าของท่านทั้งหลายจะเสด็จมาเพื่อช่วยท่านให้รอดพ้น

                    และจะทรงลงโทษศัตรูของท่านอย่างสาสม

          ⁵แล้วนัยน์ตาของคนตาบอดจะมองเห็น

                    หูของคนหูหนวกจะได้ยิน

          ⁶คนง่อยจะกระโดดได้อย่างกวาง

                    และคนใบ้จะร้องตะโกนด้วยความยินดี

          เพราะน้ำจะพุ่งขึ้นมาในถิ่นทุรกันดาร

                    และลำธารจะไหลในทุ่งเวิ้งว้าง

          ⁷พื้นดินแห้งผากจะกลายเป็นสระน้ำ

                    และดินที่ถูกแดดเผาจะกลายเป็นพุน้ำ                       

          รังที่อาศัยของหมาในจะกลายเป็นพงอ้อและป่าต้นกก

          ⁸ที่นั่นจะมีทางหลวงซึ่งจะเรียกว่า “มรรคาศักดิ์สิทธิ์”

                    ผู้มีมลทินจะไม่เดินตามทางนี้^b

          และคนโง่เขลาจะไม่หลงทางที่นั่น

          ⁹ที่นั่นจะไม่มีสิงโตอีกต่อไป

                    จะไม่มีใครพบสัตว์ร้ายเดินตามทางนั้น

          แต่ผู้ที่ได้รับความรอดพ้นจะเดินที่นั่น

          ¹⁰ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงไถ่ไว้แล้วจะกลับมายังศิโยน

พลางโห่ร้องด้วยความชื่นชม

          ความยินดีจะอยู่บนศีรษะ^cของเขาตลอดไป

                    ความชื่นบานและความยินดีจะติดตามเขา

          ความโศกเศร้าและการถอนใจจะหนีไปจากเขา

35 a บทที่ 34 เป็นคำสาปแช่งชาวเอโดม บทที่ 35 นี้เป็นคำอวยพรสำหรับกรุงเยรูซาเล็ม ภาษาที่ใช้ในบทนี้คล้ายกับภาษาที่ใช้ในภาคที่สองของหนังสืออิสยาห์ (อสย 40-55)

^b ต้นฉบับเสริมว่า “พระองค์จะทรงเป็นผู้ใช้ทางนี้” ซึ่งหมายถึง “พระยาห์เวห์” แต่นักวิชาการส่วนมากคิดว่าข้อความนี้เป็นข้อความเพิ่มเติมของผู้คัดลอก

^c “บนศีรษะ” ผู้เขียนเปรียบเทียบความยินดีกับสัมภาระที่ผู้เดินทางเทินไว้บนศีรษะขณะเดินทาง