21 ¹คำพยากรณ์กล่าวโทษถิ่นทุรกันดารชายทะเล^b

          ลมบ้าหมูพัดมาในแคว้นเนเกบฉันใด

                    ลมจากถิ่นทุรกันดารก็พัดมาจากแผ่นดินน่ากลัวฉันนั้น

          ²ข้าพเจ้าเห็นนิมิตน่าสะพรึงกลัว

                    ผู้ปล้นเข้ามาปล้น

          ผู้ทำลายเข้ามาทำลาย

                    ชาวเอลาม^cเอ๋ย จงขึ้นไปเถิด

          ชาวมีเดียเอ๋ย จงเข้าล้อมเถิด

                    พระเจ้าทรงทำให้การคร่ำครวญต่างๆ จบสิ้น

          ³เพราะเหตุนี้ บั้นเอวของข้าพเจ้าจึงเจ็บปวดอย่างสาหัส

                    เป็นความเจ็บปวดของหญิงกำลังคลอดบุตร

          สิ่งที่ได้ยินทำให้ข้าพเจ้าวุ่นวายใจ

                    สิ่งที่ได้เห็นทำให้ข้าพเจ้าตกใจ

          ⁴ใจของข้าพเจ้าฟุ้งซ่าน

                    ความกลัวทำให้ข้าพเจ้าสั่นสะท้าน

          แสงโพล้เพล้ซึ่งข้าพเจ้าปรารถนา

                    กลับทำให้ข้าพเจ้ากลัวจนตัวสั่น

          ⁵เขาจัดโต๊ะ ปูพรม กินและดื่ม^d

                    บรรดาเจ้านายเอ๋ย จงลุกขึ้น จงใช้น้ำมันชโลมโล่เถิด

          ⁶เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้

                    “จงไปวางยามเฝ้า ให้ประกาศสิ่งที่เขาเห็น

          ⁷ถ้าเขาเห็นรถม้าเทียมม้าคู่

                    คนขี่ลา คนขี่อูฐ^e

          เขาจงตั้งใจฟัง

จงฟังอย่างพินิจพิเคราะห์เถิด”

⁸คนยามที่เห็น^fร้องว่า

“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้ายืนอยู่บนหอคอย

ตลอดเวลาทุกวัน

ข้าพเจ้าประจำอยู่ในตำแหน่งของข้าพเจ้าทุกคืน

⁹ดูซิ คนหนึ่งกำลังมา

บนรถม้าเทียมม้าคู่”

เขาร้องว่า

“กรุงบาบิโลนล่มแล้ว ล่มแล้ว”

รูปเคารพทั้งหมดของเทพเจ้าแห่งกรุงบาบิโลน

ถูกทำลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่บนพื้นดิน”

อิสราเอลประชากรของข้าพเจ้าเอ๋ย

¹⁰ที่ถูกเหยียบย่ำและถูกฝัดเหมือนข้าวสาลีบนลานนวดข้าว^g

ข้าพเจ้าได้ยินสิ่งใดจากพระยาห์เวห์จอมจักรวาล พระเจ้าแห่งอิสราเอล

ข้าพเจ้าก็ประกาศให้ท่านรู้

เกี่ยวกับเอโดม^h

            ¹¹คำพยากรณ์เกี่ยวกับดูมาห์

          ผู้หนึ่งเรียกข้าพเจ้าจากเสอีร์ว่า

                    “คนยามเอ๋ย กลางคืนยังเหลืออีกเท่าไร

          คนยามเอ๋ย กลางคืนยังเหลืออีกเท่าไร”

          ¹²คนยามตอบว่า

                    “เวลาเช้ามาถึงแล้ว กลางคืนก็มาด้วย

          ถ้าจะถาม ก็จงถามเถิด

                    จงกลับมาอีก”

กล่าวโทษชาวอาหรับ

            ¹³คำพยากรณ์กล่าวโทษอาระเบียⁱ

ขบวนคาราวานของชาวเดดานเอ๋ย

                    จงพักแรมอยู่ในป่าของอาระเบียเถิด

          ¹⁴ผู้อาศัยในแผ่นดินเทมาเอ๋ย

                    จงตักน้ำไปพบคนกระหายน้ำ

          จงนำอาหารมาให้ผู้หนีมาหลบภัยเถิด

          ¹⁵เพราะเขาได้หนีจากดาบ

                    จากดาบที่ชักออก

          จากธนูที่โก่งอยู่

                    และจากการรบที่ดุเดือด

          ¹⁶เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อีกปีหนึ่ง ตามการนับปีของลูกจ้าง ความรุ่งเรืองทั้งหมดของเคดาร์จะจบสิ้น ¹⁷และนักธนูกล้าหาญของชาวเคดาร์จะเหลืออยู่จำนวนน้อย เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้”

^b “ถิ่นทุรกันดารชายทะเล” วลีนี้อาจเป็นคำแปลจากภาษาอัสซีเรีย “mat tamti” = “ประเทศริมทะเล” ซึ่งหมายถึงอาณาจักรบาบิโลนตอนใต้

^c “เอลาม” ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมโสโปเตเมีย เป็นถิ่นฐานของชาวมีเดียและเปอร์เซีย ซึ่งจะมาทำลายจักรวรรดิบาบิโลนในศตวรรษที่ 6 ก่อน ค.ศ.

^d “กินและดื่ม” ตามเรื่องเล่าซึ่งพบใน ดนล 5 และจากงานเขียนของเฮโรโดตัส นักประวัติศาสตร์กรีกว่า ในคืนที่ชาวเปอร์เซียยึดกรุงบาบิโลนได้นั้น กำลังมีการเลี้ยงฉลองกันอย่างเมามันในกรุงบาบิโลน

^e “รถม้าเทียมม้าคู่ คนขี่ลา คนขี่อูฐ” คนเหล่านี้ไม่ใช่กองทัพที่ยกมาโจมตี แต่เป็นผู้ถือสารด่วน และต่อมาจะเป็นกองคาราวานที่มาแจ้งข่าว (ดู ข้อ 9)

^f “คนยามที่เห็น” แปลตามตัวอักษรว่า “คนที่คอยดู” แปลตามสำเนาโบราณ 1QIs^a ซึ่งพบได้ที่กุมราน ต้นฉบบภาษาฮีบรูฉบับ MT ว่า “สิงโต”

^g “ถูกเหยียบย่ำและถูกฝัด...บนลานนวดข้าว” แปลตามตัวอักษรว่า “ผู้ถูกเหยียบย่ำของข้าพเจ้า บุตรของลานนวดข้าว” หมายถึงชาวอิสราเอลผู้ถูกเนรเทศไปที่กรุงบาบิโลน ซึ่งใกล้จะได้รับการปลดปล่อยให้กลับมายังบ้านเกิดเมืองนอน

^h เป็นที่น่าสงสัยว่าคำพยากรณ์สั้นๆ เกี่ยวกับเสอีร์ (= เอโดม) นี้เป็นผลงานของประกาศกอิสยาห์หรือไม่ ** ไม่มีคำตอบชัดเจนต่อคำถามที่ถาม ข้อความตอนท้าย (“จงกลับมาอีก”) อาจเป็นการเชิญชวนให้กลับใจ การกล่าวถึง “ดูมาห์” นับเป็นปริศนา เพราะ “ดูมาห์” เป็นชื่อของโอเอซิสทางเหนือของอาระเบีย อยู่นอกแผ่นดินเอโดม ชื่อนี้ยังปรากฏอยู่ในหมู่บุตรชายของอิชมาเอล (ปฐก 25:14) คำนี้มีความหมายว่า “ป้อมปราการ” แต่ก็อาจอ่านโดยเปลี่ยนสระได้อีกให้มีความหมายว่า “ความเงียบ” และดังนี้อาจเป็นการพาดพิงถึงความคลุมเครือของคำพยากรณ์นี้ จงเทียบชื่อของคำพยากรณ์ในข้อ 1 และข้อ 13

ⁱ “อาระเบีย” ตามตัวอักษรว่า “ถิ่นทุรกันดาร” ชื่อคำพยากรณ์นี้ยกมาจากข้อ 1 เป็นคำพยากรณ์เกี่ยวกับชาวอาหรับเผ่าต่างๆ ซึ่งถูกรุกรานจากศัตรูที่มาจากทางทิศเหนือแน่ๆ “ชาวเทมา” (ปัจจุบันชื่อ “เทยมา”) (ปฐก 25:15; ยรม 25:23) ได้รับการชักชวนให้ต้อนรับผู้ที่หนีลี้ภัยมาจากเดดาน (ซึ่งเป็นโอเอซิสแห่งหนึ่งที่ปัจจุบันมีชื่อว่า “เอล-เอลา”) (ปฐก 10:17; ยรม 49:8; อสค 25:13; 27:20) “เคดาร์” เป็นชื่อที่เจาะจงน้อยกว่าของดินแดนแถบเดียวกัน (ปฐก 25:13; ยรม 49:28; อสค 27:21) ในปี 715 ก่อน ค.ศ. กษัตริย์ซาร์กอนจะทรงบุกรุกเข้ามาทางตะวันตกเฉียงเหนือของคาบสมุทรอาหรับหลังจากการสู้รบทางภาคตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดนแล้ว อาณาจักรยูดาห์คงต้องรู้สึกว่าตนก็ถูกคุกคามด้วย