ผู้เลี้ยงแกะแห่งอิสราเอลa
34. 1พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 2“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงประกาศพระวาจากล่าวโทษบรรดาผู้เลี้ยงแกะแห่งอิสราเอล จงประกาศพระวาจาบอกบรรดาผู้เลี้ยงแกะbว่า พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ‘วิบัติจงเกิดแก่ผู้เลี้ยงแกะแห่งอิสราเอลซึ่งเลี้ยงตนเอง ผู้เลี้ยงแกะย่อมต้องเลี้ยงฝูงแกะมิใช่หรือ 3แต่ท่านกินน้ำนมc ใช้ขนแกะคลุมกาย ฆ่าแกะตัวอ้วนๆ แต่ไม่เลี้ยงฝูงแกะ 4แกะที่อ่อนแอ ท่านไม่ได้เสริมกำลัง แกะที่เจ็บป่วย ท่านก็ไม่รักษา แกะที่บาดเจ็บ ท่านก็ไม่ได้พันแผลให้ และแกะที่พลัดหลง ท่านก็ไม่ได้ไปตามกลับมา แกะที่หายไป ท่านก็ไม่ได้แสวงหา แต่ท่านได้ปกครองบรรดาแกะโดยใช้กำลังอย่างโหดร้าย 5บรรดาแกะจึงกระจัดกระจายไป เพราะไม่มีผู้เลี้ยง กลายเป็นเหยื่อของสัตว์ป่า และกระจัดกระจายไป 6ฝูงแกะของเราระเหเร่ร่อนไปทั่วทุกภูเขาและตามเนินเขาสูงทุกลูกd ฝูงแกะของเรากระจัดกระจายไปทั่วแผ่นดิน ไม่มีผู้ใดตามหา ไม่มีผู้ใดแสวงหา’”
7“เพราะฉะนั้น ท่านผู้เลี้ยงแกะทั้งหลาย จงฟังพระวาจาของพระยาห์เวห์เถิด 8เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด – พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส – ฝูงแกะของเราตกเป็นเหยื่อ และแกะของเรากลายเป็นอาหารของสัตว์ป่าทั้งหลาย เพราะไม่มีผู้เลี้ยง และเพราะผู้เลี้ยงแกะของเราไม่ไปตามหาแกะของเรา แต่ผู้เลี้ยงแกะกลับเลี้ยงตนเอง ไม่ได้เลี้ยงแกะของเรา 9เพราะเหตุนี้ ผู้เลี้ยงแกะทั้งหลาย จงฟังพระวาจาของพระยาห์เวห์เถิด 10พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ‘ดูซิ เราเป็นอริกับผู้เลี้ยงแกะเหล่านั้น เราจะเรียกร้องเอาแกะของเราคืนมาจากมือของเขา จะให้เขาเลิกเลี้ยงแกะ ผู้เลี้ยงแกะจะได้เลิกเลี้ยงตนเอง เราจะช่วยแกะของเราให้รอดพ้นจากปากของเขา แกะจะได้ไม่เป็นอาหารของเขาอีกต่อไป’”
11“เพราะพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ‘ดูซิ เราจะตามหาและจะแสวงหาฝูงแกะของเราเอง 12ผู้เลี้ยงแกะอยู่กับฝูงแกะและรวบรวมแกะที่กระจัดกระจายไปฉันใด เราก็จะรวบรวมแกะของเราฉันนั้น เราจะช่วยแกะให้พ้นจากสถานที่ที่แกะได้กระจัดกระจายไปอยู่ในวันที่มีเมฆและมีความมืดทึบ 13เราจะนำแกะของเราออกมาจากชนชาติต่างๆ จะรวบรวมแกะมาจากแผ่นดินทั้งหลาย และจะนำมาไว้ในแผ่นดินของเขา เราจะเลี้ยงดูเขาบนภูเขาแห่งอิสราเอล ในหุบเขาและในที่ที่มีคนอาศัยของแผ่นดิน 14เราจะเลี้ยงดูเขาในทุ่งหญ้าดีๆ ทุ่งหญ้าของเขาจะอยู่บนภูเขาสูงต่างๆแห่งอิสราเอล ที่นั่นเขาจะนอนลงบนทุ่งหญ้าที่ดี และเขาจะเล็มหญ้าอยู่ตามทุ่งหญ้าอุดมบนภูเขาแห่งอิสราเอล 15เราเองจะเป็นผู้เลี้ยงแกะของเรา เราจะให้เขานอนพัก – พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส – 16เราจะตามหาแกะที่สูญหายไป เราจะนำแกะที่หลงทางกลับมา เราจะพันแผลของแกะที่บาดเจ็บ เราจะเสริมกำลังแกะที่อ่อนเพลีย เราจะดูแลeแกะที่อ้วนและแข็งแรง เราจะเลี้ยงเขาอย่างยุติธรรม’”
17“พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ‘ท่านทั้งหลายซึ่งเป็นฝูงแพะแกะของเราเอ๋ย ดูซิ เราจะพิพากษาระหว่างแกะกับแกะ ระหว่างแกะเพศผู้กับแพะเพศผู้ 18ท่านเล็มหญ้าในทุ่งหญ้าดีๆยังไม่พอหรือ จึงต้องเหยียบย่ำทุ่งหญ้าที่เหลืออยู่อีก ท่านทั้งหลายดื่มน้ำใสสะอาดยังไม่พอหรือ จึงเอาเท้ากวนน้ำที่เหลืออยู่ให้ขุ่นอีก 19แกะของเราจะต้องเล็มหญ้าที่ท่านได้เหยียบย่ำ และดื่มน้ำที่เท้าของท่านทำให้ขุ่นหรือ’ 20พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้แก่เขาทั้งหลายว่า ‘ดูซิ เรา เราเอง จะพิพากษาระหว่างแกะอ้วนกับแกะผอม 21ท่านทั้งหลายใช้สีข้างและบ่าดันแกะที่อ่อนแอที่สุด และใช้เขาขวิดทำให้กระจัดกระจายออกไปที่อื่น 22เราจะช่วยฝูงแพะแกะของเราให้รอดพ้น เขาจะไม่เป็นเหยื่ออีกต่อไป เราจะพิพากษาระหว่างแกะกับแกะ’
23‘และเราจะแต่งตั้งผู้เลี้ยงแกะผู้หนึ่งไว้ให้เลี้ยงดูเขา คือดาวิดผู้รับใช้ของเรา เขาจะนำแกะเหล่านั้นไปกินหญ้า เขาจะดูแลและเป็นผู้เลี้ยงแกะเหล่านั้น 24เรา พระยาห์เวห์ จะเป็นพระเจ้าของเขา และดาวิดผู้รับใช้ของเราจะเป็นเจ้านายในหมู่เขา เรา พระยาห์เวห์ ได้พูดแล้ว 25เราจะทำพันธสัญญาสันติภาพกับเขา และจะขจัดสัตว์ร้ายให้หมดไปจากแผ่นดิน เขาจะได้อาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารอย่างปลอดภัย และนอนพักอยู่ในป่าละเมาะ 26เราจะให้เขาอาศัยอยู่รอบเนินเขาของเราf เราจะส่งฝนลงมาตามฤดูกาล เป็นฝนแห่งพระพร 27ต้นไม้ในทุ่งจะเกิดผล และแผ่นดินจะผลิตผล เขาทั้งหลายจะอาศัยอยู่อย่างปลอดภัยในแผ่นดินของเขา เขาจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์ เมื่อเราจะหักคานแอกของเขา และช่วยเขาให้พ้นจากมือของผู้ที่ทำให้เขาเป็นทาส 28เขาจะไม่เป็นเหยื่อของนานาชาติอีกต่อไป สัตว์ป่าของแผ่นดินจะไม่กินเขา เขาจะอยู่อย่างปลอดภัย และจะไม่มีผู้ใดทำให้เขาหวาดกลัว 29เราจะทำให้มีพืชพันธุ์งอกขึ้นอย่างอุดมสมบูรณ์ เขาจะไม่ต้องขาดแคลนอาหารในแผ่นดินของตนอีกต่อไป เขาจะไม่ต้องได้รับการดูถูกจากนานาชาติอีก 30เขาทั้งหลายจะรู้ว่าเรา พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเขา อยู่กับเขา และเขา พงศ์พันธุ์อิสราเอล เป็นประชากรของเรา – พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส – 31ท่านทั้งหลายที่เป็นแกะของเรา ท่านที่เป็นมนุษย์เป็นฝูงแกะที่เราเลี้ยง และเราเป็นพระเจ้าของท่าน – พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส’”
34 a ภาพของ “กษัตริย์-ผู้เลี้ยงแกะ” เป็นภาพที่พบบ่อยมากในวรรณกรรมทางตะวันออกกลาง ประกาศกเยเรมีย์ใช้ภาพนี้กับกษัตริย์แห่งอิสราเอลเพื่อกล่าวตำหนิการปฏิบัติหน้าที่อย่างบกพร่องในการปกครอง (ยรม 2:8; 10:21; 23:1-3) และเพื่อประกาศว่าพระเจ้าจะประทาน “ผู้เลี้ยง” ใหม่แก่ประชากรของพระองค์ซึ่งจะดูแลเขาอย่างซื่อสัตย์ (ยรม 23:5-6) ประกาศกเอเสเคียลนำความคิดนี้มาจาก ยรม 23:1-6 – ซึ่งต่อมาจะปรากฏอีกใน ศคย 11:4-17; 13:7 – ประกาศกตำหนิ “คนเลี้ยงแกะ” ซึ่งที่นี่หมายถึงกษัตริย์และผู้นำประชากร เพราะความชั่วของเขา (ข้อ 1-10) พระยาห์เวห์จะทรงเอาฝูงแกะที่เขาเลี้ยงดูไม่ดีไปจากเขา และจะทรงเป็น “ผู้เลี้ยง” ประชากรเสียเอง (เทียบ ปฐก 48:15; สดด 23; 80:1; อสย 40:11) อันที่จริง นี่เป็นการพูดถึง “เทวาธิปไตย” (ข้อ 11-16) และในความเป็นจริง หลังกลับจากแดนเนรเทศแล้ว ไม่ได้มีการรื้อฟื้นระบบกษัตริย์ปกครองขึ้นมาในอิสราเอลอีก แต่จะถึงเวลาเมื่อพระยาห์เวห์จะประทาน “ผู้เลี้ยงที่ทรงเลือกสรร” แก่ประชากรของพระองค์ (ข้อ 23-24) ซึ่งเป็น “เจ้านาย” (ดู 45:7-8; 46:8-10,16-18), เป็น “กษัตริย์ดาวิด” อีกองค์หนึ่ง ถ้อยคำที่ใช้บรรยายถึงการปกครองของเจ้านายพระองค์นี้ (ข้อ 25-31) และพระนาม “ดาวิด” ซึ่งใช้เรียกพระองค์ (ดู 2 ซมอ 7:1 เชิงอรรถ a – เทียบ อสย 11:1 เชิงอรรถ a; ยรม 23:5) ชวนให้เราคิดถึงยุคพระเมสสิยาห์ ที่พระเจ้าเองจะทรงปกครองประชากรอาศัยพระเมสสิยาห์ด้วยความยุติธรรมและสันติ ในข้อเขียนของประกาศกเอเสเคียลตอนนี้ เราสังเกตเห็นโครงเรื่องของคำอุปมาเรื่อง “แกะที่หาย” ได้แล้ว (มธ 18:12-14; ลก 15:4-7) แต่โดยเฉพาะยังเห็นอุปมานิทัศน์เรื่อง “ผู้เลี้ยงแกะที่ดี” (ยน 10:11-18) ซึ่งถ้าจะพิจารณาถึงบริบทดั้งเดิมที่นี่ ก็จะเห็นได้ว่าพระเยซูเจ้าทรงอ้างว่าทรงเป็นพระเมสสิยาห์นั่นเอง
b “บอกบรรดาผู้เลี้ยงแกะ” – ตามต้นฉบับภาษาฮีบรู – สำนวนแปลโบราณภาษาซีเรียคแปลเป็นการเรียก “ผู้เลี้ยงแกะทั้งหลาย(เอ๋ย)” – เทียบข้อ 9.
c “น้ำนม” (ภาษาฮีบรูว่า “chalab”) – ตามต้นฉบับภาษากรีก – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ไขมัน” (ภาษาฮีบรูว่า “cheleb”)
d “เนินเขาสูง” อาจเป็นการกล่าวพาดพิงถึงศาสนพิธีตามสักการสถานบนที่สูง
e “เราจะดูแล” – ตามสำนวนแปลโบราณต่างๆ – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เราจะทำลาย”
f ข้อนี้แปลตามต้นฉบับภาษากรีก – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เราจะทำให้เขาและสิ่งต่างๆที่อยู่รอบเนินเขาของเราเป็นพระพร” – “เนินเขา” นี้คือเนินศิโยน
